Bridget Jones meets … Jezus? Dit boek was zo bizar! Enorm prekerig en het gebruikt de hele tijd het woord ‘erbarmen’ like you’re in a church or something. Nochtans snap ik perfect waarom dit boek me werd aangeraden/cadeau gedaan: het gaat namelijk over een chocoladeverslaafde vrouw die graag auteur wilt worden, haha, sounds like me 😀

Maar helaas werd het dus een autobiografisch stukje religieuze/spirituele zagerij met enorm veel ‘show, don’t tell’-problemen. Er zit amper dialoog in en begint zelfs met een verontschuldigende brief van de auteur “ja ik weet dat mijn personage irritant is maar het wordt beter”. WTF? Dat had ik oprecht nog nooit gezien in een boek. Welke uitgeverij vind dat een goed idee? Onbegrijpbaar!

Het enige wat ik er wél leuk aan vond, was de manier waarop het hoofdpersonage zich voelt als ze schrijft, want dat was wel herkenbaar op sommige stukken. Hoe melig het ook klinkt, dat gevoel van schrijven als “een hogere roeping” trekt me wel aan en snap ik volkomen.

Ik geef het nog twee sterren omdat ik het wel heb uitgelezen (dun boekje) maar ik vind het ronduit absurd dat dit boek een uitgeverij vond EN vertaling kreeg.