Onlangs schreef ik een recensie van Inside Out (Maria V. Snyder) en nam ik – niet onoverwogen, hoor – de misschien ietwat provocerende woorden “Beter dan Divergent!” in de mond.
Toen Harlequin, de uitgeverij van het boek, deze review postte op z’n Facebookpagina en even navroeg wie het daarmee eens was, waren de reacties zoals verwacht verdeeld. Eigenlijk kwamen er meer positieve reacties dan ik verwacht had op mijn uitspraak, dus dat was leuk. Eén van de negatieve reacties is me echter bijgebleven: persoon X zei namelijk heftig neen, omdat het haar “een B-boek leek”.
Dat deed me even de wenkbrauwen fronsen – niet in het minst omdat het niet erg beleefd is om rechtstreeks tegen de uitgever te zeggen dat ze ‘B-boeken’ publiceren.
En wat is een selfpublished boekje als dat van mij nog waard, als eentje van één van de grotere uitgeverijen al als dusdanig bestempeld wordt: een C-boek? Een D-boek? Jeetje, het lijkt hier bijna alsof we het over behacups hebben! 😉
Maar oké, een B-boek dus. Persoon X had het boek zover ik uit haar comment kon afleiden niet gelezen. Waarom denkt ze er dan zo over? Vanwege de uitgeverij, omdat die nogal veel stationsromannetjes uitgeeft? Vanwege de cover, die ik persoonlijk (nadruk op persoonlijk) nochtans net heel aantrekkelijk vind? Neen, ik denk niet dat dat de redenen zijn.
Ik denk dat het is omdat boek A (daar zijn we weer met de cupmaten) een verfilming heeft en boek B niet. Het verschil zit ‘m in de hype. Maar wanneer is het hebben van een verfilming de maatstaf geworden voor de waarde van een boek? Dit lijkt me een verontrustende ontwikkeling.
Op Twitter kwam ik een tweetconversatie tussen twee gekende YA-auteurs (Ally Condie van Matched en Lauren DeStefano van Wither) tegen die zo ongeveer hetzelfde aankaartte:
Dit vond ik persoonlijk heel mooi gezegd van Lauren DeStefano: ‘But the good news is that a book is a movie your brain makes!’ & ‘I just want people to know “The Dream” is to publish the novel. That’s the success right there. Movies are a fun bonus.’
En zo is het precies! Ben ik grote fan van boekverfilmingen? Reken maar van yes! Is het leuk dat verfilmingen meer lezers genereren voor een bepaald boek? Ja hoor!
Maar nu eenmaal niet alle boeken kunnen verfilmd worden. Maakt dat van hen een flop? Een ‘B-boek’? Neen! Hollywood beslist niet wat een goed boek is en wat niet, dat beslis je nog altijd lekker zelf.
En wat mij betreft is Inside Out zeker en vast een A-boek! 😉
PS: Persoon X, moest je dit lezen: deze blogpost is zeker niet aanvallend bedoeld jegens jou! Je comment zette me gewoon aan het denken en gaf me in combinatie met de twitterconversatie van Ally Condie inspiratie voor deze post – waarvoor dank!
Wat denken jullie hierover? 🙂
Mijn B.I.E.B. 
Is er wel echt zoiets als een b-boek vraag ik me dan af. Behalve de aanduiding in de bieb is het gewoon een kwestie van smaak. Ik vind het ook wel een beetje grof om tegen een uitgeverij te zeggen dat ze een b-boek publiceren.
Maar ik heb nog altijd liever het boek dan de film! Laat mij mijn eigen film maar maken in mijn hoofd.
Inderdaad, dat vraag ik me ook af 🙂 Wist zelfs niet dat dat een aanduiding in de bib was, om eerlijk te zijn? Ik vind het wel een leuke extra als er een film is, maar nietverfilmde boeken afschrijven daardoor is gewoon zo zonde! En het beperkt je keuze ook nogal drastisch 🙂
Met B boek in de bieb bedoel ik het leesniveau. Of is dat tegenwoordig alleen nog maar AVI dat weet ik niet zeker. Maar toen had je A boeken die waren heel makkelijk en zo t/m C zeg maar. En C boeken waren dan zo’n beetje rond groep 7 en 8
Ik ben het met beide uitspraken van Lauren DeStefano eens. Een verfilming is vaak leuk én ontspannend, maar ik geniet toch het meeste van het verdwijnen in de wereld die een auteur tot leven brengt in haar BOEK. Oh ja, ik kan me dan ook helemaal terugvinden in deze afbeelding. Lezen is voor mij ontspanning, als ik mijn gedachten op nul wil zetten zal ik eerder naar een serie of film kijken. http://media-cache-ec0.pinimg.com/736x/b2/b2/49/b2b249a8fd60def8ff625abb762148e9.jpg
Haha, dat plaatje is best wel accuraat ja! Op het moment heb ik bijvoorbeeld hoofdpijn en dan kijk ik liever even een serie dan te gaan lezen, omdat dat toch nog meer concentratie vergt.
Lauren Destefano is in het algemeen echt geniaal op Twitter wat zo’n uitspraken betreft! Eigenlijk moet ik dringend eens haar boeken gaan lezen :p Zeker niet zomaar wachten op een eventueel verfilming ervan alvast 😉
Het viel mij de laatste tijd ook op hoeveel er op boekverfilmingen gefocust wordt, en niet alle boekverfilmingen pakken naar mijn idee goed uit. Nu denk ik dat het prima is om boeken te verfilmen, mensen die niet van lezen houden kunnen zo toch van het verhaal genieten en gaan lezen, maar om een boek inderdaad als minder te zien omdat het niet verfilmd is… nee dat klinkt me toch wat krom in de oren. En ik ben het ook eens met Lauren DeStefano, als het goed is heb je met het boek al een eigen film kunnen creëren 🙂 En mocht het zijn omdat het door Harlequin is uitgegeven… oké sinds wanneer is uitgever belangrijker dan verhaal? Nu moet ik zeggen dat mij sommige boeken ook niet aanspreken, maar ik denk niet dat ik neerkijk op mensen die ze wel lezen en het een B-boek zou noemen…. dat klinkt net alsof je je beter voelt als je klassiekers leest of zo. En is het niet gewoon een kwestie van persoonlijke smaak? Maar na dit hele lange verhaal, leuk om hier een blogpost over te schrijven en posten, zet mij ook weer aan het denken 😛
Inderdaad ja! Het zette mij ook gewoon aan tot denken, want uiteindelijk speculeer ik maar dat dit de reden van haar ‘B-boek’-impressie is, wie weet zit ik er wel helemaal naast :-p Ik hoop gewoon dat het geen besmettelijke kwaal gaat worden, judging a book by its movie! Het zijn namelijk niet de beste boeken die verfilmd worden, maar de boeken die toevallig de aandacht trekken van een productiemaatschappij en dan ook nog eens enigszins verfilmbaar zijn.
Helaas zijn heel veel mensen gefocust op de enorme hype boeken, die – hoe slechts ze ook zijn – worden gezien als topboeken. Boeken als Inside Out zijn vaak minstens, soms zelfs beter, maar niet opgepakt door het grote publiek. Onwetende mensen noemen het dan een b-boek.. Want wat de boer niet kent, dat vreet ie niet. Ik heb al langgeleden geleerd dat je dat soort onopgebouwde meningen niet serieus kunt nemen.. En voor mezelf, dat ik pas een mening mag geven als ik het boek daadwerkelijk gelezen heb. Soms levert dat horror op… (*kuch50tinten*kuch*) of juweeltjes. Maar welke kant het ook is: ik kan daadwerkelijk zeggen hoe ik het vond.
Kan ik het niet meer mee eens zijn! Ik ga gehypte boeken zeker niet vermijden (meestal wil ik wel weten waarom er zo’n gedoe rond is) maar ik ga ze nu ook niet op een keihoog voetstuk plaatsen en alles zonder hype/film afschrijven als ‘B-boek’. Haha, aan 50 shades heb ik me nog altijd niet gewaagd! Maar idd: je kan pas oordelen als je het gelezen hebt (maar ik weet nu al wel dat ik niet zo into BDSM ben, dusja :p)
Beste Vanessa, Emmy en Jacoline,
Laat ik maar even beginnen bij het begin en mijn kant van het verhaal vertellen. Begrijp ook mijn kant dat ik die reactie heb geplaats omdat dit mijn mening is. Het is duidelijk dat de term “B-boek” in het verkeerde keelgat geschoten is en dit is nooit mijn bedoeling geweest.
Om terug te komen op wat Jacoline/Vanessa zei…Ik vindt Inside Out helemaal geen minder boek omdat het geen verfilming heeft. Dat is ook niet de rede dat ik het een B-Boek in eersteinstantie heb genoemd. Als voorbeel: Ik ben gek op de The Mortal Instruments terwijl ik de film niet goed vondt. Zelfde geld ook voor de serie Pretty Little Lairs.
Verder heeft ook echt helemaal niks met de uitgever te maken, het gaat om het boek. Ook kijk ik niet neer op mensen die het boek wel heel goed vinden. Waarom zou ik, dat zou echt absurd zijn. Ik heb vaak zat zelf mee gemaakt dat ik een boek helemaal geweldig vondt en iedereen om mij heen het drie keer niks vond (dus wat Emmy zei; wat de boer niet kent, vreet die niet…Dat heb ik ook een paar keer mee gemaakt).
Bij nader inzien had ik het inderdaad geen B-boek moeten noemen, want dat kwam vrij gemeen over en zo heb ik het echt nooit bedoeld. Niet naar de lezers toe, niet naar de schrijfster en al helemaal niet naar de uitgever toe. Maar dat veranderd mening over Inside Out niet. Ik ben er zelf in begonnen, meerde malen zelfs, maar kwam er gewoon niet door heen. En dus heeft het niet te maken met het feit dat Inside Out geen film heeft.
En wie weet, als iedereen er echt zo enthoustiast over is geef ik het misschien nog wel en kans.
Hoi Persoon X,
Sorry als je je in het nauw gedreven voelde door mijn blogpost en het gevoel had dat je jezelf moest verantwoorden voor je mening – dat was zoals ik in de PS al probeerde aan te geven zeker niet mijn bedoeling! Ieder heeft per slot van rekening recht op zijn mening en dit was zeker niet bedoeld als een aanval op de jouwe. Eerder als een … speculerende analyse?
Wat je zei was (in combinatie met die tweets van Ally Condie) eigenlijk gewoon een katalysator voor een onderwerp dat ik al langer wou aansnijden.
Moest je daar op Facebook gezegd hebben dat het je een stom of saai boek leek, had ik er zeker geen twee keer bij stilgestaan en was ik er gewoon voorbijgescrold. Dat zeg ik zelf namelijk ook wel regelmatig 😉 Het was gewoon het gebruik van die term ‘B-boek’ die me aan het denken zette en toen kwam er dit uit voort.
Maar ik kan me inbeelden dat het wellicht niet zo fijn is om opeens te lezen dat deze blogpost door jouw uitspraak geïnspireerd is, dus mijn excuses voor de onaangename verrassing!
En het is ook zeker niet zo dat ik iets had van ‘omg je beledigd mijn lievelingsboek’ en ik dan in de aanval ging of zo, helemaal niet! Je mag Inside Out van mij het slechtste boek ter wereld vinden als je wilt (ik ben een Twilight-fan, dus ik ben het best wel gewend dat mensen het niet eens zijn met mijn smaak :D).
Hoe dan ook, nogmaals sorry voor de speculaties ‘ten koste’ van jou, maar ze waren algemeen bedoeld en niet op jou persoonlijk (al begrijp ik dat het voor jou wel zo voelde en dat zou ik zelf ook niet tof vinden). Hetzelfde geldt zeker en vast ook voor Jacoline en Emmy en hun comments: ze bedoelden het algemeen op de mensen die de dingen die ik aanhaal in mijn post wèl doen, niet specifiek op jou vanwege 1 woordje zonder verdere context of uitleg.
Maar in dat geval had ik het zelf misschien ook algemener moeten houden zonder naar jouw comment als concreet voorbeeld te verwijzen. Misverstanden op het internet, ze zijn soms rap gebeurd 🙂 Mijn excuses!
Spons erover? 🙂
Spons erover! ☺️
(Bedankt voor je reactie terug, want ik moet toe geven dat ik er toch een klbeetje mee zat omdat ik nu echt gevoel had alsof ik iets heel ergs had gedaan 😳)