Het tweede boek dat ik las van deze auteur en weer las het als een trein! Ik heb ‘De Jongen uit het Woud’ praktisch op één dag uitgelezen (oké oké: 50 pagina’s op dag één en 200 op dag twee) en da’s voor mij echt uitzonderlijk. Iets in de schrijfstijl leest supervlot weg! Ik kan wel alvast concluderen dat ‘Het Laatste Licht’ me beter lag qua verhaal en personages dan dit boek, maar toch heeft het me niet teleurgesteld en ben ik er met plezier doorheen gevlogen tijdens mijn laatste weekendje uitzieken.

Het verhaal was nochtans niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Ik nam dit boek namelijk uit de kast omdat ik zin had in een ‘een magisch liefdesverhaal’, zoals op de cover stond, maar echte romantiek heb ik hier niet meteen ervaren. Gelukkig steunt het geheel daar ook niet al te zwaar op, want je hebt boeken waar dat wel het geval bij is en als je de romance dan niet ‘voelt’, stort alles natuurlijk als een kaartenhuis in elkaar. Hier bleef het boek ook zonder romantische connectie gewoon staande, en da’s een mooie prestatie.

Met de personages voelde ik echter ook niet meteen een klik, want hun leefwereld staat heel ver af van de mijne. Er zitten bovendien veel popculture references in dit boek en hoewel dat de personages extra realistisch maakt, schepte het voor mij een beetje afstand gezien we niets met elkaar gemeen leken te hebben qua interesses. Behalve dan natuurlijk dat hoofdpersonage Julia ook een onverbeterlijke boekenwurm is, wat ik erg tof vond 🙂 Droomjob in de boekhandel, check! Maar verder is ze erg sportief (hah, ik dus niet), hangt ze rond in de Irish pub (euhm, never) en luistert ze naar muziek die in de categorie ‘niet mijn ding’ valt (of eerder de categorie ‘nog nooit van gehoord’).

Je merkt ook wel dat muziek en reizen belangrijke invloeden van de auteur zijn, want alweer speelt het zich af in een ander land en wordt er ook muziek gespeeld en geschreven. Wel leuk dat je via haar boeken ook de persoon erachter wat leert kennen – of althans die indruk krijgt!

Wat dat ander land (Oostenrijk, denk ik dat het was?) betreft: die stukjes Duits vond ik soms wel lastig, omdat ik ze echt verkeerd verstond of niet begreep. Heb nochtans Duits gehad op school hoor, maar eh, tja. Grüss Gott dacht ik bijvoorbeeld dat het een uitspraak à la “goeie grutjes!” was ofzo maar dan met God erin :’) Ik heb het dan ook moeten opzoeken alvorens ik erachter kwam dat het eigenlijk een doodnormale begroeting was en helemaal geen verwonderde uitspraak. De meeste dingen kon je wel uit de context afleiden, maar dat mijn brein soms in vertaalmodus moest schieten was soms wel vermoeiend in mijn zieke toestand. Nou ja, gelukkig was het geen Frans, daar heb ik al helemaal een hekel aan 😉

Conclusie: Het was langs de ene kant niet zo romantisch als ik gehoopt had op basis van de ondertitel (tikkeltje jammer) en langs de andere kant nochtans toch ook echt geen verhaal met veel spanning of avontuur, maar gezien ik zelf ook niet in een actieve bui was (uitzieken op de bank) vond ik het best prettig dat ik gewoon mee kon kabbelen in de dagelijkse belevenissen van Julia, haar vrienden en gezin. De schrijfstijl leest vlot en het subplot zorgde voor een ontnuchterende wending in dit moderne sprookje (cool dat de titel zo ook een dubbele betekenis heeft) … Beetje ups en downs dus, maar het einde maakte wat mij betreft veel goed want dat was echt cool!

Hierdoor gaat mijn rating dan ook van 3,5 naar een mooie ronde 4, want het was veel leuker dan een zoetsappig einde. Zeker een aanrader dus en de perfecte remedie op een ziekendagje 😉