Zijn jullie vertrouwd met het principe van ‘grading on a curve’? Indien niet, nou, maakt niet uit, want ik ga mijn boekige interpretatie van dit fenomeen even toelichten dus wat het echt wil zeggen maakt niet zo veel uit. Het is een principe dat ik vooral toepas op selfpublished boeken, en daar ga ik het in deze blogpost dan ook over hebben. Benieuwd? Lees snel verder!

Oké, wacht, laat ik toch even uitleggen wat ik denk dat ‘grading on a curve’ (volgens mij – schiet me niet af als het niet helemaal klopt) betekent in het scholensysteem: je hebt twee klassen als bijvoorbeeld wiskundeleerkracht. Je geeft hen dezelfde stof en dezelfde test, maar één klas is goed in wiskunde (bv: een wetenschapsklas) en de andere is slecht in wiskunde (bv: een talenklas). Nu is wiskunde misschien niet het beste voorbeeld omdat dat nogal zwart-wit is, maar anyways: beeld je eens in dat jij die leerkracht bent. Geef je iedereen in de goede klas een tien en buis je iedereen in de slechte klas? Nee, je gaat binnen de klas kijken wie het beter deed tov van elkaar, ipv over de twee klassen uit.  Iets genuanceerder dus, en binnen de eigen “poel”. Dat is ongeveer hoe ik grading on a curve interpreteer.

De twee “klassen” waar ik het in boekenland over heb, zijn boeken van selfpublished auteurs (of soms ook van kleine uitgeverijen) vs. boeken van grote uitgeverijen. Lees ik een boek van een grote uitgeverij, dan verwacht ik absoluut dat daar geen typ- en taalfouten instaan. Ik verwacht een mooie cover, een goed verhaal zonder plotholes en een deftig uitgevoerde eindredactie. Waarom? Een grote uitgeverij heeft daar het geld en de mankracht voor. Er staan een heel team achter! Een redacteur, een eindredacteur, een een marketingmens, een coverdesigner, een weet-ik-veel-wat-allemaal … Eén typfoutje dat door de mazen van het net geglipt is, oké, maar een boek waar je zelf de rode pen bij wilt boven halen, straf ik toch wel af als het van een grote uitgeverij komt.

Neem dan nu aan de andere kant van het verhaal een selfpublished boek. De auteur heeft alles zelf gedaan als hobby, heeft er erg lang aan gewerkt en zo veel mogelijk hulp ingeroepen van taalvaardige vrienden en proeflezers, maar het blijft een werkje van liefde eerder dan een professioneel gebeuren. Staan er pakweg 7 typfouten in? Dat kan ik in zo’n geval best over het hoofd zien, want er staat nu eenmaal geen gans netwerk achter. (Meer dan tien typfouten, nou ja, dan ben je toch wel een tikje slordig geweest :-p). Is de cover gatlelijk? Tja, professionele covers zijn duur, en niet elke auteur die zelf publiceert heeft daar een goed oog of voldoende financiering voor. Zitten er wat plotholes in? Logisch, er is geen echte redacteur met jarenlang ervaring in het boekenvak overheen gegaan, misschien hoogstens een familielid dat veel leest en hier en daar wat tips gaf maar eigenlijk toch vooral zei “oh wat knap dat je een boek geschreven hebt, ik vond het erg leuk!”

Ik vind dat ik dit mag zeggen omdat ik zelf ook geselfpublished heb. Ik vind het dus zeker geen oneerlijk voordeel en ook niet negatief naar eender welke “klas” toe. Nog een voorbeeldje over een boek dat ik zelf niet gelezen heb, maar waarschijnlijk wel door iedereen gekend is: Dromen/Doen van Sara Zonneveldt is geschreven door een 15-jarige auteur. Hou je daar rekening mee of niet? Ik vind van wel. Oké, je gaat geen 5 sterretjes geven als je het eigenlijk een 2 vond, maar dan heb ik ook zoiets van: kon je het zelf beter als 15-jarige, misschien? Langs de andere kant is dit wel een boek van een grote uitgeverij die de verantwoordelijkheid draagt over de kwaliteit. Dus … vergeef je de auteur voor eventuele mankementen (again, ik heb het niet gelezen, het is echt maar een voorbeeldje!) of geef je de uitgeverij de schuld? Best een moeilijke balansoefening soms!

Nu ben ik natuurlijk heel benieuwd naar jullie mening: zijn jullie vergevingsgezinder ten opzichte van selfpublished boeken, of is iedereen gelijk voor de wet? Er is geen juiste of foute manier om sterretjes te geven: dit is voor iedereen persoonlijk! Maar deze filosofie zit er bij mij zo’n beetje achter 🙂