Als één van de laatste boeken die ik las in 2015, wist Hart van Glas van Miranda Peters me zeker aangenaam te verrassen. Mijn rating neigt naar de 3,5*, maar ik heb afgerond naar boven (4*) omdat ik toch wel behoorlijk wat plezier beleefd heb aan het lezen van dit korte boekje. Het was in het begin wat wennen aan de schrijfstijl, die zéér gedetailleerd is (elk detail van kledij, kamer etc wordt gegeven), maar het duurde niet lang vooraleer ik in mijn e-readerschermpje gezogen werd en helemaal opging in het verhaal.

De eerste helft van Hart van Glas vond ik dan ook écht sterk. Het stevende meteen af op een vijsterrenboek! Ik stelde mijn verwachtingen bij van ‘niet keihoog’ (vanwege de cover, vooral) naar ‘best wel hoog’. Het begin had echt superveel potentieel. Waar ik toen nog wel een beetje voor vreesde, was dat dit boek te hard op Vervloekt van Josephine Angelini ging lijken. Ik had er echt zo’n gevoel bij van ‘jep, dit gaat precies dezelfde kant op’. Maar Hart van Glas slaat een eigen weg in, een weg die ik persoonlijk niet verwachtte. Ik dacht na de eerste hoofdstukken precies te weten waar dit allemaal naartoe ging (en wie weet krijg ik in deel 2 nog wel gelijk) maar deel 1 was alleszins verrassend op vlak van storyline en uitwerking. Alle deuren die open stonden worden voorbij gegaan.

Helaas was die onvoorspelbaarheid niet geheel positief, want ik had wel bepaalde spanningselementen en verhaallijnen die naar mijn gevoel voor het grijpen lagen verwacht, maar die niet benut zijn door de schrijfster. Da’s jammer. Veel gemiste kansen. Na een hele sterke start (die dromen waren echt tof – maar waar blijft de uitleg ervan?) ging het verhaal namelijk nogal slabakken. Het vervalt in een melig gedoe van jewelste en als ik dat al zeg – romanticus in hart en nieren – moet het wel al héél erg zoetsappig zijn.

Het was gewoon … Tja … In de helft van het boek aangekomen, verwachtte ik dat er wel schot in de zaak zou komen, en dat we zouden ontdekken waarom Hester en Siem krachten hebben en wat de oorzaak van die dromen is. Ik snakte naar ‘the bigger picture’. Ook verwachtte ik dat er meer zou komen over iemand die achter hen aan zat of zo, een duidelijke tegenstander. Maar het duurde best lang eer deze plotelementen ten tonele verschenen, en in die zin bleef ik wel een beetje op mijn honger zitten. Dat verliefde gedoe had iets minder lang moeten duren, tenminste zo ervaar ik het.

Normaalgezien vind ik veel romantiek nochtans echt hartstikke prima hoor, maar gezien ik Siem niet zo geweldig vind (ik vertrouw hem niet helemaal) ging dit wat aan me verloren. Hun relatie evolueert opeens ook echt heel snel, wat ik misschien niet 100% gepast vond voor een YA-boek en ook zonde van de seksuele spanning die je meteen ‘ontlaadt’ in plaats van die op te bouwen over meerdere boeken of tenminste pas op het einde van het boek, of zo. Ik had ook echt de indruk alsof Siem misbruik maakte van haar, dus een prettig gevoel had ik er niet bij.

Wat ik  wél van meet af aan super vond, was dat zowel het hoofdpersonage Hester/Hestia als haar BFF Yvet een typerende voedselverslaving hebben (respectievelijk pinda M&M’s en kaasknabbels) die frequent terugkomt in het boek. Zoiets zet voor mij echt de puntjes op de i! Of de zoemende leerkracht Honeybee! Heel klein, heel onnozel, maar toch brengt dat de personages nét ietsje meer tot leven. Knap gedaan! Miranda Peters kan ook perfect weergeven op papier hoe het is om een tienermeisje te zijn. Vooral de relatie van Hester en haar zus en haar beste vriendin zijn eigenlijk echt wel realistisch neergezet. Ook de feestjes en zo, het voelt allemaal niet gekunsteld aan. Dit is ‘teenage life’ in al z’n puberale glorie. Daarom ben ik er zeker van dat veel jonge lezers gaan genieten van dit boek: het is voor hen tegelijkertijd herkenbaar en een romantische ‘dream come true’.

Hopelijk komt er in deel 2 wat meer spanning aan te pas (de auteur verzekerde me alleszins van wel en het eindigt op een dikke cliffhanger dus ik ben zeker dat dat goed komt!) want Miranda Peters heeft veel in haar mars en ik ben echt benieuwd naar meer van haar schrijfsels. Deel 2 dat Hart van Vuur gaat heten, ga ik dus zeker en vast ook lezen! Want die de romantiek even ‘klaar’ is, zijn we klaar voor het echte werk: antwoorden, actie en ja, ook wel weer wat romantiek, hoop ik! Wie weet kan Siem mijn hart dan wel volledig veroveren … Ik sluit het alleszins niet uit 😉