Toen er een recensie-exemplaar van ‘Een huis in Frankrijk’ bij me in de bus viel, was ik best verrast. Huh, helemaal mijn genre niet, waar komt dat nou opeens vandaag?! Toch besloot ik al snel in het boek te duiken en … was het na een paar daagjes al uit! Of het uiteindelijk dus een aangename verrassing was die Zomer & Keuning me onverwacht toestuurde? Jazeker! Ik geef de vier vriendinnen dan ook vier sterretjes.

In het debuutboek van Eva De Wit maken we dus kennis met vier vervreemde Nederlandse vriendinnen die elk een geheim met zich meedragen. Hun leventjes zijn namelijk helemaal niet zo perfect als ze laten uitschijnen, en wanneer ze samenkomen in een huis in Frankrijk wordt dat maar al te snel duidelijk …

Zo begint het boek. Halverwege komt er dan opeens een plotwending zeg maar (je ziet ‘m wel al mijlenver afkomen, maar goed) en dan komt alles opeens in een stroomversnelling terecht. Het lijkt haast even alsof je in een volledig ander boek zit! Hier vond ik het best spijtig dat de eerste helft van het boek, die zich zeg maar focust op de miserie van de dames, veel uitgebreider beschreven is dan de gelukkige tweede helft. Het boek had van mij dan ook gerust 200 pagina’s langer mogen zijn zodat we iets intenser van het geluk van de vier vriendinnen konden genieten in plaats van er nu vrij snel over heen te gaan.

Grootste kritiekpunt? Ik vond het vooral erg jammer dat de vier vriendinnen qua uiterlijk in ’t begin niet zo duidelijk beschreven worden. Hun kledij dan weer wel, maar qua haarkleur, lichaamsbouw en andere uiterlijke kenmerken weet je als lezer bitter weinig over elk van de dames. Dat vind ik altijd jammer omdat ik me geen vaste voorstelling van de personages kan maken en ze daardoor moeilijker zijn om vat op te krijgen.

Wat voor mij de belangrijkste motivatie was om 4 sterretjes te geven? Wel, tijdens het lezen had ik meermaals zoiets van: “Hé, eigenlijk zou ik dit boek moeten aanraden aan deze of deze vriendin”, denkend dat ze steun zouden putten uit de gelijkaardige situaties. Want ik denk dat we allemaal wel minstens één iemand kennen die in de situatie van één van de vier vriendinnen zit. Dat maakt de beschreven gevoelens heel herkenbaar en is zeker en vast het grootste pluspunt van dit boek.

Het is dan ook echt zo’n boek dat veel uitgeleend zal worden in vriendinnengroepjes om vervolgens helemaal in kreukels en deuken terug bij de oorspronkelijke eigenaar te komen. Ik weet alleszins dat ik het in dit geval niet zo erg zou vinden, want het is gewoonweg een boek dat je wilt delen met je BFF’s – de staat van het teruggekeerde boek is daarbij lang niet zo belangrijk als de gedeelde inhoud. En je weet dat als je die ezelsoren en gebroken rug ziet dat het een verhaal is dat geliefd geweest is door de mensen waarom je geeft. Is dat niet mooier dan een kaft in perfecte staat? Nog even een vreemde opmerking verdergaand daarop, maar ik vond de uitgave van dit boek erg leuk om lezen qua kwaliteit van papier en zo! Handzaam, licht en compact.

Dus, ter conclusie: is dit een origineel boek? Neen hoor. Is het helemaal mijn ding, mijn genre? Ook niet 100%. Maar dankzij de meerdere perspectieven leest het lekker weg en de sfeer van het huis in Frankrijk schemert doorheen elke pagina waardoor je je toch een beetje naar daar getransporteerd voelt op een literaire minivakantie. Dus zoek je nog een luchtig boek om je deze zomer aan te schaffen en dan door te geven aan een vriendin, en die aan nog een vriendin, en zo maar verder? Dan is dit zeker een aanrader. En dat komende van iemand die een hékel heeft aan al wat Frans is 😀

Dus dankjewel Zomer & Keuning voor een recensie-exemplaar waar ik tegen mijn verwachtingen in toch best wel genoten heb!