Dus, ik heb … meningen over dit boek. De cover is superzomers, vrolijk en lief. Het verhaal was dat … niet. Laat ik beginnen met te zeggen dat ik tot ongeveer halverwege dacht dat dit een zeer doorsnee driesterrenboek was met enkele dingen die bovengemiddeld waren (rijke schrijfstijl, al was het niet helemaal mijn ding) en dingen die ondergemiddeld waren (het extreem Vlaming-onvriendelijke taalgebruik en de vieze vieze love interest).
Drie sterren dus, dacht ik. Maar het eind … Nee, die laatste 100 pagina’s had ik echt problemen met dit boek. Ik heb HARD met mijn ogen gerold en veel irritatiemomentjes gekend. Daarom vind ik het uiteindelijk toch eerlijker om af te ronden naar beneden. Twee sterretjes dus …
Het begon al meteen met het feit dat ik het te abrupt vond beginnen. Ze waren in feite al verliefd op elkaar voor je als lezer wordt uitgenodigd om mee te kijken. Dat vond ik erg jammer, want ik had het gevoel dat ik iets cruciaal gemist had. Hierdoor kreeg ik niet de kans om in de gevoelens van het hoofdpersonage te stappen en moest ik al meteen bijbenen. Rare keuze.
Eén van de grootste problemen die je kan hebben bij een chicklit is natuurlijk als de love interest niet jouw ding is. Roar is niet bepaald even leuk als Roar uit Under the Never Sky. Hij wordt beschreven als een soort van bejaarde rocker? Ik snapte er niets van. Dit boek komt uit 2016 maar ze beschrijven hem dus als iemand met een leren broek, zweterig borsthaar (kots), lang haar, een kruisje aan een leren veter rond zijn net, openstaand satijnen zwart hemd (WHAT THE FUCK NEE BAH BAH BAH) en meer van dat “lekkers” om in in het Nederlands te zeggen. Ik probeerde het absoluut niet sexy beeld dat ik van hem had te vergeten, maar steeds weer als zijn uiterlijk beschreven werd zag ik dit.
Echt zo’n enorme afknapper jongens :’) En zijn persoonlijkheid, nee daar moest ik ook niets van weten. Al dat gevloek tegen een driejarige jeeeeetje, aantrekkelijk hoor. Zijn drug- en drankgebruik, zijn vodderige kledij … Ik zou echt met een boog om hem heen lopen. Dus eh ja, de vlinders voelde ik niet echt, zeg maar.
Volgend irritatiepunt: waarom geen Nederlands hoofdpersonage? Ik vond het echt nul komma niks bijdragen dat Anne uit Londen komt – in tegendeel. Ik snap dat de auteur trouw wilt blijven aan de “klassieke chicklitstijl”, maar er is echt helemaal niks mis om daarin je eigen cultuur te verwerken. Zeker gezien deze keuze enorm haaks staat op het feit dat dit geschreven is in wat ik alleen maar kan omschrijven als Hollands dialect. Ik snapte heel wat uitspraken niet en door dat taalgebruik werd ik vaak uit het verhaal gesleurd.
Enkele voorbeelden (er waren er nog 10.000 meer hoor):
- Plaat voor me harses
- Snufferd
- Lelijk zijn (i.p.v. doen)
- Tot het gaatje gaan
- Bellen die hap
In zo’n geval vraag ik me echt af of het nu zo veel moeite is om zo’n uitgave even te laten nalezen door een Vlaming. Jeetje. Deels hoort het gewoon bij hoe Roar praat (oh help ik haat Roar echt, ik voel het alweer terugkomen), maar bepaalde dingen hadden echt wel wat meer algemeen Nederlands gekunnen. Dat brengt me naadloos over naar de volgende stoorfactor: het gebruik van het woord ‘mop’ als koosnaampje. Nee, nee en nog eens nee. In het begin snapte ik het nog wel dat hij haar zo noemde, gezien er nog wel wat afstand tussen hen zit. Maar een vent die je IN BED aanspreekt met ‘mop’ hahahahaha neeeeeeeeeee stop ermeeeeeee je bent viesssssssss XD
Vies vies vies. Bah.
[SPOILERS]
Ook zijn gedrag naar haar toe vond ik onbehoorlijk. “We doen niets, mop”, zei hij tegen haar in bed (omdat zij een relatie had en het daar – terecht! – moeilijk mee had), en twee minuten later stak hij dan doodleuk zijn penis in haar OKE FIJN IS DAT JE DOET DUS WEL IETS! Sorry voor de grafische verwoording maar eh, tja. De verheerlijking van het bedriegen van je partner, zelfs al is het een eikel, moet echt eens stoppen. Weg uit het genre, weg ermee.
[EINDE SPOILER]
Wat dan wél leuk was?
- De schrijfstijl is degelijk en origineel. Zelfs al is het niet een stijl die ik tof lezen vind, kan ik wel objectief zeggen dat het goed geschreven was.
- Rowland. Cutie.
- De side characters met hun eigen verhaallijnen.
- De sfeer van on the road te zijn vond ik erg fijn, toffe setting dus.
Oké geen samenvattende conclusie ofzo, dit was het.
Mijn B.I.E.B. 
DAT GIFJE. Keihard lachen. Heb de boeken thuis staan en nu vet spijt dat ik ze heb gekocht. (Wel cheap, maar alsnog.)
Wordt het woord mop in Nederland ook niet gebruikt voor een dweil? Dat maakt dat koosnaampje nog een pak erger dan. Misschien moet je eens een blogpost maken met verschrikkelijke koosnamen in boeken. Wijffie en Mop verdienen daar alvast een plaatsje tussen. 🙂
Jup hahaha nu moet ik mega hard lachen. Ik zou echt zwaar afknappen als iemand me mop zou noemen. Voelt een beetje oneerbiedig ofzo…
Oh, hahah! Ik ging ik echt helemaal stuk om deze recensie!
Bij die Hollandse woorden ken ik alleen lelijk zijn en bellen die hap, maar dat laatste gebruik ik ook nauwelijks. Ik snap door deze recensie dan al helemaal niet wat zo geweldig kan zijn aan dit boek!
Lekker Vlaamse boeken lezen dan, zuur wijf XD
Graag Danielle, heb je nog aanraders? 🙂
Ik denk dat Herman Brusselmans wel wat voor jou is (Haha).
awesome reply op zuurpruimen Vanessa 😉
Hoe smaken kunnen verschillen.
Ga eens naar Graspop, dan zie je dat die rockers er idd nog zo bijlopen. En ook die geraken allemaal aan een lief, dus elk zijn smaak.
Ook ik ben Vlaams, en heb na 1 boek van Jackie meteen al haar andere gekocht omdat ik ze wel super graag lees.
En ik vind die Hollandse woorden net leuk.
Ik sluit me bij jou aan Kathy (en ben ook Vlaming).
De boeken van Jackie van Laren zijn stuk voor stuk toppertjes en de Nederlandse schrijfstijl maakt ze enkel vrolijker (wat enkel een pluspunt is bij een feelgood roman).
Kleuren en smaken, inderdaad! ^^ Nee op Graspop ga je mij niet zien, dat is niet echt mijn stijl. 😀 Op basis van de cover kan je echter écht niet gokken dat het over een Graspop-rocker gaat, toch? Handig om weten is misschien dat er in de Vlaamse blogcommunity momenteel veel debat is over die “te Nederlandse” vertalingen en algemeen woordgebruik, dus in die context moet je snappen dat het echt iets is dat leeft bij boekbloggers. Gelukkig knappen niet alle lezers erop af, maar het mag zeker aangehaald worden als struikelblok, vind ik. 🙂
Ik heb flink lopen nadenken over taalgebruik, maar ik denk dat ik het toch niet met je eens ben, Vanessa. Dialecten en uitdrukkingen zijn heel regionaal en super vergankelijk. Waarschijnlijk toon ik al mijn leeftijd omdat ik in de vorige regel “super” zei. En wat voor jou hip is, is voor een tiener nu alweer ugh.
Ik heb ook wel eens discussies met mijn editor (en de schrijvers die ik redigeer) over bepaalde uitdrukkingen die blijkbaar regionaal zijn, of tijdelijk. Moet je die dan uit je verhaal laten en zo de kleur van je eigen schrijfstem schande aandoen, zodat je makkelijker te verteren bent voor een groter publiek? Of is dit hoe je schrijft/ hoe je je niche wil bedienen? En als je verhaal zich afspeelt in een bepaalde regio, mag dat dan niet terugkomen in de dialogen van de personages? (Met fantasy of scifi is dat anders natuurlijk) Ik vind het goeie vragen.
Ik stoor me iig niet las ik een uitdrukking niet ken, ik vind het wel leuk. Want als ik in het echte leven met een Brabo of een Vlaming spreek, dan leer ik ook constant bij. (Een tasje koffie? Een broodje smos?) Waarom zou het dan niet via een boek kunnen?
Dus tja. 🙂
P.S. En als Graspop ganger vind ik de outfit die je beschreef ook bepaald niet aantrekkelijk, om heel eerlijk te zijn. Maar ik zie mijn metalheads het liefst met een dikke bos verzorgde haren in een manbun, een spijkerbroek en een band t-shirt. Ieder zijn meug 😉
Eens zijn hoeft gelukkig ook niet, zolang je je niet aansluit bij het ‘Scheld Vanessa uit op FB vanwege deze review’-groepje vind ik het allemaal best. XD Ik heb het ook zeker niet bij elke Nederlandse auteur hoor, momenteel lees ik bijvoorbeeld een boek van Eva De Wit, no problemo. Maar voor mij persoonlijk tast dergelijk “extreem NL” taalgebruik wel het realisme van een boek aan. In een Vlaamse omgeving bestaan gewoon geen mensen die zo’n woorden en uitdrukkingen in de mond nemen, wat je even uit het verhaal haalt omdat je het a) niet 100% genuanceerd snapt (taalbegrip = nuance) en b) het ongeloofwaardig overkomt omdat dit niet past in de taalcontext is waarin jouw leven zich afspeelt. Met Belgen onderling snap ik ook niet noodzakelijk alles (Hallo West-Vlaanderen haha, jk, love you WVL), net zo min als bij Engels of wie weet zelfs een dystopian of zo, maar van zodra je voorbij een bepaald percentage gaat, kan het wel een stoorfactor zijn. Althans voor mij. 🙂 Daarom blijft: een recensie is een mening. Oneens zijn mag! Maar mijn foto en naam online smijten met de bedoeling “Val maar aan” is waar ik precies de lijn trek qua “oneens zijn”… PS: Die man bun klinkt goed, hoor, niks tegen een man met mooi lang haar. 😀
Dit klinkt niet als een boek voor mij. Plaat voor zn harses die vent 😉 Ik weet wel wat t betekent maar wij brabanders zeggen eerder dat iemand een bord voor zn kop heeft haha. Maar ik hou ook niet van zulke types. Of ze nu hip zijn op graspop of niet… Die gif is wel awesome, maar niet kwijlmakend xD Mooie oprechte recensie heb je geschreven. Duidelijk dat het echt jouw mening is en heel mooi afgesloten met wat je dan wel goed vond aan het verhaal.
Het gifje is gewoon dé held van deze recensie. Handkusjes voor iedereen! (En thx voor je reactie! <3)
@Vanessa: afschuwelijk als mensen je zo aanvallen om je mening. WTF? Je gaf ook gewoon goeie onderbouwde punten, dus als recensie is hij prima!
(Sommige van de punten die je aansneed zijn super problematisch. Ik zou van het punt dat ze in bed liggen en hij zegt ‘er gebeurt niets hoor’ en even later hebben ze sex al gillend weggerend zijn trouwens. Dubieuze consent is bepaald niet mijn kink. :S)
Laat je niet gekmaken & keep on rocking!