Pffff … The One … Ik vind het echt heel vervelend om deze recensie te moeten beginnen met de melding dat het laatste boek in deze zalige trilogie me zwaar heeft teleurgesteld. Dit was niet wat ik ervan verwacht had. Ik had heel erg gevoel alsof The One door de focus opeens te verleggen naar de dystopische kant van het verhaal, een boek probeerde te zijn dat niet in het rijtje van z’n voorgangers paste. Heel spijtig, vind ik dat.

Misschien zit ik na Tiger’s Destiny een beetje in een emotioneel leesvaccuum ofzo, maar het boek kon me niet raken. Liefdesverklaringen voelden plat en geforceerd aan en elk personage dat ik in de vorige 2 Selection-boeken leuk vond ging me opeens irriteren (behalve Aspen, still love him).

Hierdoor kon de uitkomst me opeens niet zo heel erg veel meer schelen. Sowieso was het boek The Heir alleen al in z’n titel een dikke vette spoiler, dus nou ja, we wisten het al hé. Ligt natuurlijk ook een beetje aan mij dat ik een jaar gewacht heb met dit boek uit de kast halen :-p Misschien als ik het een jaar geleden vlak na The Elite gelezen had, dat mijn oordeel mild positiever geweest zou zijn.

Maar ik ben ervan overtuigd dat ik door onderstaande redenen dan nog steeds teleurgesteld zou zijn. Opgelet, want nu komen er spoilers aan. Maar who am I kidding, ik ben echt de laatste persoon op planeet aarde om dit boek te beginnen lezen, dus jullie kennen de spoilers waarschijnlijk al eeuwen :-p

[SPOILERS]

What the fuck. Waarom gaan er zo veel mensen dood, op zo’n onemotionele, afhandige off-screen manier? Oh leuk Celeste even een kogel door d’r kop en Anne krijgt welgeteld één zinnetje als een after-thought toegevoegd: “oh ja zij is ook dood by the wayyyy”. Hier hou ik echt niet van. Elke dood in een verhaal moet functioneel zijn. Oké, natuurlijk zouden er mensen gesneuveld zijn in die strijd (die ik sowieso nogal een cheap trick vond om de weegschaal opeens te doen overhellen naar de dystopische kant), maar de manier waarop vond ik echt goedkoop en niet passen binnen deze trilogie. Hierdoor zat ik echt een beetje naar het boek te staren van “Hé, moet dat nu echt?”

[NOG MEER SPOILERS]

Eigenlijk vond ik dat het hele gedoe van’kiest hij me/kiest hij me niet’ sowieso te lang aansleepte. Ik had verwacht dat ongeveer halfweg de aankondiging van Maxon’s keuze zou komen en dat er dan misschien wat rebel-achtige situaties plaatsvonden tijdens de organisatie van hun huwelijk, of zo. Oké, ik weet het ook niet, maar dit vreemde afgerafelde einde met keiveel doden had ik alleszins niet verwacht. De eindscène waarin Aspen haar weggeeft en dat Aspen met Lucy eindigt vond ik dan weer wel leuk.

[OOK SPOILERS]

Het is zeker niet dat ik dit in z’n geheel een rotboek vond. Na 2 leuke delen ben je sowieso geïnvesteerd in de levens van de personages en weet je al dat je de wereldopbouw en schrijfstijl leuk vind. Daarop heb ik dan ook niets aan te merken. Maar verdorie, zo veel nodeloze doden die niet eens een waardig afscheid krijgen, dat vind ik niet leuk! Daarom trek ik een sterretje af … Eigenlijk anderhalf, want mijn ware rating leunt eerder naar de 3,5. Heel spijtig en teleurstellend …

Hopelijk kan The Heir me meer bekoren …