Oeps – beetje later dan gepland! Maar na de film twee keer gezien te hebben, is het nu toch wel tijd voor de recensie van de allerlaatste Hunger Games-film: getiteld Mockingjay Part 2 (duh, alsof jullie dat niet weten!). Uiteraard moet je deze recensie niet lezen als je de film nog niet gezien hebt!

Tweede waarschuwing: dit is een zeer onsamenhangende en onprofessionele review maar ik typ ‘m om half twaalf ‘s nachts (waarom weet ik ook niet) dus je moet me maar even vergeven 😀

Ik was erg tevreden over deze verfilming. Het was eigenlijk helemaal wat ik ervan verwacht had, in a good way. Oké, ik heb nog steeds een hekel aan Jennifer Lawrence als Katniss (jup, never gonna change) maar verder was het een uitstekende boekverfilming waar je echt niet meer van kan willen. De actiescènes waren superspannend, maar er zat ook genoeg emotie in verbondenheid met de personages in. Een goede balans!

Josh Hutcherson, petje af voor hoe hij Peeta neerzet. Geen gemakkelijke rol in dit laatste deel met de mentale problemen waar Peeta mee kampt zeg maar, maar hij doet het echt supergeloofwaardig. Ook Sam Claflin heeft zich als Finnick permanent in mijn lezershartje genesteld. Die kleine lachjes van hem brachten het personage echt wonderwel tot leven. Zijn einde was nog hartverscheurender dan in het boek omdat ze zijn gezicht echt tonen wanneer hij verscheurd wordt door de reptielwezens, oh, mijn hart brak toch wel even 😥 Die reptielachtige mutts waren wel anders dan ik me had ingebeeld – ik vond het wel jammer dat ze zo humanoid waren en dat ze geen staart hadden en dat ze niet wat meer “slitherend” bewogen. Maar ze waren dus wel supereng!  Naar Tigris was ik ook heel benieuwd, en die scènes waren wel perfect zoals in mijn gedachten.

Ook fantastisch hoe je echt gaat geven om elk lid van het propos-team. Cressida is geweldig maar ik heb ook een mayor cuteness crush op Pollux. Ik vond zelfs dat deze personages veel duidelijker tot leven kwamen in de film dan in het boek. Eigenlijk was het hele verhaal me duidelijker op het witte doek dan in boekvorm. Ik was er echt helemaal in mee, terwijl ik in het boek soms wel wat verward was.

In light of recent events vond ik alle scenes waarop er op de menigte wordt geschoten en de explosies enzo wel extra hard aankomen. Ik bleef maar denken: dit is onze toekomst. Dit is wat er van ons gaat overblijven binnen een paar jaar. En daar heb ik zo hard geen zin in. We hebben een Katniss nodig. Helaas is dit de echte wereld en hoewel we hier geen gamemakers en mutts hebben, it’s still a pretty screwed up and scary place. Eén held is dan ook niet genoeg. We hebben niet één Katniss, maar een miljoen Katnissen nodig. Oké, nevermind, het is laat en ik ben gewoon wat (wereld)moe! ^^

De tweede keer zag ik de Mockingjay als double bill (deel 1 en 2 na elkaar) en enkel deel 2 was in 3D – dat was best vreemd. Ook een zeer stomme film om 3D bij te doen want het gaf totaal geen meerwaarde. Wel kregen we als extraatje een soort van polsbandje en een meeegagrote horizontale poster van alle filmposters van de vier delen op een rijtje.

Ik was echt blij dat ze de epiloog ook in de film gezet hebben, want daar was ik op voorhand niet zeker van. Na de ‘real, not real’ dacht ik even dat het voorbij was en dat we hun kids nooit zouden zien. Gelukkig was die angst ongegrond. Het bracht toch even wat rust, zodat je het Hunger Games-tijdperk met een beter gevoel kan afsluiten. Ik vond het ook heel knap gedaan hoe Katniss er heel subtiel wat ouder uitzag, zonder dat je echt zag dat ze verouderende maquillage op had enzo.

Samen met Catching Fire vind ik dit zeker en vast de beste THG-film! Deel 1 was een flop, deel 3 was een beetje saai, maar 2 en 4 maken dat grotendeels goed. Alleen: Finniiiiiiiiiiiiick </3

Oké, tot zover mijn superwarrige recensie, en nu ga ik slapen, doeiiii 😀