Daar zit je dan in de cinema met je bakje popcorn, klaar voor een verfilming van een boek dat je vijf sterren gaf. Je ademhaling versnelt en het tempo waarmee je de popcorn naar binnen kapt ook, want holy shit, what if they ruined it? De casting was voor mij al niet wauw (ik vond Wade eerst zo’n irritant gezicht hebben, echt waar), dus daarmee was ik al een beetje sceptisch. En de trailers zagen er zoooooo anders uit dat ik me afvroeg of er nog wel iets van het oorspronkelijke verhaal was heelgelaten. Echter heb ik wél zeer veel vertrouwen in Spielberg (ik ben zo’n Dawson, haha) dus probeerde ik de film een beetje los te zien van het boek.

Dat is wel min of meer gelukt!

Allereerst wil ik wil even zeggen dat ik suuuuuperveel spijt had dat ik Ready Player One niet in 3D was gaan kijken, deze film leek er namelijk echt voor gemaakt. Hierdoor had ik eigenlijk echt het idee dat ik iets van de magie miste … Een gemiste kans, voor mezelf dan! Verder zag het er allemaal wel behoorlijk episch uit in die eerste scènes. Is het ook raar dat ik Parzival wel knap vond in zijn avatarvorm? Haha. Van het haar van Artemis was ik dan weer absoluut géén fan. Hard no. Haar hele look was eigenlijk niet zo mijn ding of niet wat ik had ingebeeld of whatever. Moest ze als echt persoon ook niet een maatje meer hebben? Of was dat mijn verbeelding weer? Aech was wel cute.

SPOILERS START HERE

Dan de quests … Die hadden ze best flink aangepast. Dat snap ik langs de ene kant wel want 1) niet alles wat werkt op papier werkt ook on the silver screen, 2) ze kregen blijkbaar niet alle rechten die ze nodig hadden. Toch was ik een beetje teleurgesteld door bepaalde elementen. Die race vond ik zo … macho? Je moest er helemaal niet een Haliday-kenner voor zijn of whatever, dit was er precies gewoon ingepropt om er cool uit te zien.

Mijn minst favo quest was die van The Shining wantttttt die film heb ik nooit gezien. Het ging dus allemaal een beetje aan me voorbij, wat toch wel spijtig is in zo’n geval. Ten opzichte van bijvoorbeeld Back to the Future is The Shining toch meer een cultfenomeen, geen algemene pop culture, vind ik. Ik kende die scènes letterlijk alleen maar uit gifjes, #mostmillenialthingeversaid.

Verder was ik ook heel erg in de war met i-Rok en Morrow, omdat ik me dat anders herinnerde uit het boek. Morrow is dan opeens die butler … Huh … Ik was een beetje in de war wat deze personages betrof in de vertaling van boek naar film. Maar uiteindelijk was het allemaal wel prima hoor, als ik me gewoon niet die ‘ik heb het boek gelezen, dus’-vragen stelde. Loskoppelen is dus de boodschap. Alles ziet er zo badass uit en de personages worden zeker eer aangedaan, dat is toch al een mooie prestatie vind ik. Oké er is veel veranderd en weggelaten, maar wat overblijft is nog steeds een special effects-extravaganza met een ‘heart’ zoals alleen Steven Spielberg die aan een film kan geven. Ik heb enorm van de film genoten en zou ‘m best nog eens willen zien, maar dan in 3D.

Dus wat hebben we geleerd vandaag?

1. Ga naar deze film
2. Ga naar deze film in 3D
3. Ga naar deze film zonder ‘m te vergelijken met het boek

ENJOY!