De POTC-films zijn gewoonweg puur vermaak voor alle leeftijden. Hoewel je zou kunnen spreken van lichte uitmelkingsverschijnselen in deze succesvolle franchise, had ik best zin in de nieuwe film met jong bloed dat we nog kennen uit The Giver & The Maze Runner. Twee erg toffe YA-acteurs, dus yay voor die casting! Zoals verwacht een entertainende film, maar wel eentje die een tikkeltje in herhaling valt. En zwijg me stil over de afgezaagdheid van Jack Sparrow. Ooit van een character arc gehoord, screenwriters? Jack Sparrow ain’t got one. Het einde was wel helemaal awwww!

Ik heb een gekke relatie met DC Comics en Marvel. Van Marvel vind ik de films geweldig maar de series (zoals Daredevil en Jessica Jones) flut, van DC Comics zie ik wél graag Arrow, The Flash etc maar absoluuuut niet graag de films. Met Wonderwoman lijkt het tij eindelijk te keren. Terwijl Batman en Superman nogal duf, serieus en gloomy machegegrom zijn, is Wonderwoman a breath of fresh air. Zo veel humor, zo veel CUTENESS! Ik vond de film véél beter dan verwacht en ga niet eens klagen over alle Wonderwomans die dit jaar ongetwijfeld op FACTS en andere cons zullen rondlopen, want het is gewoon terecht.

Eentje uit de oude doos dan, om af te sluiten: Horns, met Harry Potter in de hoofdrol! Ik hou van rare films dus dit leek me wel wat, haha. En wauw, het was echt pure trippy amazingness, I loved it. De verhaallijn verweeft fantasy met een moordmysterie en een moraliteitsvibe die me aan ‘The Invention of Lying’ deed denken, gevuld met aantrekkelijke acteurs in een Twilight-eske setting … What’s not to love? De symboliek van het einde was zo mooi dat ik vol ontzag naar de aftiteling staarde. What a ride!