Circus Cesaria, dan eindelijk uitgelezen! Na wat probleempjes met de post, kreeg ik uiteindelijk een ebook van de auteur om te recenseren. Ik was vooral erg benieuwd naar de manier waarop Sanne Hillemans het circusthema had aangepakt. Ook het feit dat mensen het beschreven als een New Adult zonder nadruk op seks, vond ik wel boeiend. Erotische NA’s zijn immers niet aan mij besteed, maar een iets volwassenere stijl spreekt me dan weer wel aan. Ik moet zeggen dat dit boek op dit vlak niet teleurstelde! Echt verfrissend om eens iets te lezen over 22-jarigen wiens leven niet een soort van verijdelde pornofilm is.

Door mijn verwoording hierboven, denk je misschien dat Circus Cesaria me op andere vlakken wél teleurstelde, maar dat is zeker niet het geval. De schrijfstijl vond ik zelfs ver bovengemiddeld en aangenaam om te lezen. De zinnen zitten stuk voor stuk goed in elkaar en dat is toch best zeldzaam. Ik weet dat je selfpubbers niet mag zien als zijnde lagere kwaliteit (en dat doe ik ook niet echt, zelf semi-selfpubber zijnde) maar dit was voor mij toch een extra aangename verrassing.

De setting van het circus is goed omschreven, maar dan wel niet erg dromerig. Het is allemaal vrij praktisch gehouden, maar daardoor krijg je er wel een klare kijk op en ik heb ook de indruk dat de auteur best veel research heeft gedaan naar de inner workings van een circus. Ook de circusdirecteur en zijn motivaties speelden een mooie rol in dit verhaal. Ik moet zeggen dat hij mijn favoriete personage was en dat ik de betekenis achter alles heel knap vind. Hier is over nagedacht, zoveel is zeker.

Maar dan is er weer dat ene puntje waar ik steevast een punt voor aftrek. Als ik oordeel dat het niet relevant is voor een personage dat hij/zij rookt, rond ik mijn sterretjes naar beneden af. Bij Circus Cesaria heb ik nog getwijfeld omdat het gaat over iemand die drugs gebruikt voor rouwverwerking, maar dan vind ik niet dat er ook nog gewone sigaretten nodig waren. Dat heeft immers helemaal niks meer met die rouwverwerking te maken. Desondanks zit er wel een goede redemption arc achter en is het druggebruik functioneel voor het verhaal, dus dat stemt me vergevingsgezind. Dus ik vermeld het wel even, maar in dit geval was het gelukkig geen enorm struikelblok, gezien het ook geen YA’s maar NA’s zijn en het probleem wel netjes aangepakt wordt.

Het meest jammere aan dit boek vond ik dat het niet tijdloos is. Er zijn echte datums in gebruikt en dat vind ik altijd spijtig. Nu is 2012 en zo nog niet zo ver weg, maar binnen 5 of 10 jaar gaat dit erg gedateerd aanvoelen. Ik weet niet of het in dit geval te vermijden was, gezien de tijdlijn vrij gecompliceerd in elkaar zit, maar dit was toch iets waar ik even bij stilstond als zijnde een minpuntje. De flashbacks van het vrouwelijke hoofdpersonage konden me ook niet helemaal bekoren omdat ik pas een boek heb gelezen met exact dezelfde verhaallijn. (‘Blindelings’ van Chinouk Thijssen) Dit was toevallig, want normaal lees ik nooit dat type verhalen. Maar nu ergerde ik me eraan dat het zo gelijkaardig liep en was de verrassing er eigenlijk helemaal van af.

Toch wil dat niet zeggen dat Sanne Hillemans geen verrassingen in petto heeft! In tegendeel. Er zitten twee enorm knappe plot twists in dit boek die je even je boek laten dichtslaan met stille bewondering. Damn girl, that hits home! Sanne weet precies welke informatie ze moet achterhouden en welke ze moet delen om de lezer geboeid te houden en er een vleugje mysterie aan vast te doen kleven. Verder ook chapeau hoe de psychologische ontwikkeling van de personages is neergezet. Ook hierbij had ik het gevoel dat er research was verricht.

Het einde beviel me prima en ik ga zeker het volgende deel lezen, want dit debuut van selfpubuitgeverij Sunny Hills was echt een straaltje zonneschijn in het New Adult-genre dat ik al lang zocht! Meer van dit soort boeken, alsjeblieft. Voor deze jonge indie-auteur is duidelijk een mooie toekomst weggelegd. Blij dat ik fan mag zijn van het eerste uur!