Het gebeurt maar héél zelden dat ik een recensie-exemplaar aanvraag uit eigen beweging. Maar voor De Vijfde Brief schoot ik meteen in actie: deze moest ik lezen! Volwassen feelgood met een spannend kantje spreekt me steeds meer aan en dit boek speelde daar perfect op in. De mysterieuze wereld van vriendinnengroepjes ontrafeld aan de hand van geheime brieven … Hoe zou dat nu niet lekker leesvoer kunnen zijn?
Mijn verwachtingen daaromtrent zijn grotendeels waargemaakt, gelukkig. Ik vond het fijn dat de personages Joni, Eden, Deb en Trina goed uit elkaar te houden waren en dat je hen dus wel erg levendig voor je ziet. Was dat niet het geval geweest, werkt zo’n boek echt niet. Hoofdpersonage Joni was niet meteen een sympathiek personage, maar langs de andere kant vond ik haar op een bepaald niveau wel herkenbaar en relatable – zeker gezien ze net als mij een kinderloze lady in een babyboomgroepje is, haha. Dus willen of niet: je gaat met haar meeleven en meedenken, zelfs al is ze soms best wel een trut. (Soms zijn we allemaal een trut, dus oké).
Het tempo van de onthullingen vond ik erg prettig aangehouden. Mijn eerste gedacht over wie de brief geschreven had en wie het ‘object’ ervan was bleek te kloppen, al heb ik halverwege wel een moment gehad dat ik dacht “oh, toch niet dan”, dus zo heeft de auteur mijn vermoedens mooi een zijweggetje doen inslaan. Echt enooooorme plottwists waren er niet voor mij, maar net daardoor houdt De Vijfde Brief goed het middel tussen feelgood en spannend verhaal. Verder is de schrijfstijl vlot, al ergerde ik me soms een tikkeltje aan al te Hollandse vertalingen zoals ‘dikke mik’ en nog een paar waar ik nu niet op kan komen. Grappig trouwens dat het zich afspeelt in Australië, dat had ik niet verwacht. Al komt er daarvan niet erg veel naar voren.
Ik heb dus zeker en vast genoten van dit boek en zou het eigenlijk wel aan vrij veel dames aanraden. Want ken je je vriendinnen ooit écht? Onder het vernislaagje schuilt meer intrige dan je denkt … Tja, mannen, vrouwenvriendschappen zijn nu eenmaal complicated soms! 😀
Ik vond dit ook echt een heel fijne roman, precies wat jij zegt: het perfecte midden tussen feelgood en thriller/suspense!