Volgens mij kunnen ze bij Luitingh Sijthoff gedachten lezen, want net toen ik besloten had dat ik wel eens wat meer thrillers wilde lezen, viel dit recensie-exemplaar onverwacht in de bus! Ik denk dat dit dus officieel de eerste adult thriller is die ik lees? Mijlpaaltje, toch wel.
Vriendschapsverzoek vertrok vanuit een voor mij interessant uitgangspunt, want vanwege de link met social media verwachtte ik een hedendaags en spannend verhaal met best een hoog tempo – net zoals het online leven zelf. Het feit dat het zich deels afspeelt op een high school reunion was ook mooi meegenomen, want een beetje zoals een gemaskerd bal is dat iets dat me toch altijd weer weet aan te spreken.
De eerste 200 pagina’s was ik eerlijk gezegd wel een beetje underwhelmed. Is dat het nu, een “bloedstollend volwassenenboek”? Ik heb al tal van YA-boeken gelezen die zowel spannender als volwassener zijn qua schrijfstijl – met het verschilletje dan dat de personages 17 zijn in plaats van 40. Vooral had ik de indruk dat dit een erg doorsneeboek was. Het plot, de personages en de schrijfstijl waren allemaal prima, maar zeker niets speciaals. Gewoon heel dertien-in-een-dozijn naar mijn gevoel.
Pas dus na pagina 200 werd het tempo eindelijk wat opgedreven. Toen vlogen de hoofdstukken er zeker een pak sneller doorheen, want ik wilde nu onderhand wel weten hoe de vork in de steel zat. Gelukkig stelde het einde me niet teleur! Alles kwam netjes samen en hoewel het misschien niet superverrassend was, sloeg ik het boek tevreden dicht. Ik heb er niet niét van genoten, maar ergens lagen mijn verwachtingen toch hoger qua algemeen niveau of zo?
Kort samengevat: een makkelijk verteerbare light-thriller over pesten en gepest worden in socialmediatijden. Drie volwaardige sterretjes is het daarmee zeker wel waard!