Je bent vandaag waarschijnlijk al doodgespamd met de meest vergezochte #InternationaleVrouwendag-inhakers. Ik gooi er nog eentje op de groeiende hoop, al is die van mij gelukkig niet al te vergezocht: mijn nieuwste boek #OpHetSlappeKoord is immers een echt vrouwenboek!
Misschien een beetje een stomme term, ‘vrouwenboek’. Maar toch is dat exact wat het is, of toch alleszins: wat ik in gedachten had toen ik het schreef. Let me explain. Ik begon aan dit boek toen ik me doodongelukkig voelde in een job die ik bijgevolg maar een 4-tal maanden heb volgehouden. Het was een 100% vrouwonvriendelijke omgeving. Ik kan niet tellen hoe vaak de baas me “meisje” noemde. De moeite nemen om de namen van je personeel te leren? Why bother, al die meisjes zijn interchangeable. Je wilt loon voor alle uren die je werkt? Ach meisje, wat naïef. Ik had zoooo hard nood aan iets dat me hielp om mijn eigenwaarde te behouden, dat ik dit boek begon te schrijven.
Het resultaat heeft lang op zich laten wachten (we zijn intussen 5 jaar verder), maar ik ben heel trots dat ik die negatieve ervaring, destijds als jonge twintiger, heb kunnen omzetten in iets positief. Kijk, ik ga zéker niet beweren dat ik één of ander diepgaand feministisch epos geschreven heb. Daarvoor ben ik slim noch woke genoeg. De boodschap van Op het Slappe Koord ligt er dus vrij dik op wanneer hoofdpersonage Marie haar door mannen overheerste marketingjob bij Mannocorp (pun intended) inruilt voor een nieuw leven bij het Cirque Du Girl Power. Knalroze tenten en alleen maar dames als performers, het is niet bepaald subtiel! Maar net daardoor hoop ik dat dit verhaal er eentje is dat élke lezeres kan omarmen met een gevoel van herkenning.
In het Cirque du Girl Power krijgt Marie de aanvaarding die ze in het dagelijkse leven zo hard mist, en de ruimte om te groeien vanuit de potgrond van al haar flaws. Hoewel de dames van het CDGP allemaal iets traumatisch achter de rug hebben, hangt er een positieve sfeer die Marie helpt openbloeien en haar eigen dromen beetnemen. Want in een wereld (of tja, een circustent) waar vrouwen elkaar steunen, is er zoveel potentieel. Elke vriendschap – en dan vooral die met jezelf – verandert erdoor in een broodnodige safe place. Met vallen en opstaan, weliswaar.
Voor Marie is dit alles een groeiproces, vanwege haar onzekerheid en haar handtas vol geheimen. Voor mij als auteur ook. Want zoals de achterflap zegt: “We hebben allemaal bagage, toch?” Hoe dan ook hoop ik dat elke vrouw – zelfs al identificeert ze zich niet outspoken als feminist – mijn boek na het lezen dichtslaat met een vonkje van onvervalste Girl Power. Want wat dat betreft hadden de Spice Girls het toch wel echt bij het rechte eind, hé?
Op het Slappe Koord is te koop via bol.com (ebook € 3,99, paperback € 18,96)
Wat een goed artikel! Ik weet wat het is om een job te doen waar je niet geapprecieerd wordt en waar je dus geen voldoening uit krijgt. Dat was al wenend vertrekken naar het werk en al wenend terug thuis komen. Ik hield het welgeteld 5 maanden vol. Daarom is Marie een erg herkenbaar personage. Gelukkig zit ik nu op een heel goede werkplek. Zonder mannelijke collega’s weliswaar.. Misschien werk ik wel in Cirque du girl power? 😉
Wauw, je boek ziet er echt gaaf uit! Gefeliciteerd 🙂 En of de Spice Girls gelijk hadden – ben stiekem nog steeds fan.