Gegroet lezers en sympathisanten!
Hierbij nog eens een (langverwachte?) update uit mijn schrijvershol. Als je denkt dat het over Max & Lucy gaat, nope, sorry! 😦 Binnenkort mogen jullie wel een update verwachten over hoe het gaat met deel drie uit de Vleugels Trilogie (in één woord: prima!), maar vandaag blik ik – naar mijn chaotische gewoonte – alweer ietsje verder vooruit. Ik wil het hebben over het lot van mijn chicklit!
Afwijzing na afwijzing
De één snel, de ander na drie of vier maanden pas … Maar alle mailtjes van de uiteenlopende uitgeverijen van feelgood romans die ik had aangeschreven kwamen op hetzelfde neer: nee, nee en nog eens nee. Niet superverrassend – ik weet hoe lastig het is om binnen te geraken en kijk daar best realistisch naar – maar zeker wel een teleurstelling.
Want oké, YA Fantasy van eigen bodem aan de man brengen bij een grote uitgeverij is vanwege het genre niet makkelijk. Maar als het al niet lukt met een (volgens mij) commercieel interessante chicklit? Dan is de hoop voor zowat alles dat ik in de toekomst nog zal schrijven ver zoek. Ik was zo trots op mijn lieve chicklit. Girl power, mental health, een originele setting, een lieve romance … Dit boek heeft me zo veel geholpen. Ik had gehoopt dat het andere mensen ook zou kunnen helpen.
Selfpub here I come (again)
En dat kan nog steeds, natuurlijk, als een selfpub! Maar laten we eerlijk zijn: een groot platform en een professionele ondersteuning waren toch ook wel leuk geweest. Als ik zie wat DVP, de uitgeverij van mijn Vleugels-boeken, sinds 2 jaar allemaal voor me doet, ben ik iets terughoudender om weer te gaan selfpubben in vergelijking met de eerste keer dat ik het deed. Vrijheid is iets waar ik als schrijver enorm van hou binnen het uitgeefwereldje, maar tja, een uitgeverij heeft toch echt wel meerwaarde nu ik van beide walletjes geproefd heb. Jammer dus, maar zeker geen End Of The Road!
Tegenslag
Oké, ik ga dus selfpubben. Dat ligt vast, tenzij er ergens nog een uitgeverij uit de hemel komt vallen. Maar de afwijzingen waren niet m’n enige struikelblok de afgelopen maanden. Let me frame the picture for you: voor een schrijver is niets zo nachtmerrie-inducerend als het idee dat iemand je te snel af gaat zijn. Dat somehow, iemand jouw idee ook gaat hebben en het eerder op de markt brengt. Hah, jep, that’s kinda what happened!
Toen een (overigens erg sympathieke!) collega selfpubber onlangs uit kwam met een boek dat ongeveer dezelfde invalshoek en setting had, kreeg ik even een hartverzakking. Nou ja, niet metéén, want ik dacht eerst gewoon “Hé leuk, interessant want zo’n soort idee had ik ook! Benieuwd naar!” maar hoe meer ik erover las in recensies etc, hoe meer ik vreesde dat dit andere boek mijn verhaal een beetje onder de duiven geschoten had. Verdorie, daar gaat mijn originele troef! Snel lezen, dacht ik dus, want wie weet vielen die gelijkenissen nog wel mee en panikeerde ik om niets.
Haha, daar dacht de Post anders over, want mijn bestelde boek ging al 2x verloren bij de levering. Bad sign? Let’s hope not! Ik ben nog steeds erg benieuwd naar de invalshoek van mijn collega en weet uiteraard wel dat het menselijk onmogelijk is dat iemand exact hetzelfde als jou schrijft. Maar toch. Alle boeken over een spel op leven en dood met jongeren uit verschillende gebieden wordt sindsdien ook afgeschilderd als een Hunger Game rip-off, of niet soms?
En nu?
Op de planning staat natuurlijk eerst het afwerken van deel 3 in de Vleugels Trilogie. Daarna, hopelijk eind 2017, begin 2018 stort ik me opnieuw in het selfpublishingavontuur. Stap 1 is natuurlijk een leuke cover maken, maar dat bleek voor dit verhaal al niet zo evident. Met stock images kreeg ik niet echt de juiste soort beelden, voor een illustrator of iets dergelijks heb ik niet echt budget. Het is dus nog een beetje zoeken naar iets dat zowel klopt als esthetisch aantrekkelijk is.
Ook overweeg ik een andere titel. Iets eenvoudiger en korter zou naar zelfpromotie toe toch handiger zijn. Denk aan het boek van Lisette Jonkman dat van ‘Denk maar niet dat dit een liefdesliedje is’ naar ‘Helemaal het einde’ ging. Zoiets. Eindredactie moet er ook nog wel een rondje op gebeuren. Werk aan de winkel dus! Ik zie het zitten, want I love this book, maar we hebben nog een lange weg te gaan. Hopelijk wandelen jullie mee terwijl ik hier op de blog mijn ervaringen erover deel!
Thanks for reading, always. ❤
Mijn B.I.E.B. 
Nu ben ik zo benieuwd welke schrijfster jou onder je veren geschoten heeft, haha 😉
Succes Vanessa! Je gaat er vast en zeker weer wat fantastisch van maken!
Ik denk dat het nog wel helemaal goed gaat komen met jouw chicklit. Uiteindelijk is dat ook zo gegaan met de Vleugels trilogie. Succes. ❤
Oh ik lees dit nu pas, wist helemaal niet dat je ook aan een chicklit werkte! Je hebt inderdaad wel een paar tegenslagen gehad, maar dan kan het vanaf nu alleen maar beter gaan, toch? Ik kijk er in ieder geval al naar uit om het te lezen 😉
Ik vind je idee al heel tof klinken! En maak je niet te druk om het feit dat iemand anders jouw idee zou hebben hoor, uiteindelijk heb jij ook gewoon je eigen stem en je eigen boodschap en daarin kan niemand je aftroeven! 🙂