Is er leven na de Vleugels Trilogie?

lezen

Terwijl jullie als lezers nog wel een poosje moeten wachten op het derde deel van de Vleugels Trilogie, komt het einde voor mij als auteur steeds dichterbij. Dat is een heel vreemd gevoel. Het idee dat ik aan de laatste etappe bezig ben van een project waarmee ik sinds 2011 (weliswaar aan en af) bezig ben, is best wel bizar.

Dat zijn 6 (zessssss) jaar van mijn leven! Op die tijd ben ik afgestudeerd, 3x van job gewisseld, alleen gaan wonen, getrouwd, een huis gekocht … Doorheen dit alles waren Lucy en Max een constante. Een veilige thuishaven op mijn computer. Vrienden waarbij ik altijd over de vloer kon komen als ik een slechte dag had. Avonturen om een zondagnamiddag op te leuken. Een uitlaatklep als de echte wereld even niet mee zat.

Afscheid nemen van Max en Lucy wordt dus zeker makkelijk, maar langs de andere kant hoop ik wel trots te kunnen zijn op het geheel zodra ik het afgerond heb. Dat ik het daardoor ook makkelijker kan loslaten. Ik denk dat ik nog een 15.000 woorden te gaan heb, dus helemaal voorbij is het natuurlijk nog niet. Eenmaal THE END er staat ga ik toch even een potje huilen denk ik!

En daarna stelt de vraag zich: is er leven na de Vleugels Trilogie? Natuurlijk! Al jaren bruist mijn hoofd van nieuwe plots die ik vanwege mijn toewijding aan Lucy en Max een beetje op de lange baan moest schuiven. Eerst op de planning staan een chicklit (na mijn eerste chicklitmanuscript – dat nu bij 3 uitgevers ligt en hooooopelijk daar ergens een thuis kan vinden – heb ik de smaak te pakken) en een avontuurlijke YA-trilogie.

Daarover kan ik natuurlijk nog niet al te veel vertellen, maar van alle personages die permanent in mijn hoofd dwarrelen, zijn de hoofdpersonages van deze verhalen momenteel het sterkst aanwezig. Dus hun verhaal staat momenteel vooraan in de wachtrij. Al kan dat natuurlijk altijd veranderen.

Maar eerst toch nog maar zorgen dat alle losse eindjes aan elkaar geknoopt zijn voor Lucy en Max!