Prodigy gaat verder waar Legend stopte. June en Day zijn inmiddels bondgenoten en vluchten naar The Patriots – maar mogen ze steun van hen verwachten, en is alles wel wat het lijkt? Ik vond Prodigy zeker en vast weer een ijzersterk verhala dat moeiteloos kan concurreren met de top-dystopian YA van het moment. Alleen … Ik mis iets. Iets dat het niveau van vier naar vijf sterretjes tilt.

Probleem met deze boeken is zeker niet de verhaallijn, wereldopbouw of spanning, want dat zit allemaal goed –perfect zelfs. Het is voor mij alleen ‘wat minder’ omdat geen geen geweldige band voel met de personages. June vind ik persoonlijk een heel moeilijk personage om mezelf mee te identificeren. Niet dat ik nu zo dapper ben als Tris of zo sterk als Katniss, maar met hen voelde ik wel een verbondenheid. Met June niet. Ook de romance tussen haar en Day doet nu niet meteen vlinders opflakkeren in mijn buik. Ik kan niet 100% zeggen waarom, maar tja, er mankeert gewoon iets.

Ook heb ik echt wel een probleem met het feit dat de hoofdpersonages zogezegd nog maar 15 zijn. Dat vind ik namelijk érg ongeloofwaardig. Tussen 15 en 17 zit een wereld van verschil, en deze personages gedragen zich duidelijk veel meer als late tieners dan als prille pubers. Heel verwarrend, vond ik dat soms. Ook onnodig, want hun jonge leeftijf heeft geen functie in het verhaal. Wat mij betreft had de auteur ze dus beter een paar jaartjes ouder geschreven, dan kwam het veel geloofwaardiger op me over.

[MILDE SPOILERS VANAF HIER]

Wat ik een GEWELDIG stuk van dit boek vond, was de tijd die June en Day spenderen in de Colonies. Wauw, wat een fascinerende wereldopbouw zien we daar opeens ten tonele verschijnen! Helaas vangen we er slechts een glimps van op: jammer, ik had graag véél langer in deze setting vertoefd. Een heel boek hierover zou ik geweldig vinden! Het idee dat de samenleving beheerd wordt door 4 bedrijven en dat alles – zelfs een aangifte van een criminele activiteit – geld kost vind ik mateloos boeiend.

[EINDE SPOILERIGE INFO]

Conclusie: Dus dit boek valt voor mij echt een beetje ‘tussenin’. Geen topper, maar wel heel goed. Niet onvergetelijk, maar toch een boek dat prima in elkaar steekt en zeker veel spannende momenten kent. Wel een aanrader, ja, maar geen ‘wauw’-gevoel. Althans niet voor mij!