Het gebeurt niet vaak dat ik twee delen van een serie zo snel na elkaar lees, maar na die cliffhanger in deel 1 moest ik gewoonweg zo snel ik kon verderlezen in de zalige Barista!-boeken van Elsbeth Witt. Ik wou echt gewoon weten hoe het verder ging met Iris en xxxx (spoiler alert :p) in Zoete Inval.

Wees dus gewaarschuwd dat er van hier af [SPOILERS] voorkomen in mijn recensie, dus als je deel 1 nog niet gelezen hebt en verrast wil worden door de onwijs verrassende cliffhanger/plottwist op het einde, zeker niet verder lezen!

STOP

HIERRR

!!!!
!!!!

Oké, hallo, spoileronbevreesde mensen! 😉 Na die cliffhanger had ik er dus helemaal zin in. Ditmaal is Iris de verteller – Laura’s vriendin en collega die in het eerste deel geïntroduceerd werd als bakgraag en organisatorisch. Een schril contrast met de warhoofdige Laura die in de keuken twee linkerhanden heeft! (maar natuurlijk wel lekkere koffie kan zetten).

Ik denk dat ik qua persoonlijkheid een beetje een mix ben van Laura en Iris, dus ik had niet zo veel moeite om me nu opeens in haar hoofd te verplaatsen. Dat hele date-gedoe met Laura en Malik in Koffie Verkeerd was fijn, maar ik denk dat ik qua storyline zelfs iets meer voeling had met Iris. Niet dat ik een affaire heb met mijn Italiaanse baas ofzo, haha, maar euh, ja geen idee eigenlijk waarom maar ik zat gelijk in het verhaal en kon goed meeleven met Iris’ kopzorgen en ambities!

Ik ging er allemaal zo in op dat ik spontaan aan het cupcakes (of muffins, geen idéé wat het verschil is eigenlijk!) bakken sloeg. Dit hieronder zijn trouwens muffins met krieken en pure chocolade, een heel lekker probeersel ^^ Recept: heel lui een quatre-quartbeslag maken, pure chocolade en krieken erin proppen :’) EN KLAAR!

Alweer was de luchtige schrijfstijl van Elsbeth Witt een verademing. Ik las tegelijkertijd immers ook De Stem van de Zee en daarin is alles prachtig lyrisch beschreven, maar ook vrij zwaar en vaak overbodig lang/traag. Wat ik zo fijn vind aan de Barista-boeken is dat er echt geen letter te veel staat. Ze zijn zo dun, omdat meer gewoonweg niet nodig was. Dit is gecomprimeerd leesgenot waarin elke zin een functie heeft, een gevoel opwekt, een situatie schetst … Ik wou dat ik zo beknopt en toch meeslepend kon schrijven joh, maar ik heb er toch altijd ongeveer dubbel zo veel pagina’s voor nodig :’)

Je merkt duidelijk dat Elsbeth Witt veel ervaring heeft in het schrijfvak, ze is namelijk ook vertaler voor verschillende grote boekenreeksen. Heeft ze duidelijk veel van opgestoken! Ik ga dus zeker ook haar nieuwe boek Zand erover kopen wanneer dat uit is. Oh ja, en de Engelse termen in dit boek vind ik ook echt prima: nooit gratuit maar precies de hoeveelheid Engels die we in onze leeftijdsgroep allemaal wel in ons hoofd hebben!

Nog even kort over de personages:

Luigi: Niet wat ik verwacht had! In deel 1 had ik echt nooit durven dromen dat hij een love interest zou worden, maar ik moet zeggen het wérkte en ik vond hem heel lief.

Laura&Malik: Jammer dat we nu niet meer zo veel over hen te weten komen en spijtig dat Iris en Laura voor een groot deel van het boek wat ruzie hebben! Maar eind goed, al goed en uiteindelijk vond ik het allemaal heel begrijpelijk. Want ook dat is vriendschap!

David: Wat een eikel vond ik die gast! Toch vond ik het heel prettig en realistisch dat hij op het einde weer wat meer zijn oude zelf wordt, omdat het anders wel heel lastig was om je te verbeelden wat Iris ooit in hem zag.

Sophie: CLIFFHANGERRRRRR 😮 Helemaal op de laatste pagina zag ik het opeens afkomen maar toch, wauw, weer zo’n verrassende wending!

Ik rate dit boek eigenlijk met 4,5 sterretjes, maar ga op Goodreads naar boven afronden: de volle vijf krijgt Zoete inval daar! Oké, dit is niet het allerbeste boek ter wereld of zo, maar toch rond ik met volle goesting af naar vijf sterretjes. Waarom? Omdat het de laatste tijd zo verdorie zeldzaam is dat ik echt met zo veel plezier in een boek duik en ik ook echt verlang naar het lezen wanneer dat even niet kan. Dat verdient toch echt wel full marks!