Kiera Cass is echt een geweldige auteur. Zoveel liefde voor haar manier van vertellen, haar visie op romantiek en haar onvergetelijke personages … Ja, ook Eadlyn! Veel mensen vinden haar niet zo leuk, maar ik gelukkig wel. (Sorry deze zin klinkt alsof ie door een veertienjarige geschreven is, maar eh, ja).

Ik las ‘The Crown’ als laatste boek van het jaar, kwestie van wel even mooi af te sluiten met iets dat snel wegleest en waar je je helemaal in kan verliezen. In die opzet zeker geslaagd! Maar hoewel het geweldig was om weer even in het paleis van Illéa te zijn met al die personages die we in de eerste delen in ons hart sloten, was er één iets dat ik wat jammer vond.

Positief: America en Maxon, Aspen en Lucy … Ik vond het zo geweldig om hen weer terug te zien en de volwassen liefde tussen hen te beleven versus de ‘kalverliefde’ in het selectieproces. ZO CUTE.

Negatief: Het ging me ergens wel een beetje … snel? Eigenlijk had toch ook deze spin-off drie delen kunnen tellen. Dan was het volgens mij nog meer impactvol geweest. Nu gebeuren zowel matters of state als matters of the heart nogal gezwind. Dat zorgt er zeker voor dat je wilt blijven lezen, maar toch ook dat je soms denkt van ‘oh, wow, oké nu al’.

Positief: De keuze van Eadlyn was dapper, verrassend (nou ja, tot op een bepaald punt dan) en zeker iets waar de romantiekliefhebbers uit het YA-wereldje achter kunnen staan. Een hele tijd dacht ik dat ze toch voor haar andere keuze zou gaan, maar dankzij lieve papa Maxon is het allemaal goedgekomen. MAXON I LOVE YOU BUT I LOVE ASPEN TOO! AND KYLE! AND ERIK! AND HENRI (he was adorable). Basically Kiera Cass is de queen van begeerlijke jongens/mannen. Amen, sister.

Zijn jullie fan van de Selectie?