Everless is zo’n gevalletje “worstel je door hoofdstuk 1 en het wordt beter”. Gelukkig maar! Want die eerste pagina’s waren zo’n overdosis aan tropes dat ik spontaan de neiging kreeg om het boek dicht te slaan. Als ik nog één YA Fantasy moet lezen waarin het meisje met pijl en boog moet gaan jagen om haar familie te voeden word ik GEK. Maar oké, ik las dus verder en startend vanuit dit dieptepunt der originaliteit kon het eigenlijk alleen maar beter gaan.
Ik hou van het idee van bloed = geld = tijd en hoewel het niet baanbrekend is, vond ik het wel een interessante wereldopbouw. Deed me in eerste instantie flink denken aan Red Queen, maar gezien ik dat ook een fijn boek vond waren de gelijkenissen nog niet zo storend. Meteen valt op dat de schrijfstijl enorm vlot leest voor een fantasyverhaal. Er valt geen zwaar taalgebruik te bespeuren en toch zijn de verwoordingen best mooi. Dit is dus een ideaal “instapboek” voor YA-lezers die een beetje weigerachtig ten opzichte van het fantasygenre staan.
Echt grootse verrassingen moet je qua plot niet verwachten als je Everless leest, de meeste wendingen ziet een ervaren fantasylezer al van best ver afkomen, al waren en wel een paar twists die ik desalniettemin tof vond. Het verhaal heeft een erg fijn tempo en slabakt nooit, wat ervoor zorgt dat je de zin om verder te lezen niet snel verliest. Wat dat betreft ben ik fan!
Absoluut géén fan ben ik van het hoofdpersonage: één van de meest idiote personages die ik de afgelopen jaren gelezen heb, denk zelfs nummer twee onder de queen der domheid Nora Grey. Ze doet zo’n idiote dingen en begrijpt echt de eenvoudigste dingen niet … Echt geen woorden voor, wow.
Haar hoofdemotie is dan ook nog eens anger. De auteur had serieus eens control+F moeten doen op dat woordje en inzien dat er wel wat woede geschrapt kon worden. Woede is een veel te eenvoudige emotie om zo vaak mee uit te pakken in een YA-boek. Wees specifieker! Verontwaardiging, furie, frustratie, wraaklust whatever. Maar gewoon pure en onversneden “anger” om de twee hoofdstukken? Kinderachtig en ongenuanceerd.
Toch heb ik al met al echt wel genoten van dit boek hoor! Voor mijn doen heb ik het dan ook zeer snel uitgelezen (weekje). Er waren zeker een paar irritatiepuntjes, maar naar leesplezier toe werd dat eigenlijk helemaal goedgemaakt. De wereldopbouw, vlotte schrijfstijl en het tempo waarop onthullingen plaatsvinden zijn hier de ster van de show die de boel volkomen gered hebben. Ik ga dus zeker het volgende deel wel lezen en ben blij dat dit boek (met prachtige cover) in mijn Fairyloot zat. It ain’t perfect, but it sure is fun!