Moest het niet duidelijk zijn aan mijn vijfsterrenrating: mijn verwachtingen zijn serieus overtroffen! Zo simplistisch als ’54 minuten’ was, zo complex is ‘Before I let go’. Dit boek is enorm atmosferisch geschreven en op dat vlak met bitter weinig contemporary YA’s te vergelijken. Verwacht zeker geen realisme, maar wel een mysterieus verhaal dat je meesleurt van begin tot einde. Dat dorpje … I loved it! Het is haast een personage op zich. Daarnaast komen de randpersonages ook mooi uit de verf. Zo schildert Marieke Nijkamp een enorm sfeervol beeld van de mensen, setting, emoties, gebeurtenissen …

Je moet er wel rekening mee houden dat je hier te maken krijgt met de grootste Manic Pixie Dream Girl ever. Die trope vond ik anno 2004 ofzo helemaal geweldig, maar in 2018 heb ik het er moeilijker mee. (Ik denk spontaan aan ‘Sterrenstof’, bah!) Echter vond ik het hier wel werken omdat de hele sfeer van het boek zo absurd is dat een “doodnormaal” personage gewoonweg niet gepast zou hebben. Ook de manier waarop mental health en diversity qua seksuele oriëntatie erin verwerkt is is heerlijk subtiel.

Het einde was wel een beetje abrupt en mocht wat mij betreft wat verder uitgediept zijn, maar soit, ik heb enorm van deze read genoten en het verhaal heeft me zodanig verrast dat ik niet anders kan dan vijf sterren geven. Zo zie je maar: een auteur “afschrijven” na één bah-boek is (soms) echt niet nodig. Wie weet ontpopt Marieke zich wel tot een echte literaire chameleon die ons met elke nieuwe publicatie danig verrast!