Bloed & Scherven

Zo, is het echt al bijna een jaar geleden dat ik Stof & Schitteringen recenseerde? Time flies when you’re having fun (aka: reading). Natuurlijk was ik superbenieuwd naar wat er Joy, Seamon, Sirka en Valeria nog te wachten stond na dat geweldig veelbelovende eerste deel. Dus toen Kelly me een digitaal recensie-exemplaar stuurde dook ik al snel in mijn e-reader met Bloed & Scherven.

Deze recensie is niet superspoilerig maar als je deel 1 nog niet gelezen hebt zou ik ‘m alleszins wel even overslaan!

Verhaal & character development

Okay, het verhaal: na het vernietigen van de eerste Lentagon (een energieversterker van kristal waarmee je een soort van wetenschappelijke magie kan beoefenen) werden Joy, Seamon en Valeria gevangen genomen door een vijandig land dat hun kennis wil gebruiken om zelf zo’n energieversterker te maken. Niet best, hoor ik je al denken. Nou, het kan allemaal nog een stukje erger hoor. Wanneer Seamon’s zus Sirka opnieuw opduikt draait alles als vanouds weer in de soep. Ze slaan op de vlucht – maar zijn ze wel ergens veilig wanneer het machtigste wapen ter wereld in hun bezit is?

Deze storyline trok mij meer aan dan die van deel 1, dus dat was al beloftevol gezien ik deel 1 vier sterretjes gaf. Ik vond ook dat alle personages gegroeid waren. Dingetjes aan hun persoonlijkheid waaraan ik me ietwat stoorde in deel 1, waren bijgeveild of beter gekaderd omdat ik hen nu beter ken, waardoor ik iedereen een stuk sympathieker vond. Sirka, die ik erg intrigerend vond in deel 1, krijgt hier een veel grotere rol en dat vond ik natuurlijk super, maar verrassend genoeg vond ik Joy minstens even tof. Natuurlijk was er ook een nieuw personage die voor extra spanning zorgde (zowel seksueel als levensbedreigend, haha) en dat was hun bewaker Romain. Echt zo’n complex, gekweld maar niet kwaadaardig personage waar je een haat-liefdeverhouding mee krijgt. Oké, ‘liefde’ misschien niet, maar alleszins haat-begripverhouding dan of zo. Hij was echt wel de wild card in dit verhaal en daardoor – plus de dreiging van het leger natuurlijk – balanceerde de wereld van alle personages echt continue op de rand van een mes.

Ik merkte al eerder in mijn leescarrière dat ik erg hou van verhalen waarin personages echt non-stop op de vlucht zijn. Het blijft gewoon spannend, wetende dat er iemand – of in dit geval een heel leger – je op de hielen zit. In Bloed & Scherven voel je die tijdsdruk continue, net als de personages dat ervaren. Wat ik ook opnieuw erg prettig vond is dat er maar heel weinig personages in voorkomen. Dat maakt dat je alles beter kan uitdiepen en dat er niet zo veel afleiding is van de spanning en van het verhaal.

Taalgebruik & moraliteit

Dit is een van de weinige boeken waar roken en druggebruik me niet zo stoort. Zolang het op een fictieve fantasymanier wordt aangepakt zie ik dat blijkbaar niet als een aanval op mijn moraliteit, zo zie je maar! In Under The Never Sky vind ik het bijvoorbeeld ook niet irritant als ze zich bezatten aan Luster, terwijl ik overmatige alcoholconsumptie in een contemporary boek wel steevast aankaart. Sowieso is dit echter een boek voor volwassenen en geen YA, dus dan kan er bij mij al een stuk meer door de beugel.

Waar ik me wel een tikkeltje aan ergerde tijdens het lezen was één woordje dat naar mijn gevoel veel te frequent gebruikt werd: bijkans. Nu moet je weten dat we dat woord in België nooit in een geschreven tekst zouden gebruiken. Het wordt wel gebruikt als ‘bekan’ in dialect/spreektaal, maar in een boek is het voor Belgen een vrij abnormaal woord om zo maar her en der op te duiken. Als copywriter zijnde zou ik het alleszins nooit gebruiken. Maar da’s weer zo’n onnozel BE/NL-taalverschilletje veronderstel ik.

Ook spotte ik hier en daar iets dat mij nogal letterlijk uit het Engels vertaald leek, zoals ‘een mensenleven geleden’ voor ‘a lifetime ago’ en ‘de tegenwoordigheid van geest’ voor ‘the presence of mind’. Kan zijn dat ze in het Nederlands ook kloppen hoor, maar ik ben ze denk ik nog nergens tegengekomen, waardoor het me wel even deed fronsen. Dat zijn kleinigheidjes natuurlijk, maar ik herinner me niet dat zoiets me in deel 1 ooit is opgevallen dus of dat nu was omdat ze er niet waren, of omdat ik sindsdien gewoon een kritische bitch geworden ben – tja dat weet ik ook niet 😉

Conclusie: *****

Hoe dan ook mag het wel kristalhelder (haha mopje mopje) zijn dat als een woordje of zinnetje mijn grootste punt van kritiek is, dat ik dit een geweldig boek vond! In mijn vorige recensie beloofde ik dat ik vijf sterretjes zou geven als het niveau nog nét ietsje hoger getild zou worden waardoor ik dan zo’n beetje officieel in fangirlmodus zou schieten, en jep, dat is gelukt!

Ik vond het echt jammer dat dit boek uit was … maar langs de andere kant ben ik heel blij dat ik vijf sterretjes mag uitreiken aan Bloed & Scherven, een schitterend vervolg dat geen seconde spanning onbenut laat! Rode Lantaarns, het kortverhaal dat zich afspeelt tussen de eerste twee boeken in, plan ik zeker nog te lezen. Daar mag je ergens in de toekomst dus nog een mini-recensie van verwachten! Wel vraag ik me af wat er dan in een derde deel zou gebeuren, want ik vond het eerlijk gezegd prima afgesloten en vrees een beetje voor ‘te veel van hetzelfde’ in het aangekondigde derde deel. Ook vind ik gewoon dat de personages nu wat rust verdienen in hun leven, ocharme :p Maar nou ja, zo lang het spannend blijft lees ik met plezier verder! Het derde deel zou in de eerste helft van volgend jaar gepubliceerd worden. Nog genoeg tijd om snel de eerste twee delen te ontdekken dus, als je dat nog niet deed!