Het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik door dit non-fictieboek heen was. Gewoonweg omdat het een onderwerp is dat je soms even moet laten rusten – een Pandora’s doosje dat je écht niet elke dag wilt openen, maar waar je soms wel tijd voor moet vrijmaken terwijl de maanden van je leven voorbijvliegen als herfstblaadjes (Is het echt al november? Ben ik binnen een paar weekjes 28? FACK!).

Ik heb het dus over ‘Het Babydilemma’ van Ida Kersseboom. De auteur werd zelf op heel late leeftijd mama en wil andere twijfelaars helpen om eerder de knoop door te hakken. Liefst iets eerder dan zijzelf dat deed!

Ik vroeg een recensie-exemplaar aan omdat ik nog niet veel boeken was tegengekomen over dit thema, waar toch een beetje een taboesfeertje rond hangt vind ik persoonlijk. Je hoort dat instinct toch gewoon in je te hebben als vrouw, of niet soms? Met mythes zoals deze maakt ‘Het Babydilemma’ gelukkig komaf!

Zo werd dit boek een troostende aanwezigheid op mijn nachtkastje terwijl vriendinnen, familieleden, (ex-)collega’s en vage Facebook-kenissen zich massaal voortplanten “alsof het niets is”. And I’m over here like: “Uhm”.

Inhoud

De auteur heeft geprobeerd een neutrale aanpak te hanteren. Ze belicht beide kanten van de zaak met ruimte voor wetenschappelijke input, socio-economische hangijzers en getuigenissen. Persoonlijk vond ik de getuigenissen het interessants, al waren die vrij karig. Alleszins klinkt er geen veroordeling door in de vertelstem, wat je het gevoel geeft dat Ida als een vriendin tegen je spreekt en niet als een moederkloek of anti-babypersoon. Dat kon ik wel waarderen because I’m neither.

Verder behandelt het boek diverse thema’s, perspectieven, pro’s en cons, maatschappelijke invloeden, vragenlijstjes, tips om klaarte te vinden in je eigen dilemma … De opbouw daarvan was prima, al mocht het misschien nog net iets compacter allemaal. Soms kwam er enige herhaling in voor naar mijn gevoel, maar dit was dan ook wel weer nuttig omdat je zo je eigen evolutie kon evalueren.

Vormgeving

Persoonlijk was ik geen fan van de illustratiestijl waarin Dil & Emma getekend zijn, maar verder is de opmaak helder en fris, zij het ietwat “schools”. Dat heeft natuurlijk ook te maken met het beperkte kleurengebruik, het grote formaat (niet zo handzaam – je kan het echt niet meenemen op het openbaar vervoer wil ik maar zeggen) en het feit dat er geen fotomateriaal gebruikt wordt.

Je kan ook bepaalde vragen voor jezelf schriftelijk beantwoorden in dit boek, waardoor het een soort van invulschriftje wordt. Ik heb ervoor gekozen om dat niet te doen en de gedachten gewoon in mijn hoofd te houden, ik vond het net iets te zeer als huiswerk aanvoelen anders. Maar wie graag even de pen erbij neemt heeft er dus wel ruimte voor!

Toch is deze eenvoudige opmaak zo slecht nog niet gezien het feit dat je je zo wel echt op de inhoud richt en niet al walgend het boek dichtslaat omdat het vol foto’s van kwijlende peuters staat of zoiets. 😉

Conclusie

Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb en raad het zeker aan aan alle dames die nog niet echt uitgedokterd hebben of het moederschap nu wel of niet iets voor hen is. Dat ‘Het Babydilemma’ alle antwoorden in pacht heeft, is zeker niet zo, maar dat is ook niet de bedoeling. Wel overloopt het alle kwesties waardoor je twijfelt, ga je kijken naar jezelf en je positie daarin en geeft het je de ruimte om stil te staan bij het grootste dilemma van je leven.