Naar dit vervolg keek ik al een hele tijd uit! Ik was dan ook superblij dat ik het boek won bij een giveaway georganiseerd door de auteur zelf en dat ik nu eindelijk eens een rustig weekje had om erin te beginnen. Deel 1 van deze selfpubbed duologie was immers een zéér aangename verrassing zowel qua taalkwaliteit als setting en plottwists.
Ik vind het dan ook superjammer dat ik ‘Ave Cesaria’ “maar” drie sterretjes kan geven, want ook in nu levert de auteur een kwalitatief indie-boek af dat erg goed geschreven is. Dat staat echt waar buiten kijf. Maar eigenlijk net vanwege Sanne’s meeslepende schrijfstijl werd het voor mij allemaal een beetje té rauw …
Het is geen boek dat zalft, maar een boek dat schuurt. En daar moet je natuurlijk wel een beetje ‘in the mood’ voor zijn!
Ik walgde erg sterk van de keuzes die het hoofdpersonage maakte en beeldde me gewoon de hele tijd in wat ik zou doen als mijn zusje of een vriendin zo’n domme beslissingen zou maken. Dus knap geschreven in de zin van dat je meeleeft met de personages, maar ook zo … tja … onaangenaam?
Ook de romantiek ging helaas niet in crescendo t.o.v. deel 1. Daarop ga ik wat dieper in hieronder, maar pas op want er staat wat spoilerige info in.
MILD SPOILERS UP AHEAD VANAF HIER
Romantiek speelt dus opeens helemaal geen rol meer in ‘Ave Cesaria’. En dat vind ik als romanticus natuurlijk superjammer. Ik weiger immers om “dat met Marco” romantiek te noemen: het was eerder Stockholm-syndroom volgens mij … Alleszins valt de romantisering van een zeer toxische relatie in slechte aarde bij me.
Het feit dat de sterke Emily van zodra ze weer bij Marco is verandert in een huisslaafje, deed bovendien mijn feministische vuurtje oplaaien. Niet dat er iets mis is met koken en kuisen voor je man natuurlijk, maar Marco is duidelijk 2 jaar lang een absolute loser geweest en dan komt daar Sneeuwwitje de boel even fixen … Eh, nee. Fix eerst jezelf plz.
Een man child zonder werk en zonder basishygiëne is voor mij alleszins niet echt een romantische held. Wel realistischer natuurlijk dan heel wat fictieve love interests, maar ja, toch een beetje een afknapper.
END OF SPOILERS
Soit, ik had gewoon verwacht dat het allemaal een beetje een andere kant zou opgaan. Dat het meer New Adult-ig ging worden? Niet noodzakelijk qua seks of zo, maar wel qua emotionele verbinding tussen de twee main characters.
Ook moest ik wat wennen aan de snelle afwisseling van vertellers. Je had erg vaak maar 0,5 tot 2 pagina’s in dezelfde vertelstem voor er alweer een switch aankwam. Met vier vertellers is dat toch iets te snel voor mijn gevoel. Echter zorgt dit er wel voor dat je vlot kunt en wilt verder lezen, waardoor ‘Ave Cesaria’ opnieuw een pageturner geworden is. Ik had het echt snel uit!
Alleen jammer dus dat het verhaal lang blijft hangen in een negatieve sfeer en dat het vrouwelijke hoofdpersonage zo’n onbegrijpelijke levenskeuzes maakt. Je hebt als lezer zo’n beetje die neiging zoals bij het kijken van een horrorfilm: “NEE DOMME DOOS NIET DOEN DE MOORDENAAR STAAT ACHTER DIE DEUR!” Je weet wel.
Conclusie
Als je op zoek bent naar ontspannend leesvoer zou ik dit boek niet oppikken, maar als je houdt van verhalen die onder je huid kruipen, heftige thema’s aansnijden en thrillerelementen bevatten dan is ‘Ave Cesaria’ zeker wel een aanrader.
Ik zou echter een trigger warning willen meegeven, want als je niet in een goede head space zit denk ik dat dit verhaal echt te intens zou kunnen zijn vanwege de sterke en langdurige focus op thema’s zoals zelfmoord en verkrachting.
Hoe dan ook blijf ik nieuwsgierig naar meer van deze indie-auteur want ze kan heel wat auteurs die bij reguliere uitgeverijen zitten zonder moeite onder tafel schrijven. Dus daarvoor althans: chapeau!
Mijn B.I.E.B. 