Ik word zelden aangenaam verrast door een contemporary, maar voor Opposite of Always had ik best hoge verwachtingen. Vooral omdat er ook een fantasy-aspect aan zat (time travel à la Groundhog Day). Van de zonnige cover werd ik ook helemaal vrolijk. En aanvankelijk dacht ik echt dat het de goede richting op ging, want Justin A. Reynolds heeft een hele fijne schrijfstijl. Jong maar niet overdadig hip – een prima balans voor een YA-boek.
Schrijfstijl, check. Leuk concept, check. Helaas liet dit boek het afweten op vlak van plot. In de leesclub was bijna iedereen het er dan ook over eens dat het nogal een snoozefest was. De saaiheid in combinatie met de hoge meligheidsgraad (echt een overdosis aan fluff, dit) zorgde er helaas voor dat ik met moeite doorheen het middenstuk van Opposite of Always geraakte. Er gebeurde te weinig, was te veel herhaling en de relaties tussen de personages waren het allemaal nét niet.
Op een bepaald punt schuift Kate als love interest naar de achtergrond, terwijl de missie van Jack en zijn strained relationship met zijn ouders/vrienden meer naar voren treedt. Het hoofdpersonage doet daarbij best wel wat questionable dingen waardoor ik hem eigenlijk nogal een douchebag vond. Hierdoor zat ik niet meer echt te duimen voor een fijne uitkomst. Jammer!
Vooral de manier waarop hij zijn vrienden behandelt was echt wtf. Je kan natuurlijk “ach, het zijn tieners” als excuus proberen aanwenden, maar die vlieger ging voor mij niet 100% op omdat Jack wordt neergezet als een best matuur, braaf en verantwoordelijk personage. Sowieso was ik dankzij dit boek even héél blij dat ik geen tiener meer ben, want al die misverstanden en miscommunicaties, ugh nee, ain’t nobody got time for that when you’re pushing thirty. XD
Het einde kwam een beetje uit de lucht vallen: erg gemakzuchtig en dan nog zo’n “by the way” die je alles wat je gelezen had eigenlijk een beetje diminishte (ik vervoeg dit Engelse woord even op z’n NL’s sorry ik weet geen synoniem haha). Graag had ik toch een uitleg gehad over hoe de time travel werkte, niet omdat ik niet tegen vaagheid kan, maar wel omdat ik denk dat het het plot ten goede was gekomen om hier dieper op in te gaan.
Conclusie
Ik had meer verwacht, maar dankzij de schrijfstijl geef ik toch nog 2,5 sterren. Er zaten goede elementen in verscholen, maar je moest flink graven doorheen de corny dialogen om ze te vinden.
Mijn B.I.E.B. 
Oh jeetje. Ik kocht het omdat veel Engels lezers het 4 of 5 sterren gaven….. Maar ik hoorde van meer NL lezers dat het zeer meh is. Miskoop dus.
Hihi, ik ben vreemd blij te zien dat ik niet de enige ben die het vaak gemakkelijker vind me uit te drukken met een Engels woord dan met een Nederlands. Vaak vind ik de Engelse taal veel meer genuanceerde woorden te bevatten dan het Nederlands, vooral bij het schrijven van recensies. Ondervind je deze moeilijkheid ook bij het schrijven van je eigen boeken?
Ik zou trouwens ook graag eens de correcte Nederlandse term voor het genre ‘Contempory’ vinden. Ideeën? Hedendaags past precies niet echt, vind ik.