Tijd voor de twee editie van de rubriek ‘Ik en mijn …’, waarin ik jullie wat meer vertel over een deeltje van mijn persoonlijke leven! Na het verhaal van mijn eerste job, is het nu de beurt aan een “aandoening” waarmee ik geboren ben om de show te stelen. Niets ergs hoor, maar het klinkt wel behoorlijk superheldachtig, al zeg ik het zelf: ik ben namelijk hypermobiel!

Wat dat wil zeggen? Dat heb ik eerlijk gezegd zelf heel lang niet geweten. Ik wist als kind ook helemaal niet dat het niet volkomen normaal was dat mijn knieën de verkeerde kant op kunnen plooien, zoals je kan zien in onderstaand gifje (mp4 opladen ging blijkbaar niet, lame want er zat een muziekje bij – Shake it off!).

Niet voor gevoelige kijkers! Ook niet van mensen die niet van rare, awkward moves houden, hahahaha. Je ziet het wel niet suuupergoed vanwege de angle:

 

Jep, dit is voor mij best wel normaal :-p Neen, het doet geen pijn, en neen ik heb nog nooit geprobeerd mezelf in een koffer te doen passen – zo flexibel ben ik dan ook weer niet. Ik kan enkel m’n knieën de verkeerde kant op plooien en mijn vingers wat psychedellisch laten dansen, zoals je kan zien in filmpje twee. HOERA VOOR BELACHELIJKE FILMPJES 😀

Het begin van het filmpje is niet zo soepel omdat ik onlangs een serieuze kneuzing heb gehad aan mijn linkermiddelvinger, dus dat deed nog een beetje pijn :-p

Oké, maar wat is hypermobiliteit nu eigenlijk? Wikipedia zegt er alleszins dit over: Het hypermobiliteitssyndroom (HMS) is een erfelijke afwijking van het bindweefsel van de gewrichtsbanden en pezen. Door deze afwijking kunnen de banden en pezen hun steunende functie niet goed vervullen en dit maakt de gewrichten overbeweeglijk (hypermobiel) en instabiel.

Dat klinkt nog best wel eng, hé? Maar erg veel last heb ik er nooit van gehad, voor mij is het zelfs natuurlijker om in rustende, staande stand mijn knieën de andere kant op te buigen. Ik moet me tijdens het wachten op de trein en bus vaak inhouden om niet zo te staan, want dan kijken de mensen toch maar raar :-p Hieronder nog een foto van mijn ‘kippenbenen’ zoals mensen wel al eens zeggen (thanks guys, al een geluk dat ik daar geen complex aan heb overgehouden, haha). Dit was trouwens voor een schoolproject ofzo een 5-tal jaar geleden. #random

Van m’n vingers heb ik soms wel last. Vroeger bijvoorbeeld als ik lang moest schrijven op school, of nu nog als ik lang na elkaar teken. Verder belemmert het me ook wel in de meeste sporten omdat alles snel overbelast raakt en pijn gaat doen, en ik niet zo veel kracht kan zetten als een ‘normaal’ iemand (of misschien ben ik gewoon een slappeling, dat kan ook, haha) maar ‘gelukkig’ ben ik de minst onsportieve persoon op aarde dus dat vind ik eerlijk gezegd allemaal niet zo’n probleem :-p Zwemmen mag ik wel, en dat is toch sowieso de enige sport die ik sporadisch beoefen en graag doe! Dit is voor mensen die hypermobiel zijn sowieso de beste sport.

Zo, dat weten jullie dan ook weer hé :’) Beetje interessant?