Oh snap! Deze titel bezorgt jullie natuurlijk massaal nachtmerries. Want hoe kan zoiets mogelijk zijn? Not in a million years, right? En toch heb ik de laatste tijd steeds meer het gevoel dat lezen geen prioriteit meer voor me is.

Nadat een actief leesbeest zijn heel lang met stip op nummer 1 in mijn mentale to do-list stond, werd het een tijdje terug iets dat eerder ‘moest’. Iets waartoe ik mezelf verplichtte. Nu is zelfs die periode voorbij en kijk ik wel eens naar mijn boek met het idee: “Als ik vandaag niet in je lees, dan morgen wel. Of overmorgen.”

Lang heb ik daar wat schuldgevoelens rond gehad. Was ik nog wel een echte lezer als ik niet elk vrij moment aanwendde om in een boek te duiken? Op een bepaald punt geraakt lezen heel erg verstrikt met je identiteit, zeker als je er zo actief mee bezig bent in de wereld van boekbloggen, leesclubs – en ja, als auteur. Dus wie ben ik dan als ik niet “dat meisje dat veel leest” ben?

Misschien zit ik gewoon een bizarre leesdip die uit meerdere fases bestaat. Misschien heeft mijn book buying ban er ook iets mee te maken. (Minder obsessief bezig zijn met boeken vergaren en hypeboeken kopen/lezen?) Ik ben ergens wel een beetje rustiger daarin geworden. Dat is zeker niet slecht, want je kan in zo’n passie ver gaan, zoals we ongetwijfeld allemaal weten. En er zijn zoveel andere dingen in het leven die aandacht vragen.

Een gevalletje FOMO, was het vroeger eigenlijk: fear of missing out. De angst om niet mee te zijn met ‘the next big thing’ in boekenland, de angst om geen miljoen boekenvrienden te hebben, de angst om events te missen en geen handtekeningen van auteurs te verzamelen en geen goedkope boeken te scoren op het Boekenfestijn en en en en …

Shit. Waar ben je dan mee bezig? Dit is een hobby, toch? Of hoort het bij mijn professionele identiteit als auteur en blogger? Ik ben er eerlijk gezegd nog niet helemaal uit. Momenteel zweef ik ergens tussenin en geef ik mezelf al een applausje als ik 10 pagina’s per dag lees.

Mijn Reading Challenge toont in die zin wel goed aan in welke fase ik me in januari bevond versus nu: 50 boeken, dat was de ambitie. Nu kan ik niet begrijpen dat ik ooit dacht dat dat me nog een jaar zou lukken. Want ik ben niet meer geobsedeerd door boeken – wel nog door verhalen. Maar verhalen hebben vele vormen en verhalen hebben lak aan Reading Challenges.

Dus ja, dit is nu even mijn verhaal. Eens benieuwd wat er in het volgende hoofdstuk geschreven staat …