Hohoho, fijne kerst lezers en lezerinnetjes!

Een paar dagen geleden kreeg ik weer eens superleuk schrijfnieuws. Enkele maanden geleden had ik immers min of meer tegelijk meegedaan aan twee kortverhaalwedstrijden: de feelgooddecemberwedstrijd van Loft en de Hebban-kerstchallenge.

Begin deze maand kwam het absurd leuke nieuws dat ik die van Loft gewonnen had. Twintig dagen later kwam het nog absurdere nieuws dat ik die van Hebban óók gewonnen had? Greedy van me, sorry daarvoor, maar de schrijfgoden willen blijkbaar compenseren voor het rotjaar dat ik heb gehad, waarvoor dank 😀 Hoera dus!

Het beste aan dit nieuws voor jou is dat je mijn kerstverhaal en nog vier andere short stories in diverse genres GRATIS kan downloaden op Hebban. Normaal zijn de adventcadeautjes maar één dag beschikbaar, maar deze is wel permanent downloadbaar.

Over mijn verhaal: De Kerstacademie

Persoonlijk zou ik aanraden het verhaaltje eerst te lezen en je erdoor te laten verrassen, maar bij deze toch een woordje uitleg. De wedstrijd gaf een startzin mee, die ik deels gebruikt heb (maar dan herschreven) om het verhaal te beginnen. Verder ging mijn fantasie al snel de richting uit van een school voor kerstmannen – en vrouwelijke kerstelfjes – in spe. Het is dus weer eens een echt YA-verhaal geworden!

De worldbuilding is geworteld in fantasy, maar het focuspunt van dit kortverhaal is toch wel echt de romance. Het was trouwens de eerste keer dat ik een m/m-relatie schreef! Ik voelde aan Archie gewoon al heel snel dat dat was wie hij was. Oké en misschien zaten Simon Snow en Baz ergens in mijn achterhoofd because I ship them so hard. Hopelijk heb ik het een beetje oké aangepakt op de 2000 woorden die we mochten gebruiken, want het is natuurlijk geen own voices …

Alleszins vond ik het geweldig leuk om te schrijven over deze magische school. Archie en Thy hebben ook gewoon een klein beetje mijn hart gestolen deze kerst. Hopelijk doen ze hetzelfde bij jou! Merry Xmas!

PS: De ratings van de bundel zijn tot nu toe niet zo wauw, maar hé, ik ben er toch maar mee in de Hebban-ranking geraakt, wat best een beetje onwerkelijk voelt. 😀 #feestje

Ik ben behoorlijk Twitter-verslaafd. Of moet ik nu zeggen wás behoorlijk verslaafd? Onlangs besloot ik vrij impulsief even af te kicken van alle drama- en informatie-aanvallen die je via dat medium bereiken. Op 19 november trok ik de strekker eruit met de bedoeling dit tot na mijn verjaardag (de 11de vol te houden).

Stoppen met “denken in tweets”

Ik betrapte mezelf erop dat ik nog best lang bleef denken in termen van “oh dit zou een goede tweet zijn” en ik het al helemaal uittypte in mijn hoofd. Om hiermee om te gaan typte ik die gedachten in het begin in een notitie op mijn gsm. Gelukkig duurde dat maar een dag of twee, haha.

Automatisme afleren

Je wilt niet weten hoe vaak ik op mijn desktop een nieuwe tab opende en ‘tw’ typte op naar Twitter te gaan. Gelukkig was ik uitgelogd dus kon ik niet echt in de verleiding komen om toch even te spieken. Maar gek gewoon hoe je brein dat beslist te doen zonder dat je er zelf echt een bewuste keuze in maakt?

Paar keer bewust ingelogd

Omdat ik wel nog steeds door mensen gementioned werd, heb ik me een viertal keer kort ingelogd om hartjes te geven aan de mensen die me vermeldden. Snel weer uitgelogd hoor, I promise! De verleiding om te scrollen was eigenlijk niet eens zo heel erg groot. Vanaf het moment dat ik die feed zag had ik eigenlijk al zoiets van not today.

Misschien iets meer Instastories?

Ik denk dat ik misschien iets meer instastories maakte dan pre-afkickmaand, maar nu ook niet om te zeggen zooooo veel meer. Ik ben nu eenmaal niet iemand die graag met haar hoofd op camera komt en alleen maar written stories werken gewoon niet supergoed als je kwantiteit hoog ligt.

En nu?

Ik ben volledig afgekickt van het tweeten+scrollen en merk echt wel een groot verschil bij mezelf. Momenteel voel ik nog niet de neiging om terug te keren, maar Twitter helemaal afzweren en verwaarlozen is ook niet mijn bedoeling. Het is en blijft een handig medium om snel op de hoogte te blijven, de nieuwste Twitter-memes te ervaren en contact te houden met schrijvers, lezers en bloggers. Sinds 16/12 ben ik er dus sporadisch weer te vinden. Maar bij voorbaat mijn excuses als ik voortaan net iets trager reageer 😀

Aan welk socialmediakanaal ben jij het meets verslaafd? 

Heb ik mijn dertigste verjaardag in de cinema doorgebracht met Elsa en Anna? Mmmmisschien. Zo zie je maar, je bent maar zo oud als je je voelt. In dit geval: ik voel mij disneydertig. Maar ik wilde het dus eigenlijk hebben over enkele mooie en diepzinnige kantjes van Frozen 2. 

[DIT BLOGJE BEVAT DIKKE VETTE GULZIGE SPOILERS]

[IK MEEN HET VAN DIE SPOILERS]

De emotionele onzekerheid van Anna

Anna is de optimist van de groep, maar na wat ze heeft meegemaakt met Hans is het niet meer dan realistisch dat ze wat emotional scar tissue heeft. Haar relatie met Kristoff is dan ook niet perfect: soms neemt Anna’s onzekerheid echt de overhand en staat die arme Kristoff met zijn mond vol tanden. Gelukkig is reindeer boy een geduldig vriendje. Ik vond het erg mooi te zien dat ze hun eigen troubles hebben maar aan het eind van de dag wel gewoon aan elkaars zijde staan. Kristoff die vraagt ‘What do you need’ wanneer ze elkaar na een ruzie voor het eerst terug zien is what we all need.

Een stapje terugnemen is oké

Als je eerste instinct is om te fronsen wanneer Elsa haar kroon opgeeft: welkom in de burn-outmaatschappij waarin een stapje terugzetten wordt gezien als een automatische fail. Ik moet zeggen dat ik het zelf ook best vreemd vond in eerste instantie, ze was immers “gemaakt om koningin te zijn”. Toen pas besefte ik hoe fucked up dat is. Lieve Elsa, je was niet gelukkig als queen dus fuck dat en ga lekker in het bos wonen. Doe je ding. I salute you.

Een liedje over depressie

Wanneer Anna het even niet meer zag zitten, zong ze het liedje The Next Right Thing. How to rise from the floor when it’s not you I’m rising for. Just do the next right thing. Damn, I felt that. 2020 was een duister jaar voor mij en ik heb rond de zomer echt heel erg diep gezeten. Jammer dat ik dit liedje toen niet had, want ik denk oprecht dat het me geholpen zou hebben. Langs de andere kant: gelukkig maar, anders zal ik wellicht onverklaarbaar hard te wenen in de cinema. Kan best awkward zijn.

Check your privilege

Anna en Elsa leren dat hun voorvaders niet zo moreel verantwoord gehandeld hebben in het verleden. Hun glorieuze koninkrijk heeft fouten gemaakt met betrekking tot de behandeling van de Northuldra, en daarin zal ik toch wel zekere parallellen met situaties omtrent kolonialisme en bv. de behandeling van Native Americans in de VS. Ik ken zelf niet genoeg van de problematiek om daar dieper op in te gaan, maar ik wilde even aanstippen dat ik het wel knap vond dat ze dit in een Disney-film verwerken aan de zijde van de helden en niet de zijde van de slechterikken. Hoera voor nuances!

Finally some fucking appreciation for Jonathan Groff

De stem van Jonathan Groff verdient elke award die menselijk mogelijk is en ik heb altijd een diep onbegrip gevoeld voor het feit dat hij in deel 1 niet meer zong dan ‘Reindeer are better than people’. Man man, wat een onrecht. In deze film werd dat gelukkig goedgemaakt: hij mag hier en daar meezingen en krijgt zelfs zijn eigen nummer. Grappig eigenlijk ook dat er twee acteurs van Glee in the main cast zitten. Gleeks, I see you.

Twee van mijn favo artiesten op de soundtrack

Ik ben enorm fan van zowel Panic! at the Disco als Kacey Musgraves dus het nieuws dat ze allebei een liedje voor de commerciële soundtrack zouden zingen BLEW MY MIND. Hoe shitty 2019 was op persoonlijk vlak, zo geweldig was het op muzikaal vlak (thank you Taylor Swift, Brendon Urie, Kacey Musgraves en Ben Platt). Dit is daar nog maar eens een bewijs van. Ik vind het ook gewoon zo schattig dat Brendon, die een grote Disney-nerd is, een Disney-song mocht inzingen. LIVE YOUR BEST LIFE BRENDON YOU DESERVE IT.

Conclusie

Frozen 2 heeft best veel diepere lagen. Op het eerste zicht vond ik de verhaallijn met de Northuldra een beetje all over the place omdat het geheel naar mijn gevoel ook niet helemaal de structuur van andere Disney-films volgt. Er waren eigenlijk twee verhaallijnen die door elkaar zaten en allebei even belangrijk waren, waardoor het tempo een beetje vreemd was. Met bijna 2 uur was het ook best lang voor een “kinderfilm”. Maar hoe dan ook vond ik de film echt fantastisch. De herfstkleuren zijn mooi, de liedjes geniaal en de boodschappen die erin verwerkt zitten zullen jong en oud kunnen beroeren.

En tot slot nog dit: SAMANTHA :’)

Verloren …

NaNoWriMo wasssss … geen succes. Het begon vrij goed, maar al snel zakten mijn wordcounts een beetje in en werd het moeilijker om elke dag tijd vrij te maken voor schrijven. Tijdsgebrek ging zo al snel hand in hand met motivatiegebrek want dit verhaal (een YA Fantasy) is echt een struggle. Uiteindelijk schreef ik 14k in de eerste elf dagen van NaNoWriMo. Wat eigenlijk nog altijd zot veel is als ik het vergelijk met hoe weinig ik dit jaar geschreven heb! Ik ben dus tevreden met de geboekte vooruitgang, zelfs al heb ik technisch gezien heeeeeeel hard verloren.

Gewonnen! 

Gelukkig was er ook goed nieuws: ik won de decemberwedstrijd van Uitgeverij Loft! Opdracht was een kortverhaal in decembersfeer. Ik diende mijn verhaal ‘Kaneel’ en had totaal niet verwacht dat ik er ooit nog iets van zou horen, maar toen kwam het mailtje dat het somehow was uitgeroepen tot leukste verhaal? HOE??? Ik was zo blij! Loft is een keitoffe uitgeverij van ebooks en audiobooks met auteurs zoals Marijke Vos en Petra Kruijt. Het is dus een enorm mooi compliment dat ze mijn feelgoodverhaaltje wisten te waarderen. Je kan ‘Kaneel’ lezen op hun Facebookpagina!

Echte Liefde vind je in de Boekhandel (Veronica Henry) 3,5*

Dit boek swapte ik ooit in een ver verleden met Zwartraafje. Het lag op me te wachten voor een rainy day en onlangs was het zover. ‘Echte Liefde vind je in de Boekhandel’ wordt verteld vanuit een resem personages uit hetzelfde schattige Engelse dorpje en kent daardoor ook een erg trage aanloop. Het was misschien niet helemaal wat ik ervan verwacht had (ik verwachtte meer romantiek), maar uiteindelijk is het wel een prima feelgoodboek voor tussendoor. Alleen jammer dus dat je door de veel POV’s niet meteen de nood hebt aan verderlezen, want je weet toch nooit op voorhand bij wie je uitkomt. Niet slecht dus als slow relaxboek, maar een aanrader? Mbwah.

Bestemd voor mij (Chantal van Gastel) *****

Impulsief ebooks kopen: ik kan dat. Van deze aankoop (hij was in promotie!) heb ik alleszins geen spijt want wauw, wat een mooi verhaal. Ik hou heel erg van verhalen die zich afspelen tijdens een vriendinnenweekend. Oké, je hebt daarin bepaalde clichés, zodat er altijd wel een van de dames stiekem zwanger blijkt te zijn. Maar ‘Bestemd voor mij’ is de perfecte mix tussen dergelijke clichés en net het doorbreken van die clichés. Dit boek zit tsjokvol emoties of every kind. Ik heb er echt van genoten. Alleen vroeg ik me af in welk land het zich afspeelt? Soms leken ze Nederlandse gewoonte etc. te hebben, maar dat strookte dan niet helemaal met de locatie die toch vlakbij hun echte thuis leek te zijn. Detail natuurlijk. I loved it.

Heb je al ooit een verhaal over astrologische nazi’s gelezen? Bet you haven’t! Broken Sky is de geniale dystopische trilogie die L.A. Weatherly schreef na haar succesvolle Angel Trilogy (één van mijn favorieten!). Het duurde lang eer ik erin begon, maar eenmaal het zover was gebeurde er iets dat ik al lang niet meer had meegemaakt: ik las binnen de maand het vervolgdeel! Dat lijkt misschien geen big deal, maar ik laat met gemak jaren tussen boek 1 en boek 2 wanneer het me slechts matig boeit.

Ik ga eens superhipster (+ superdramatisch!) doen en een ‘hiatus’ nemen van Twitter, zie. De laatste tijd heb ik het gevoel dat er elke week wel een relletje in boekenland is, waarin je dan een kant moet kiezen. Van het Vlaams-Nederlands (ver)taaldebat dat helemaal uit de hand liep tot een discussie over badly behaving authors die dan werd teruggekaatst met de beschuldiging dat er ook badly behaving bloggers zijn. En het woord toxic? Dat is zelf zó toxic geworden dat Britney Spears er geen eens meer zin in heeft.

Als Vlaming, blogger én auteur heb ik altijd wel een mening over de meer beladen thema’s in boekenland. Helaas ben ik ook zo iemand die het niet kan laten om die mening te delen en net daar heb ik momenteel even geen zin in. Totally unrelated maar ook de constante discussie over *whatever colour* Pieten die me bereikt via de Nederlandse mensen die ik volg, maakt Twitter deze tijd van het jaar echt niet gezellig. Ik begin de periode rond mijn verjaardag zelfs al te associëren met de Pietdiscussie en dat is extra onnozel aangezien het in België helemaal geen groot issue is. Ik heb niet eens kinderen? Ik eet gewoon kruidnootjes? Help, waarom dringt dit mijn wereld binnen?

Oftewel: mijn informatiebubbel is helemaal skewed en ik merk dat ik de laatste tijd enorm veel mensen (en woorden) moet muten om het een beetje doenbaar te houden. Ik ben iemand die continu informatie in zich wilt opnemen omdat ik me supersnel verveel, maar ik ben ook iemand die zich al die input en meningen heel erg aantrekt – zelfs wanneer het helemaal niets met mij persoonlijk te maken heeft.

Daarom eens dit lekker dramatische blogje en bijhorend experiment! Kijk, ik hou echt superveel van Twitter. De sociale contacten + uitlaatklep ga ik zeker missen (mis ik nu al), maar tot na mijn verjaardag ga ik proberen weg te blijven van het medium. Eens zien hoe dat loopt voor mijn mental health. Ik vermoed dat ik me ENORM ga vervelen. Wie weet begin ik bij wijze van dertigercrisis wel een TikTok of zo, in de plaats.

Soit. Niet te veel vechten terwijl ik weg ben, hé?

Groetjes van @VleugelsTrilogy

Wat zouden we zijn zonder Goodreads? Let me tell you, deze inventaris opmaken zou een pak lastiger zijn geweest. Ik maakte dus met behulp van goede oude GR een lijst van alle series die ik momenteel nog niet heb uitgelezen. De ambitie daarachter mag duidelijk zijn: in 2020 zoveel mogelijk van deze boeken van mijn TBR schrappen! Hoewel er waarschijnlijk hier en daar een paar door de mazen van het net glipten, is dit mijn huidige inventaris:

Series nog uit te lezen

1. The Broken Trilogy
   • Black Moon
2. Penryn and the end of days
   • End of days
3. Kanin Chronicles
   • Crystal Kingdom
4. Rebel of the sands
   • Hero at the fall
5. Three dark crowns
   • One Dark Throne
   • Two dark reigns
   • Five dark fates
6. The Lone City
   • The Black Key
7. Soul Screamers
   • If I die
   • Before I wake
   • With all my soul
8. Lumikki Andersson
   • Zwart als Ebbenhout
9. The Cage
   • The Gauntlet
10. Liefde in Twin Bridges
    • Duke & Ian
11. Everlife Trilogy
    • Everlife
12. Simon Snow
    • Wayward son
    • Any way the wind blows
13. Halo
    • Heaven
14. Everless
    • Evermore
15. Waterfire saga
    • Sea spell
16. The Royals
    • Verlangen
    • Gevaar
17. Red Queen
    • War Storm
18. Renegades
    • Arch Nemesis
19. The Fandom
    • The Fandom Rising
20. Vuur en As
    • A reaper at the gate
    • deel 4
21. Reawakened
    • Reunited
22. Ashes Trilogy
    • Shadow of Glass
    • Remnants of Tomorrow
23. House of Night
    • Awakened
    • Destined
    • Hidden
    • Revealed
    • Redeemed
24. Harry Potter
    • Harry Potter and the Deathly Hallows
25. An Absolutey Remarkable thing
    • deel 2
26. Maximum Ride
    • Fang
    • Angel
    • Nevermore
    • Maximum Ride forever
27. Aurora Rising
    • Aurora Burning
    • deel 3
28. Muse Academy
    • deel 3
    • deel 4
    • deel 5
    • deel 6

Ik raad iedereen aan dit ook eens te doen want het zorgt echt voor helderheid. Ben benieuwd naar jullie lijstjes: link me!

Ik ben altijd zo happy als mensen uit de book community erin slagen een contract bij een grote uitgeverij te strikken. Zo ook voor Joany van Craving Pages toen ze de schrijfwedstrijd van uitgeverij Q (inmiddels uitgeverij Volt) won! Nog blijer werd ik toen ik erachter kwam dat het boek over de dochter van een YouTube-ghosthunter zou gaan, want dat ligt 100% in mijn straatje. Persoonlijk ben ik een enorme fangirl van Buzzfeed Unsolved, dus een YA hierover? Yes pleaaaaase!

Het boek begon dan ook geweldig. Ik was meteen jaloers op Joany’s schrijfstijl, die tsjokvol humor en fangirlverwijzingen zit en erg vlot leest. Op dit vlak deed het me een beetje denken aan de schrijfstijl van Morgan Blade – nog zo’n topper van eigen bodem. De eerste 100 pagina’s las ik dan ook met grote interesse en eventjes dacht ik echt dat dit een vijfsterrenboek zou worden.

Daarna begon mijn interesse eerlijk gezegd wel een tikkeltje in te zakken. Ik was vooral teleurgesteld dat het ghosthunting-aspect eigenlijk geen grote rol meer speelde in het verhaal. Het eigenlijke plot is meer doorsnee fantasy, met een chosen one, een vergeten familiegeschiedenis en zelfs een driehoeksrelatie. No ghosts 😦 De auteur speelt goed in op de cliché-elementjes zoals de love triangle door hier met een vleugje zelfspot en zelfrelativering op te reageren. Na The Fandom was dit dan ook zeker en vast het meest meta boek dat ik ooit gelezen heb. Desondanks had ik iets anders verwacht en rijmde de realiteit niet met mijn expectations.

Er ligt in ‘Verschijning’ sterk de nadruk op lokale legenden en dat vond ik wel heel erg orgineel. Vlaamse en Nederlandse auteurs hebben nogal snel de neiging om standaardmythologieën aan te spreken ter inspiratie, maar Joany is gewoonweg in de geschiedenis van haar eigen achtertuin gedoken and I love her for it. Het enige nadeel is dat het wel wat meer uitleg behoeft dan als je basic fantasy creatures gebruikt, en dat die uitleg niet altijd aanwezig was. Daardoor kwam er soms wat veel info op je af en bleven sommige beschrijvingen voor mij een tikkeltje te vaag.

Soms kwam er out of the blue alweer een nieuwe creatuur bij en op basis van één regeltje uitleg moest je je er dan maar een beeld van vormen. Hmmm, dat werkte niet altijd, helaas. Het ging soms gewoon een beetje snel denk ik, en de personages trokken soms ook wel echt conclusies die voor mij helemaal uit het niets leken te komen. De villains waren ietwat vaag, zowel qua motivatie als wat hun plek in het verhaal betreft. Gelukkig maakt Joany’s schrijfstijl echt wel heel veel goed! Hier en daar gebruikt ze wel enkele “te” Nederlandse woordjes zoals ‘geren’ en ‘kleien’ (beide werkwoorden?) die ik niet meteen uit de context kon afleiden, maar aangezien het verhaal zich in Nederland afspeelt – al is het hoofdpersonage geloof ik Schots – en het er vrij weinig waren, was het geen stoorfactor.

Wel een stoorfactor: er werd wel héél veel gepraat over scheten, wat ik toch best platvloers vind, en er gebeurden enkele ronduit gore dingen in die in andere YA’s echt not done zouden zijn volgens mij. Dit slaagt er natuurlijk wel in een reactie bij de lezer op te wekken, al was die reactie bij mij vooral een grossed out gezichtsexpressie 😀 De namen vond ik ook vrij verwarrend: Jeanne vind ik een naam voor een bejaarde buurvrouw, Mirza een meisjesnaam (hij is een jongen) en Elvan een jongensnaam (ze is een meisje). Ook twee namen die met Wie beginnen (Wietse en Wiebertje) zou ik vermijden. Tot slot moet ik toch even zeggen dat de slotzin me best wel droevig maakte …

Het was echt zo’n “I’m not like other girls”-zinnetje en was compleet overbodig. Zoals je leest had ik dus wel wat kritiek, maar toch denk ik dat Joany zeker en vast de verdiende winnares van de schrijfwedstrijd was: ze heeft een unieke insteek gevonden en haar schrijfstijl is geweldig. Ze weet humor en popculture-references goed te balanceren en zorgt voor best wel wat verrassende wendingen binnen een typisch YA-fantasykader. Ik kijk dus zeker uit naar meer van deze auteur!

Zowat ieder jaar neem ik me voor eens mee te doen aan NaNo, maar qua timing pas het nooit in mijn schrijfplanning. De afgelopen jaren moest ik rond deze periode immers hard werken aan Hashtag Hiernamaals en Verstrengelde Vleugels. Maar dit jaar stond er me eigenlijk geen enkele hindernis in de weg. Heel lastminute besloot ik dan ook om mee te doen!

De creatieve kant

Het verhaal waaraan ik werk is geen gloednieuw verhaal, dus in die zin speel ik wel een beetje vals. Het is een YA Fantasy die al 25K telde voor ik aan NaNo begon, de ambitie is dus om op 75K uit te komen. Momenteel lijkt dat nog héél onhaalbaar, maar ik ben vooral blij dat ik uit mijn writing slump geraakt ben dankzij NaNo. Ik zat echt vast met dit verhaal en het focussen op word count in plaats van plot (dit klinkt verschrikkelijk but it’s true) heeft me wel een duwtje in de rug gegeven.

De praktische kant

Als 1st time participant is het natuurlijk even uitzoeken. Daar nam ik op 1 november (gelukkig een feestdag in België) ruimschoots de tijd voor. Maar man man man, die website van NaNo is echt verschrikkelijk! Compléét niet intuïtief. Sommige dingen lijken clickable maar zijn dat niet en andersom. Mensen toevoegen? Wat een nachtmerrie! Qua webdesign krijgen ze dus geen goede punten van mij, maar hé, zolang ik maar vooruitgeraakt met m’n verhaal!

Buddies worden?

Mijn NaNo-naam is VanessaVleugels, voeg me gerust toe!