Mensen vragen me vaak om schrijftips. Meestal stamel ik dan vijf minuten van ‘euh’ en loop ik schreeuwend weg alsof mijn haar in brand staat. Want eerlijk is eerlijk, het auteurschap is een beetje zoals “adulting”: iedereen doet maar wat op z’n eigen geïmproviseerde manier en hoopt niet betrapt te worden op zijn of haar farce.

Soms heb ik echter een helder momentje en de little nuggets of wisdom die daaruit voortkomen wil ik dan ook graag met jullie delen. Vandaag ga ik het even hebben over twee van de – volgens mij – krachtigste emoties die je verhaal plotgewijs kunnen stuwen. Een positieve en een negatieve emotie, meer bepaald. Want je verhaal heeft natuurlijk ook evenwicht nodig. Balans, zeg maar.

Ten eerste: verraad. Weinig gevoelens zijn zo sterk als hetgeen je ervaart wanneer je door iemand verraden wordt. Een backstabbing best friend, een lief dat je bedriegt, een mentor die een kwaadaardige duivel blijkt te zijn … Als ik zelf aan het lezen ben en iemand verraden wordt, kan ik soms echt naar adem snakken! Dit is dan ook een goed gevoel om in het plot van je boek of story te verwerken. Kabbelt je verhaal een beetje voort en weet je niet goed waarheen? Bam, je hoofdpersonage wordt verraden! Weg vertrouwen! De lezer weet niet meer waar onder en waar boven is. Deed de verrader het uit eigenbelang? Schuilt er toch meer achter?

Dat laatste hypothetische vraagje brengt ons bij de tweede “emotie” die ik heel sterk vind overkomen in geschreven entertainment, namelijk opoffering. Een personage dat iets van zichzelf moet opofferen (bijvoorbeeld: Lucy en Max met hun vleugels) kan emotiegewijs ook echt een stuwende kracht vormen in je character development en plotontwikkeling. Uit opoffering spreekt immers een onderliggende basis van gevoelens zoals liefde, vriendschap, schuldgevoel … Dit kan een mooi fundament vormen om op verder te werken. Want net als bij alles moeten je personages niet alleen dingen doen, ze moeten een logische drijfveer hebben. Een waarom. Op die manier bekeken zijn zowel verraad als (zelf)opoffering plotelementen die een dubbele laag hebben. En da’s altijd interessant tijdens het schrijven, vind ik zelf!

Oké, ik weet totaal niet of jullie hier ook maar iets aan hebben, of dat het ook maar een beetje begrijpelijk is uitgelegd, maar alleszins thanks for reading en succes met schrijven 😀