Ik ga eens een ander soort van recensiestramien uitproberen als jullie het niet erg vinden 😀 Eens kijken wat dat geeft … Maar daar moet je verder niet op letten hoor, lees maar gewoon lekker verder in mijn recensie van Out There van Manon Spierenburg (L.S. Amsterdam / VIB YA) want die komt er nu aan.

Nu dus.

Mijn verwachtingen

Don’t judge a book by its bla bla bla, maar gebaseerd op de cover en flaptekst dacht ik dat dit toch écht wel een avontuurlijk jungleboek met een dystopisch randje zou zijn. Ik stelde het me een beetje voor als een interdimensionaal mysterie dat zich afspeelde in de arena van Catching Fire, wat me onwijs cool leek want dat is natuurlijk mijn favo THG-boek.

Gek wel toen ik de cover wat dichter bestudeerde dat er een of andere androgene jongen op de cover bleek te staan – van op social media leek het me immers altijd een jong meisje te zijn en ook ene Olivia wordt naar voren geschoven als hoofdpersonage. Maar soit, na het boek gelezen te hebben weet ik wel wie het moet voorstellen en ook waarom.

Verder dacht ik door de Engelstalige titel dat het om een vertaald boek ging, misschien van Duitse origine of zo, gezien de achternaam van de auteur ‘Spierenburg’ is. Leuke verrassing dat het om een boek van eigen bodem bleek te gaan! Dat verdient toch stiekem altijd een pluspuntje, want veel van dit soort Nederlandse en Vlaamse YA raakt niet binnen bij een grote uitgeverij. Echter wel spijtig dat er dan voor de misleidende tactiek van een Engelse titel gegaan wordt: wees eens trots op je roots, lief boekje 😉

Oké, dat waren mijn verwachtingen zowat. Die bleken achteraf bekeken dus waaaaay off. Echt, tienduizend kilometer + een andere dimensie off. Here’s why.

Het verhaal

Dit. Is. Het. RAARSTE. BOEK. OOIT. Neen, echt waar. Voorlopig stonden Argadwyn van Femke Dekker (serieus, waar ging dat over?) en Spoorloos van Salla Simukka (die snapte ik gewoon niet denk ik, haha) aan de top qua raarheid, maar Out There heeft ze met gemak van de troon gestoten. Hoe vaak ik heb zitten fronsen naar dit boek van “euhhhh”, vooral met die ‘popster’ en ‘Didid’, man man, als ik eraan terugdenk moet ik alweer lachen :’) Maar niet lachen omdat het grappig is, gewoon zo’n proestende ‘wtf’-lach waar er cola door uit je neus komt en het pijn doet – je weet wel.

Het begon allemaal veelbelovend, want ik las nieuwsgierig verder en wou graag weten wat er aan de hand was in deze vreemde wereld. Maar uiteindelijk is het vrij voorspelbaar waarom ze zijn waar ze zijn (ja, lekker vaag ivm spoilers, sorry) en meandert het verhaal net iets te veel weg van spanning en avontuur naar filosofische mijmeringen en zijpaden die de storyline helaas geen goed deed. Dan heb ik het vooral over de laatste 80 ofzo pagina’s die zich opeens “elders” afspelen, maar niets wat hier gebeurt voegt naar mijn gevoel echt iets toe aan de verhaallijn.

De personages

De personages komen goed tot leven en hebben allemaal hun eigen stem, maar zijn wel vrij stereotiep. Hiermee beargumenteer ik dat het geen young adult-boek is. Het ontbreekt zowel in hun gedrag als denkpatronen aan voldoende diepgang om een YA-stempel te rechtvaardigen, en dat heeft er niets mee te maken dat het “hoofdpersonage” (er zijn er eigenlijk meerdere) 12 jaar is, want naar maturiteit toe zou ze makkelijk voor 14 kunnen doorgaan. Hetzelfde met die tienjarige jongetjes: die leken me eerder 12. Om nog een laatste iets over die leeftijden te zeggen: ik vond het waanzinnig ongepast dat een zestienjarige jongen een meisje van twaalf als een seksuele prooi beschouwt. Not cool, man. Als ik nu ooit een tienerzoon van die leeftijd heb die meisjes in het eerste middelbaar gaat versieren, zou ik me zeer ernstig zorgen maken.

Olivia vond ik een leuk personage, maar aan de tweeling en mevrouw Van Dam (= letterlijk Hyacinth Bouquet uit Keeping up Appearances) heb ik me dood geërgerd. De auteur gebruikt gimmicks om hun persoonlijkheden te benadrukken – bv: de één ratelt de hele tijd aan één stuk door, de ander spuit de ganse tijd weetjes over nerdy stuff etc – maar er zit gewoonweg té veel herhaling in dit aspect waardoor je dus helaas een aantal personages krijgt die zo plat zijn als een eurostuk.

De randpersonages dan … Oh hemeltje ik moet weer even deze emoticon plaatsen :’) Wel superknap hoe de auteur erin slaagt om mensen te beschrijven zodat je meteen weet wie ze bedoelt, zonder ooit hun ‘echte’ naam te noemen, maar toch, eh, sorry, ik vond het een tikje lachwekkend. Je snapt wel wat ik bedoel als je het leest, want ik wil dit element absoluut niet spoilen – laat je verrassen zou ik zo zeggen! Wel punten voor originaliteit dus want zoiets had ik echt nog nooit gelezen!

De schrijfstijl

Waarom zo veel witregels? Dat witregels op deze manier worden toegepast heb ik eerlijk gezegd nog in geen enkel ander boek gezien. Het verzekert wel dat je voldoende pauzemomenten hebt tijdens het lezen, maar voor mij hoefde dat niet. Het versterkte voor mij ook het gevoel dat dit een boek was voor jonge lezers van 11 tot echt maximaal 15 die hun aandacht er niet lang genoeg bij kunnen houden om een volledige pagina te lezen, of zo?

Ook de zinnen zijn erg kort, tenzij dat ene personage dat altijd ratelt dus aan het woord is. Korte zinnen zijn prima, maar meer afwisseling (zeker in het begin viel het me op) was leuk geweest. Nu was het me iets te veel staccato. Verder is het geschreven in de derde persoon waardoor je wel een afstandelijker gevoel krijgt en zeker niet alles zélf ervaart. Ik leek wel door een “panoramabol” te kijken of zo, maar ik had nooit het gevoel dat ik “in” het boek zat.

Conclusie

Salla Simukka meets De Wereld van Sofie, zo’n beetje? Volgens mij dan ook een goed boek om klassikaal te bespreken in de les Nederlands al dan niet filosofie, met leerlingen van middenschoolleeftijd. Het verhaal steekt degelijk in elkaar en leest vlot, het bevat humor en massa’s popculture referenties en originele (soms té originele: hony’s wtf???) elementen, maar mijn ding was het toch helaas echt niet. Ik ergerde me iets te vaak aan personages en uitwijdingen in het verhaal. Dat kom neer om drie sterretjes voor me!

Toch wil ik VIB YA bedanken voor het recensie-exemplaar, want het lezen van dit boek was op z’n minst gezegd een once in a lifetime ervaring 😀 Wil je ook wel eens een boek lezen dat je met verstomming slaat? Snel ‘Out There’ scoren op Bol.com!