Dreamless & Goddess

Als het je als lezer een beetje meezit, dan ervaar je een paar keer in je leven hoe het voelt om een boek te lezen dat precies ‘op jouw maat’ geschreven is. Over deel 2 en 3 van het Starcrossed-drieluik van Josephine Angelini kan ik dan ook alleen maar dit zeggen: wauw, wat is dit een ge-wel-dige trilogie! Echt 100% mijn ding! Deze boeken hebben de Tiger Saga van Colleen Houck niet van de ultieme troon kunnen stoten, maar het komt toch verdorie dicht in de buurt! Het feit dat ik 2 boeken uit dezelfde reeks vlak na elkaar gelezen heb alleen al is daar in mijn geval al een sterk bewijs van. Hieronder doe ik dan ook uitgebreid uit de doeken waarom dit zo’n dikke vette supermega-aanrader is. (JAHA SOMS SCHRIJF IK OOK POSITIEVE RECENSIES! :D)

Personages

Deel 1 las ik in het Nederlands als recensie-exemplaar (review ici) en toen al had ik een vrij goede band met de personages, maar in het oorspronkelijke Engels kwam dit voor mij toch véél sterker uit de verf, waardoor de band nog inniger werd. In mijn recensie van ‘Onder de maan’ van Patricia Briggs haalde ik nog aan dat er te veel personages de revue passeerden en hoewel hier ook veel personages een ping-pongspelletje spelen, is het goed uitgewerkt waardoor ik er hier totaal geen last van heb. De personages zijn immers allemaal functioneel en ze hebben duidelijk hun eigen gedachten, hun eigen stijl, hun eigen rol in een EPISCH verhaal. Een heel verschil dus met ‘Onder de maan’.

Hoofdpersonage Helen ervaarde ik in deel 1 ietsje afstandelijker (omdat het niet in de ik-persoon geschreven is en wellicht ook door de vertaling) maar nu ik haar beter heb leren kennen durf ik haar bijna tot mijn favoriete girl heroes ever te rekenen. Toch zijn het eerder de mannen die de show stelen: Hector en Orion (<3) zijn echt om van te smullen. Zij deden me (allebei) denken aan Kishan uit Tiger’s Curse maar helaas is er voor één van hen een Jacob Black-einde weggelegd wat ik wel een beetje sneu vond. Van main love interest Lucas was ik ook in deze vervolgdelen nog steeds niet gek. Hij is best leuk, maar hij wist dooruit de drie delen toch niet helemaal mijn lezershartje te winnen waardoor ik – in tegenstelling tot Tiger’s Curse of The Host – wel een iets minder fangirlgevoel had. Maar dat maakten Hector en Orion en ALLE randpersonages eigenlijk helemaal goed hoor.

Verhaal

Dit verhaal zit echt episch goed in elkaar. Het is natuurlijk gebaseerd op de oude Griekse mythen, dus qua drama/tragedie weet je dat je goed zit. Het is op een heel fijne manier naar het hier en nu gebracht met de nodige verweving van mythologische elementen waarvan ik altijd weet te smullen in dit type YA Fantasy. Ik hou er echt van om échte mythes weerspiegeld te zien in een boek en daar op die manier ook meer over te leren. Heerlijk boek in dat opzicht!

Alle puzzelstukjes vallen op een fijne manier in elkaar en de auteur laat ook ruimte aan de lezer om zélf conclusies te trekken. Hierbij wordt knap gebruik gemaakt van de perspectieven maar ook van visioenen/dromen etc waardoor je telkens van iemand anders één stukje van de puzzel krijgt en op die manier een beeld kan vormen van wat er te gebeuren staat. Zo zie je sommige dingen natuurlijk wel een beetje afkomen, maar dat vond ik helemaal niet erg. Het was op dit gebied echt een zaaaalige leeservaring!

Dreamless vs. Goddess

Ik las de twee delen na elkaar zonder eerst de recensie van Dreamless te schrijven, waardoor het in mijn hoofd wel een beetje in elkaar overloopt, maar toch moet ik zeggen dat ik deel 2 een beetje sterker vond dan deel 3. Begrijp me niet verkeerd: het laatste boek was zeker en vast een epische conclusie van dit romantische/mythologische toppertje, maar Dreamless sprak me gewoon meer aan. Ik genoot heel erg van de tripjes naar de Onderwereld en Orion is gewoon een snoepje. Zei ik nu net ‘snoepje’? Euhmm … Nou ja de Insomnia was ook heel leuk en zo!

Goddess heeft meer actie en spanning maar in het begin had ik het niet zo op die flashbacks. Toen uiteindelijk alles samen kwam zag ik er de schoonheid en de waarde wel van in, dus achteraf gezien heb ik echt wel respect voor de manier waarop deze auteur het verhaal heeft opgebouwd. Het einde was ook prima, maar niet zo emotioneel als het had kunnen zijn. De epiloog mocht ietsje uitgebreider geweest zijn wat mij betreft! Oh ja, en Andy vond ik er een beetje random bijgeplakt. Ze had een grotere rol moeten gehad hebben, want nu was ze er duidelijk bijgeplakt zodat iedereen op het einde met een liefje overblijft. Beetje geforceerd maar wel schattig hoor. I ship it. Ook heb ik bijna moeten huilen toen een personage stierf het was echt neeeeeee maar ja ik ga niets spoilen dus doeiiiii.

Conclusie

Als dit boek in de ik-persoon geschreven was, had ik er misschien nog meer van genoten, maar gezien er ook daadwerkelijk van heel veel verschillende perspectieven wordt uitgegaan stoorde het hij/zij-gedoe me hier minder dan normaal het geval is. Als ik nu helemaal team Lucas was geweest, had ik er waarschijnlijk een nog iets fijner gevoel bij, maar hoe dan ook was dit voor mij een fantastisch boek dat echt waar in mijn top tien komt te staan samen met o.a. Tiger’s Curse van Colleen Houck, Twilight, Angel van L.A. Weatherly. I loved it en ik heb er een serieuze book hangover van!

Een geweldige aanrader voor mythologieverslaafde meisjes zoals mezelf!