Soms lees je een achterflap en denk je meteen ‘dit idee is zo badass, had ik het maar bedacht’. Cel 7 was zo’n boek voor mij! Ik was dan ook in de wolken toen ik het won bij de boekenclub. Echterrrr … de uitwerking was niet ‘je dat’.
Het concept van 7 cellen en stemmen voor ter dood veroordeling vind ik echt Black Mirror-niveau van YESH. (Ik hoop dat jullie mijn zinnen nog snappen want zo verwoord ik het gewoon even, haha). Ik verwachtte me aan een bloedstollend verhaal, beetje dystopisch, alleszins gewoon spannend en meeslepend van begin tot eind. Wat ik kreeg was:
NEGATIEF
- Een nogal vaag meisje (wie ben je nu eigenlijk, Martha, met je vage naam?) dat van begin tot eind zit te zeuren in haar cel. Ik zou ook zeuren hoor, maar buh, niet in boekvorm dan.
- Flashbacks. ZO. VEEL. FLASHBACKS. Haalt alle vaart eruit.
- De romantiek was nu ook niet episch of zo. Het ging er allemaal nogal cliché aan toe, des te meer omdat ik totaal geen connectie had met de personages.
- Heel gek vond ik het dat er in een YA-boek zoveel hoofdstukken vanuit het perspectief van een volwassene geschreven zijn. Zeker als die volwassene niet de evil slechterik is waartegen hij/zij vecht. (Eve)
- Ik HAATTE het hoe ze haar geliefde aanspreekt in de je-vorm in haar verstelstem. Dat haalde me zo erg uit het verhaal. Blegh.
- De stemmethode was superouderwets. SMSjes, really? Dus we zitten in een futuristische maatschappij maar de app hebben ze nog niet ontdekt. #durp
- Vrij voorspelbaar. De grote onthulling op het einde is allesbehalve een verrassing. Zucht, heb ik hier zolang op gewacht?
POSITIEF
- Ik vond het tof hoe de hoofdstukken naar het einde toe korter werder, zo kwam er heel even toch de illusie van vaart in te zitten.
- Max is een personage waarover ik meer wilde weten, hem vond ik echt interessant. Waarom niet vanuit zijn perspectief ipv zijn moeder Eve? Rare keuze. Maar goed.
- Die stukjes in de opnamestudio deden me aan Phobos denken. Maar in Phobos is het veel toffer gedaan. (Sorry)
- Ik had gek genoeg wel nog steeds zin om verder te lezen. Dus hoewel ik flink wat kritiek heb op de uitwerking van dit supertoffe idee, heb ik het zeker niet met tegenzin gelezen.
Ik ga alleszins de rest van de trilogie niet kopen. Het was gewoon te teleurstellend, als je alle positieve en negatieve elementen samen optelt. Dus een 2,5 afgerond naar 3!
Heb jij Cel 7 al gelezen?
Yup en ik was ook hevig teleurgesteld en ga de rest ook niet kopen.
Jammer hé 😦 Misschien waren onze verwachtingen te hoog!
Hoewel ik de ontknoping ook mega voorspelbaar vond, vond ik het boek toch echt geweldig. Het las gewoon zo heerlijk vlot en ik hield van de setting van de zeven cellen. Ik ga de serie zeker verder lezen 🙂