Ik krijg best vaak de commentaar “Je geeft nog veel sterretjes ondanks je negatieve recensie!”. Raten is iets heel persoonlijk en soms is het net zo veranderlijk als het weer: het hangt af van mijn mood, van het genre, van het feit of het selfpublished is of niet, of ik ‘m in het Engels of vertaald lees … Er kunnen echt duizend-en-één dingen van invloed zijn.

Is dat objectief? Neen, doorgaans niet. Is objectiviteit het doel van recensies? Neen, en al zeker niet op Mijn B.I.E.B. 😀 Toch wou ik even toelichten hoe ik (over het algemeen) mijn rating toepas zodat jullie hier een beetje zicht in verkrijgen 🙂 Hierbij ligt ik ten eerste mijn sterretjes toe!

* = DNF: ik heb dit boek niet uitgelezen!

Dit gebeurt gelukkig niet zo vaak (1 keertje per jaar of zo?) en de hoofdreden voor de vernietigende soloster is een rokend hoofdpersonage of een rokende love interest. Dat verpest het boek voor mij echt van meet af aan en meestal is er geen redden meer aan. Ik kap ermee. Zou dat hoofdpersonage ook best met zijn/haar slechte gewoonte doen! (Nota: Deze principiële no-go geldt vooral voor YA’s, volwassen boeken stoort het me minder wegens morele implicaties en zo, ya know).

Voorbeeldboeken met één ster: Looking for Alaska (John Green) en De Cirkel (Mats Strandberg)

** = Ik vond het echt een rotirritant en/of slecht boek

De meeste boeken die ik twee sterretjes gaf, zijn boeken die me echt doen briesen van irritatie. Ja hoor, dat mag je letterlijk zien (huffen en puffen tegen dat boek van ‘aaaargh, wordt dan toch BETER!’)! Redenen hiervoor kunnen zijn dat het verhaal cliché is, dat de hoofdpersonages bizarre psychopaten zijn (terwijl dat toch niet echt de bedoeling zou mogen zijn) of dat er zo’n bad boy-gedoe in zit waar ik niet mee om kan … Vanalles eigenlijk.

Voorbeeldboeken met twee sterretjes: Fallen (Lauren Kate), Alles of niets (Gillian King) en Overstroomd (Eva Moraal)

*** = Ik ben teleurgesteld of heb me verveeld

Drie sterretjes vind ik persoonlijk een lastige categorie. Het is niet dit, het is niet dat. Meestal geef ik drie sterretjes aan boeken uit een serie die me teleurgesteld hebben, bijvoorbeeld een zwak tweede deel na een sterk eerste deel. Ook geef ik wel eens een drie aan boeken die een beetje saai waren. Niet slecht dus – degelijk geschreven, potentieel-interessante personages, misschien een minder sterk plot – maar tja … saai.

Voorbeeldboeken met drie sterretjes: Vitro (Jessica Khoury), Bloedband (Julie Kagawa) en Onder de Maan (Patricia Briggs).

****= Dit boek heeft me aangenaam verrast en/of het was vermakelijk!

Meestal geef ik vier sterretjes aan boeken die me erg tof hebben weten te entertainen, maar waar wel nog wat aan schort. Een plothole, een niet swoonworthy love interest, een ietwat wankele world building … Maar al met al wist de auteur van een viersterrenboek me wel aangenaam te verrassen! Tegelijkertijd kunnen vier sterretjes voor mij ook symboliseren dat ik het een heel goed geschreven en uitgewerkt boek vond (objectief gezien) maar dat het mij persoonlijk (subjectief gezien) niet genoeg wist te raken om vijf sterretjes te geven.

Voorbeeldboeken met vier sterretjes: Endgame 2 (James Frey), Me Before You (Jojo Moyes), Eve & Adam (Michael Grant)

***** = Oooooh Lord(e), call the fangirl ambulance!

Vij sterretjes betekent dat ik hoogstwaarschijnlijk in katzwijm lig, aan het huilen ben of rondjes aan het rennen van sheer glee. LALALALALA NIEUW FANDOM ALERT! De personages kwamen tot leven voor mijn ogen en hoogstwaarschijnlijk was er een swoonworthy mannelijk hoofdpersonage aanwezig. De auteur betoverde me met magische proza en de plottwists deden me hartstochtelijk duizelen. *Happy sigh* Ik kan niet wachten op het vervolgdeel (indien dat er is) en leg dit boek zeker op mijn mentale ‘ooit eens herlezen-stapel’. Kortom: nagenoeg perfect!

Voorbeeldboeken met vijf sterretjes: Tiger’s Quest (Colleen Houck), Red Queen (Victoria Aveyard), Starcrossed (Josephine Angelinni)

In een volgend blogje licht ik nog toe hoe mijn rating- en recensiemethode verschilt bij boeken van eigen bodem vs. Engelstalige boeken en selfpublished vs. een uitgeverij.