Verbouwen en schrijven/lezen zijn geen al te geweldige match, heb ik ontdekt. De helft van mijn boeken steekt al in verhuisdozen, om te beginnen. Al heb ik mijn TBR’s wel netjes aan de kant gehouden: die worden pas als laatste ingepakt. Maar who am I kidding: ik heb echt amper tijd om te lezen de laatste weken, en dat gaat nog wel even zo door … Pas in juni hoop ik me weer eens een dagje in de zetel te kunnen nestelen met een boek en 100 pagina’s in één ruk te lezen! Want jeetje, wat is dat lang geleden.

Van schrijven komt zo mogelijk nog minder in huis deze maand. Eerst had ik het maandenlang druk druk druk met de trouw, nu is het zelfs nog drukker met de verbouwingswerken. Want waar de voorbereiding van een trouw vooral plannen en knutselen is, sta ik nu elk weekend met de verfborstel in de hand en elke weekdag in één of andere doe-het-zelfwinkel of toonzaal van natuursteen, sanitair of whatever. Verschrikkelijk, vind ik dat! Ik ben helemaal niet in mijn element in dat wereldje. Inrichten: graag! Maar al dat stoffige, lawaaierige en vermoeiende werk vooraf zou ik liefst van al skippen.

Een leuk vooruitzicht is wel dat we in ons nieuwe huis eindelijk een echte bureaukamer gaan hebben. Met onze twee pc’s en heel veel inspiratie aan de muren. Dus nu maar hopen dat ik vanaf juni zo goed op mijn nieuwe plekje zit, dat het einde van deel 3 van de Vleugels Trilogie zomaar uit mijn vingers vloeit! Op zich heb ik niet zo heel veel meer te schrijven, maar omdat het echt de laatste loodjes zijn, wil ik me er toch volop in kunnen laten opgaan. En dat is niet zo evident met een verhuis in het verschiet! Nou ja, gelukkig verhuizen Lucy en Max maar al te graag met me mee. Niet in een doos, maar in mijn hoofd en hart.