Misschien een rare insteek voor een (zeldzaam) auteursblogje, maar de laatste tijd ben ik regelmatig aan het nadenken over hoe ik actief ik schreef in welke levensfase. Dus dat wilde ik even nader met jullie onder de loep nemen in een blogpostje. Eens benieuwd of jullie jezelf erin herkennen, of net totaal niet!

Schrijven als thuiswonende werkkracht (20-23 jaar)

Oh, wat een luxejaren! Als je nog thuis woont, heb je natuurlijk heel veel tijd voor je hobby’s. Oké, van mijn eerste job was ik vaak pas erg laat thuis, maar verder heb je weinig aan je hoofd in de zin van dat je geen huishoudelijke verplichtingen hebt. Ook wilde ik echt “ontsnappen” na een dagje heen en weer Brussel pendelen, dus de combinatie van relatief veel tijd en de nood aan escapisme was in die periode de ideale head space om verhalen in te creëren.

In de vakanties en zelfs de avonden/weekends schreef ik echt heel veel rond deze leeftijd. Dat deed ik toen gewoon in de woonkamer (sister hogging the tv dus ik had niet veel andere keuze dan mezelf entertainen met schrijven) of in mijn vriend zijn kamer in zijn ouderlijk huis waar ik een eigen pc had, terwijl hij gamede. Ik had toen vrij goede routines en schreef bijna elke avond wel. Wow, dat is nu écht even ondenkbaar voor me! Maar daarover meer in deel 3.

Schrijven in je eerste eigen stekje (23-27 jaar)

Toen ik samen met mijn vriend verhuisde naar een “eigen” appartementje, ging schrijven al meteen iets moeizamer. Het leven ging me steeds meer in de weg zitten, maar vergeleken met nu schreef ik toen ook nog wel veeeeeel frequenter en routineuzer. Mijn pc stond in de woonkamer, naast die van mijn vriend, en dat vond ik wel fijn: ik had m’n eigen hoekje maar door de pc constant te zien werd ik er vaker naartoe gelokt dan nu het geval is.

Ondanks het feit dat ik in deze levensfase fulltime werkte, viel het huishouden etc. best nog mee omdat we klein woonden en geen tuin hadden. Zolang de vaat draaide, het eten gemaakt/gekocht werd en de Swiffer zijn dagelijkse rondje deed, was het allemaal prima te bolwerken. Tijdens deze periode ben ik echter ook wel getrouwd, wat natuurlijk deed inboeten aan schrijftijd omdat ik veel bezig was met plannen en knutselen voor de grote dag! Dus het ging een beetje op en af, maar schrijven was altijd wel ergens aanwezig in mijn weekplanning.

Schrijven wanneer je een bijna dertigjarige bejaarde met een eigen huis bent (+27)

You guys. Je zou denken dat ik meer schrijftijd heb nu ik 4/5^de werk hé? Maar in de realiteit is het vooral de schrijfgoesting die vaak ontbreekt. Ik ben een soort van slaapwandelende zombie die al heel blij is als ze iets op Netflix kan kijken alvorens in slaap te vallen op de zetel.

Het huishouden is meer dan verdubbeld ten opzichte van de appartementsjaren (sowieso meer dan dubbel zoveel oppervlakte + het is een ouder huis + een tuin erbij) en ook hier en daar nog wat renoveren vraagt veel head space en tijd van me. Sociale verplichtingen zijn at an all time high wat ook weer vreet aan de schrijftijd en mentale motivatie. In heb bovendien vrij weinig routine in mijn leven doordat ik maar 3 dagen op kantoor werk en er op die dagen altijd wel iets voorvalt waardoor we niet direct na het werk naar huis kunnen. IK MIS ROUTINE! (Blijkbaar …)

Het grootste verschil is echter dat mijn pc in dit huis in een aparte ruimte staat. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat ik meer zou schrijven als ik toegang tot mijn pc zou hebben vanuit de woonkamer. Iedereen die me kent weet dat ik een hekel heb aan laptops (ondingen!) maar misschien moet ik toch maar eens overwegen eentje aan te schaffen zodat ik weer in de leefruimte – waar er iets minder een werksfeer hangt – kan schrijven …

Mis ik achtergrondgeluid van de televisie? Of de visuele trigger van mijn schrijfmachine te zien staan terwijl ik anders gewoon schaamteloos netflix? Ik weet het niet. Maar op dit tempo schrijf ik nog niet eens een boek per jaar en dat is natuurlijk een beetje een slakkentempo. Dus euh, als jullie tips hebben voor meer routine, minder dutjes en een klein werkstationnetje in de woonkamer: hit me up!