Wow, wat heb ik dit boek snel uitgelezen! In een weekendje was ik er doorheen. Ik ben helemaal trots op mezelf 🙂 En natuurlijk petje af voor Christine Charliers die zo een vlotlezend en spannend, actievol jeugdboek geschreven heeft. Ja, ik zeg wel degelijk heel bewust jeugdboek, want een Young Adult is In de ban van de wolf dus zeker niet. Daar moeten we toch even duidelijk over zijn. Daarvoor ontbreekt het iets te veel aan diepgang en ligt de focus te hard op pesten, wat een typisch jeugdboekthema is. Bovendien zitten er te veel denkfouten in, die een oudere lezer er meteen uithaalt t.o.v. een jongere lezer. Die denkfouten ga ik hieronder meteen even toelichten, want hoewel de spanning en schrijfstijl van mij een dikke 8,5 op 10 krijgen, is logica vaak vrij ver te zoeken:
Wat ik om te beginnen erg vreemd vond, was dat er in zo’n gloednieuw boek zo veel verouderde elementen aanwezig waren. Want elementen die nu al, bij uitgave van het boek, achterhaald zijn, gaan de literaire tand des tijds natuurlijk echt niet doorstaan. Hier heb ik het dan vooral over het gebruik van een mp3-speler (weten jongeren nog wel wat dat überhaupt is? Ik herinner me als 25-jarige amper nog het mp3-tijdperk, da’s echt al minstens 7 jaar geleden voor me) en de verwijzing naar de zender VT4, die intussen toch al een dikke drie jaar omgedoopt is naar VIER. Dat had de eindredactie er toch echt wel uitgehaald moeten hebben … niet?
En dan wordt het zelfs nog gekker … Want hoezo ontvangen ze in de Pyreneeën eigenlijk VT4??? :’) Dat ze daar dan ook nog eens Nederlandse les hebben, zoals ook terloops vermeld wordt in één van de schoolscènes, tja, sorry, maar dat slaat helemaal nergens op. Het is me dan ook een raadsel waarom dit boek zich niet gewoon afspeelt in de Ardennen. De locatie van de Pyreneeën wordt namelijk volledig onbenut gelaten, wat ik zonde vind. Een bos is een bos. Een rivier is een rivier. Hoera voor Belgische auteurs die ook heerlijk op z’n Vlaams schrijven (echt héél tof om eens een boek in eigen taal te lezen als Vlaming, dit is nog VEEL te zeldzaam!), maar laat je boek zich dan aub in de Lage Landen afspelen en niet op een anonieme locatie zonder meerwaarde aan het verhaal.
Ook de popcultureverwijzingen waren in dit geval niet ideaal gekozen. Als ik zelf gebruik maak van popcultureverwijzingen probeer ik het altijd vaag te houden, zoals ‘het nieuwe liedje van Beyoncé’, in de veronderstelling dat zij nog wel ettelijke jaren muziek zal blijven uitbrengen en dat iedereen haar binnen tien jaar nog kent. Hier wordt het echter vanaf pagina één al heel specifiek wanneer het hoofdpersonage luistert naar Run van Milk Inc. Deze groep gaat echt niet lang meer actief zijn als je ’t mij vraagt (nu Linda moeder is enzo) en is ook typisch Vlaams. Hebben ze echt bereik tot in de Pyreneeën? Dat betwijfel ik ten zéérste. Geen idee of zelfs Nederlanders ze überhaupt een beetje kennen. Hier had ik dus eerder voor internationale artiesten of zelfs – mijn voorkeur – fictieve artiesten gekozen.
Nog enkele dingen waar ik me vragen bij stelde: een personage gaat dood, maar niemand rept een woord over een begrafenis? Niemand contacteert de wederhelft van de overledene of vraagt zich er iets over af? Die blijft gewoon lekker in ’t buitenland of wat? Achteraf wordt dit weliswaar uitgelegd, maar Esther had zich deze vragen ook moeten stellen terwijl de gebeurtenissen zich afspeelden om het geloofwaardig te houden voor de lezer. Als een geliefde van je sterft, verwacht je toch een begrafenis?
Verder vond ik het ook een tikkeltje te ‘convenient’ dat zowel Esther als haar enige, toevallige vriendin op d’r nieuwe school allebei al van wolven hielden voor dit verhaal van start ging. Zeker bij Esther was dit totaal geen meerwaarde, het zou realistischer geweest zijn als ze net helemaal niets van wolven afwist zoals de meeste jongeren van haar leeftijd. Dan zou Milla’s interesse erin ook minder geforceerd overgekomen zijn. Het zou dan net de reden van hun vriendschap geweest kunnen zijn, ipv een wel érg gelukkig toeval.
Wat ik me ook de hele tijd afvroeg (tja sorry, ik vraag me veel af :p) is waar de kleren van Esther heen gaan bij haar transformatie. Dit is altijd een eerder vervelend aspect van boeken over weerwolven/weertijgers, maar het moet wél aangehaald worden – zelfs als je als auteur helemaal geen zin hebt in dat gedoe. Bij een magische transformatie zoals in Tiger’s Curse snap ik perfect dat kleren kunnen meetransformeren, maar gezien het hier om een fysieke transformatie gaat die wetenschappelijk onderbouwd is, zouden hun kleren niet mee heen en weer mogen veranderen. Hier wordt geen enkele verklaring over gegeven in het boek. Dit vind ik echt wel een oversight.
Ook het feit dat Esther als veertienjarige in de supermarkt mag werken vond ik nogal ‘hé?’ In België is zoiets hartstikke illegaal en mag je pas vanaf het jaar waarin je zestien wordt vakantie- of weekendwerk doen, dus ongeacht of het in de Pyreneeën wel mag, geeft dit voor Vlaamse en Nederlandse lezers een onrealistisch gevoel. Hetzelfde met het drankgebruik van Esther: als veertienjarige in de sangria duiken, tja, dan ga ik weer op mijn soapbox staan en vind ik dat jeugdauteurs zeker bij zulke jonge hoofdpersonages hun morele verantwoordelijkheid wat meer moeten nemen. Veertien is gewoonweg superjong, echt nog een kind, dus ik had me comfortabeler gevoeld met veel elementen in dit boek als Esther zestien was geweest – die twee jaartjes maken een wereld van verschil tussen kind en tiener. Maar ja, ik ben als auteur dan eerder betuttelend en belerend ingesteld (geef ik grif toe), terwijl Christine duidelijk niet bang is om haar jonge lezers met de échte wereld te confronteren, wat zeker in de smaak gaat vallen bij hen, denk ik.
Het is ondanks de jeugdige leeftijd van het hoofdpersonage en bovenstaande commentaar wel zeker niet kinderachtig geschreven – in tegendeel. Sommige scènes zijn zoals Christine zelf ook zegt best heftig en dus niet geschikt voor -12. Esther is als veertienjarig hoofdpersonage bovendien keigoed neergezet: ze slaat lekker vaak met de deuren (deed ik ook continue op die leeftijd, haha) en doet soms echt immens domme puberdingen. Alleen thuis zijn ‘s avonds zijn en de deur opendoen … ik bedoel … ben je achterlijk? Oh neen, je bent je bent gewoon veertien: ook waar! Op die manier vergeef je als lezer veel van haar acties. Je weet dat ze voortkomen uit jeugdige onbezonnenheid.
Verder verdient dit boek zeker en vast de award voor meest originele scheldwoorden: van yoghurtgans tot lompe parkiet en tapijtkever, hoe verdergezocht hoe liever! Waren alle pesters maar zo creatief in hun woordkeuzes, dan kon je er soms tenminste nog mee lachen! Nog een uiterst origineel element was het gebruik van het gedicht als paswoord. Dit vond ik echt heel tof gedaan en goed uitgedacht. Ik had wel verwacht dat de gedichten van Mark een nog grotere rol zouden spelen, maar al bij al waren ze zeker een toffe, zij het subtiele, toevoeging aan het verhaal. Ook de wetenschappelijke kant hield wel steek naar mijn gevoel, iets waar veel andere boeken vaak in tekort schieten. Christine heeft duidelijk veel research gedaan, dat merk je!
Conclusie: heerlijk Vlaamse schrijfstijl en zeker een aanrader voor jonge lezers! Ondanks mijn punten van kritiek ben ik ervan overtuigd dat het doelpubliek hier geen totaal geen last van zal ondervinden en dat ze helemaal weg zullen zijn van dit boek. Het verhaal leest namelijk supervlot en bevat veel spanning, wat voor de lezers in deze categorie het belangrijkste is. Veel veertienjarigen zullen het bovendien fijn vinden dat ze door Christine heel serieus genomen worden en zullen zich herkennen in hoofdpersonage Esther. De subtiele romance is precies goed voor in een jeugdboek (gaat zeker niet te ver, maar is duidelijk aanwezig en oprecht) en de slechterikken zie je zo voor je.
Mijn recensie komt dus misschien een beetje streng over, maar alleen maar omdat ik denk dat het echt werkpunten zijn naar boek 2 toe waar uit geleerd kan worden! Niet eens zo zeer gericht naar de auteur, maar eigenlijk vooral naar de uitgeverij wiens verantwoordelijkheid het is om debuutauteuren toch echt wel goed te begeleiden bij hun eerste publicatie en fouten zoals VT4 in de Pyreneeën eruit te halen.
Daarom geef ik vier sterretjes aan dit boek: kritiekpuntjes ter zijde, ben ik er met plezier doorheen gevlogen en heb ik veel bijgeleerd over wolven! ****
Mijn B.I.E.B. 
Kijk. Uitgebreide recensies, die lees ik graag. Jammer dat het meer een jeugdboek is, maar ik wil het toch graag lezen
Oef, toch nog iemand! ;-p Het ligt zeker wel aan de volwassene kant van het jeugdspectrum hoor, dus laat dat je niet stoppen. Ben benieuwd nr je mening!
Ik ben erg benieuwd naar dit boek, al denk ik dat ik ook erg op de details ga letten.. Dat doe ik namelijk best vaak.. Zeker bij boeken die op een andere locatie afspelen.
Mag ook hé, details maken of kraken een boek vaak, vind ik 🙂 Ben alvast benieuwd naar je mening moest je ‘m gaan recenseren!
Graag wil ik als Nederlander die dit boek als een van de eerste gelezen heeft een jou recensie bekritiseren. Volgens mij heb je het boek iets te snel gelezen…het thema van dit boek is volgens jou pesten maar dit is absoluut niet zo. Natuurlijk wordt Esther gepest op school maar dit is niet het hoofdthema…Het verhaal speelt zich af in de Pyreneeën omdat er volgens mij in de Belgische Ardennen geen wolven zijn. Waar haal je trouwens vandaan dat er een lijk is? Je duidt hier vermoedelijk op de moeder van Esther.Kom aan , het is een verhaal waarin de schrijfster alle vrijheid heeft om te vertellen wat ze relevant vindt. Mij stoorde het totaal dat er geen begrafenis was.
Ik ken die Belgische VT4 niet, maar is dat nou van belang voor het verhaal?Volgens mij niet..Evenals MP3 spelers… hoezo ouderwets? In NL zijn er nog gewoon MP3 spelers te koop … In je mobiel zit er toch ook een? Tenminste in de smartphones wel.
Heb je er aan gedacht dat Esther en haar familie naar de Pyreneeën zijn verhuisd voor bijvoorbeeld het werk van haar vader? Dan kan je toch gewoon Nederlands krijgen als je op een internationale school zit.
Vlaamse woorden zijn voor mij geen probleem. Ik zoek de betekenis op als ik het niet weet,dat maakt het juist apart.
Ik ken Milk inc wel degelijk maar ik ben dan ook een stuk ouder. Mag Esther dan alleen naar hedendaagse muziek luisteren? Welke artiesten dan? One Direction? Ariane Grande? Anouk?
(oh nee dat is waarschijnlijk te Nederlands)
Waar jij je allemaal niet druk overmaakt zeg. Ik heb geen moment nagedacht over de kleding van Esther tijdens de verandering..Lekker belangrijk ook.
Ook je commentaar over het werken van een veertienjarige klopt niet helemaal, misschien mag je daar wel werken als je zo jong bent. Dus die opmerking is onterecht.
In het verhaal merk ik niet dat Esther 14 is, haar ouder maken is niet nodig.
Volgens mij geef je door deze recensie ook al veel informatie die lezers zelf moeten ontdekken.Dus een spoileralert is hier op wel op zijn plaats.
Dat je het boek ondanks alles nog een goede waardering geeft ,vind ik wonderlijk. Christine verdient een goede recensie dus daar zul je me niet over horen.Het is uiteraard iedereens goed recht een minder goede recensie te schrijven of punten van (opbouwende) kritiek te vermelden.Wat er nu gebeurd is dat je alleen maar negatieve kritiek over haar uitstort zonder dat te onderbouwen. Je ontneemt Christine nu het plezier om verder te gaan met schrijven en dat kan nooit de bedoeling zijn.
Het zou je sieren als je iets met mijn reacties op jou recensie doet riching Christine.
Dank je wel
.
Ook een goeiemorgen 😉 Ik denk op mijn beurt dat jij mijn recensie ook een beetje te snel gelezen hebt: ik zeg namelijk niet dat pesten het hoofdthema is, maar dat er wel een sterke focus op ligt. Hetzelfde met de begrafenis: ik zeg niet dat er één had moeten zijn (er is inderdaad geen lijk, jouw reactie is overigens meer spoilerig dan mijn recensie gezien jij zegt wie er ‘sterft’, en ik niet) maar wel dat de personen die close waren met de overledene zich hadden moeten afvragen waarom er geen begrafenis was. Ik citeer mezelf even: “Achteraf wordt dit weliswaar uitgelegd, maar Esther had zich deze vragen ook moeten stellen terwijl de gebeurtenissen zich afspeelden om het geloofwaardig te houden voor de lezer.” De schrijfster heeft zoals je zegt zeker het recht om te kiezen wat relevant is, maar ik heb als lezer hetzelfde recht: voor mij was deze info wél relevant en ontbrak ze (idem met transformatie kleren), waardoor ik me vragen stelde. VT4 bestaat inderdaad al drie jaar niet meer, waardoor de jonge lezers van dit boek het als zeeeeer lang geleden zullen ervaren. Hetzelfde met een mp3-speler: dit hebben jongeren tegenwoordig allemaal op hun telefoon. Ik ken niemand die daar nog een apart toestelletje voor meezeult, maar dat is misschien inderdaad een persoonlijke observatie – net zoals deze gehele recensie gebaseerd is op persoonlijke observatie. Veronderstellen dat je lezers zomaar vatten dat Esther en haar familie uitgeweken Belgen zijn, vind ik erg gemakzuchtig. Hetzelfde met de leeftijdsvoorwaarden betreffende jeugdwerk: het boek speelt zich namelijk af in een realistische wereld, dus dan moet je ook rekening houden met de wetten van die wereld. Nogmaals: ik haal dit aan omdat het mij stoort, maar als het anderen niet stoort, des te beter. Ik denk dat ik mijn mening zeker en vast voldoende onderbouwd heb en als een viersterrenrating met opbouwende kritiek iemand plezier in het schrijven ontneemt, moet die persoon misschien even in de spiegel kijken en beseffen dat zelfs J.K. Rowling wel al eens een negatievere recensie ontvangt. Iedereen die me kent hier in blogland weet dat ik beginnende lokale auteurs altijd tracht te steunen door hen hier een platform te geven. Dat betekent echter niet dat ik niet kritisch durf te kijken naar een boek. Ik ben Christine dus zeker niets verschuldigd zoals je zegt: ik ben een betalende klant van haar boek met een mening. Die mening deel ik op mijn blog en zoals mijn lezers van me gewend zijn, doe ik dat eerlijk. Dus ik zou zeggen: maak je niet zo druk, jij hebt van het boek genoten, ik ook (anders had ik geen vier sterretjes gegeven) maar dat verandert niets aan de kritische puntjes die ik aanhaal. Ik sta achter mijn recensie.
*applaudiseert* Hear, hear! Niks mis met vier sterren en een eerlijke recensie. Dat je het daar niet mee eens bent oké, maar dat doet niks af aan het feit dat dit Vanessa haar blog is en dus haar mening.
Thanks for the support Lisa 🙂
Helemaal eens met Vanessa.Iedere recensent is het toegestaan zijn eigen beleving te geven. Als een schrijver daar niet tegen kan.. Sorry.. Maar dat zijn de gevolgen van het uitgeven van iets.
Dankjewel voor de steun Emmy!
Ik ben er mee eens dat je al recensent eerlijk moet zijn over een boek, wat vanessa ook echt doet in haar recensie. Gelukkig mag iedereen zijn mening mening geven en hoef je niet met elkaar eens te zijn.
Well said!
Laten we er geen woorden meer aan verspillen, we moeten zorgen dat iedereen haar boek gaat kopen.
Reblogged this on 9636wen's Blog and commented:
Graag wil ik als Nederlander die dit boek als een van de eerste gelezen heeft een jou recensie bekritiseren. Volgens mij heb je het boek iets te snel gelezen…het thema van dit boek is volgens jou pesten maar dit is absoluut niet zo. Natuurlijk wordt Esther gepest op school maar dit is niet het hoofdthema…Het verhaal speelt zich af in de Pyreneeën omdat er volgens mij in de Belgische Ardennen geen wolven zijn. Waar haal je trouwens vandaan dat er een lijk is? Je duidt hier vermoedelijk op de moeder van Esther.Kom aan , het is een verhaal waarin de schrijfster alle vrijheid heeft om te vertellen wat ze relevant vindt. Mij stoorde het totaal dat er geen begrafenis was.
Ik ken die Belgische VT4 niet, maar is dat nou van belang voor het verhaal?Volgens mij niet..Evenals MP3 spelers… hoezo ouderwets? In NL zijn er nog gewoon MP3 spelers te koop … In je ,mobiel zit er toch ook een? Tenminste in de smartphones wel.
Heb je er aan gedacht dat Esther en haar familie naar de Pyreneeën zijn verhuisd voor bijvoorbeeld het werk van haar vader? Dan kan je toch gewoon Nederlands krijgen als je op een internationale school zit.
Vlaamse woorden zijn voor mij geen probleem. Ik zoek de betekenis op als ik het niet weet,dat maakt het juist apart.
Ik ken Milk inc wel degelijk maar ik ben dan ook een stuk ouder. Mag Esther dan alleen naar hedendaagse muziek luisteren? Welke artiesten dan? One Direction? Ariane Grande? Anouk?
(oh nee dat is waarschijnlijk te Nederlands)
Waar jij je allemaal niet druk overmaakt zeg. Ik heb geen moment nagedacht over de kleding van Esther tijdens de verandering..Lekker belangrijk ook.
Ook je commentaar over het werken van een veertienjarige klopt niet helemaal, misschien mag je daar wel werken als je zo jong bent. Dus die opmerking is onterecht.
In het verhaal merk ik niet dat Esther 14 is, haar ouder maken is niet nodig.
Volgens mij geef je dorr deze recensie ook al veel informatie die lezers zelf moeten ontdekken.Dus een spoileralert is hier op wel op zijn plaats.
Dat je het boek ondanks alles nog een goede waardering geeft ,vind ik wonderlijk. Christine verdient een goede recensie dus daar zul je me niet over horen.Het is uiteraard iedereens goed recht een minder goede recensie te schrijven of punten van (opbouwende) kritiek te vermelden.Wat er nu gebeurd is dat je alleen maar negatieve kritiek over haar uitstort zonder dat te onderbouwen. Je ontneemt Christine nu het plezier om verder te gaan met schrijven en dat kan nooit de bedoeling zijn.
Het zou je sieren als je iets met mijn reacties op jou recensie doet riching Christine.
Dank je wel
Christine haar plezier van schrijven hangt vast niet af van wat kritische details van Vanessa.
Het enige wat ik nog toe te voegen heb is dat dit zeker wél afhangt van recensies. Als ik persoonlijk een recensie als deze onder m’n neus kreeg, had ik deel 2 al lang in de vuilbak gegooid, letterlijk en figuurlijk. Ok, op het einde zijn het 4 sterren, maar je wilt alle kritiek meenemen naar een volgend boek. Ik denk gewoon dat veel mensen vergeten dat dit een boek is voor 14-jarigen. Zij letten niet op deze details die allemaal opgesomd worden! En ja, ik kan het weten, ik ben leerkracht 😉
Ieder zijn mening, maar het aantal sterren tegenover de kritiek klopt hier duidelijk niet. Tot zover mijn reactie hierover 😉
Dat vind ik best sneu, persoonlijk schrijf ik in de eerste plaats toch nog steeds omdat dat gewoon in me zit, en zou één kritische recensie me zeker niet laten hinderen … Want hoe verwacht je jezelf te verbeteren als iedereen je maar schouderklopjes geeft en nooit de waarheid tegen je zegt? Dan blijft iedereen op niveau kleuterschool hangen: wauw wat een mooie tekening van een boom! Terwijl het eigen een stok met een bolletje is. Klopt idd dat dit een boek voor een jonger doelpubliek is, maar dat
mag naar mijn mening geen excuus zijn à la “ach die veertienjarigen denken er toch niet zo bij na, dus steekt niet zo nauw”. J.K. Rowling of zo heeft die mentaliteit alleszins zéker niet! Ik had inderdaad ook overwogen om 3,5 sterren te geven, wat misschien beter bij mij kritiekniveau zou passen, maar bij boeken van eigen bodem rond ik meestal af naar boven omdat ik ze net in een positief daglicht wil stellen – vandaar. Guess it sorta backfired on me :’) Maar als ik dat gedaan had, had ik ongetwijfeld nog meer hatemail gekregen …
Ik hoop het idd ook, dat zou wat te veel druk op m’n schouders zijn :-p
Als auteur moet je sterk in je schoenen staan. Mensen kunnen je boek naar hartenlust bejubelen of finaal de grond in trappen. Natuurlijk neem je kritiek mee, anders zou je inderdaad nooit verder komen, maar je moet het je niet persoonlijk aantrekken. En als een slechte recensie jou je schrijfplezier ontneemt, kan je beter nooit meer een boek uitgeven, dan is het schrijversvak niets voor jou. Dat zou wat zijn, als onze lievelingsschrijvers er de brui aan zouden geven, na de talloze vernietigende commentaren op Goodreads (die krijg je geheid als je zo succesvol bent), alle haatmail en de grappenmakerij op internet! Je schrijft wat jij wilt en als jij volledig achter je keuzes staat, haal je bij sommige kritiekpunten gewoon je schouders op en bedenk je dat je moeilijk iedereen kunt pleasen. Oké, en als Christine daar behoefte aan heeft mag ze na het lezen van punten waar ze het niet mee eens is lekker haar tong uitsteken naar Vanessa… (heb ik ook gedaan, Vanessa, bij mij was je in je – overigens TOPrecensie – ook zeer kritisch). Als je een reeks schrijft, zoals Christine, zal je merken dat je uiteindelijk baat hebt bij dit soort kritiek; als je er open voor staat, kan het bijdragen aan het niveau van jouw serie. Dus Christine, blijf lekker schrijven en Vanessa, jij ook aub.
Goed gezegd Bernice! ^^ Ik ben idd gewoon voor iedereen lekker even kritisch, zelfs voor jouw vijfsterrenboek 😀
Wow! Het was vrij druk waardoor ik nu pas wat blogposts kan bijlezen en blijkbaar heb ik iets gemist. Ik wilde je meteen al een berichtje sturen maar gelukkig waren mijn collega-bloggers er al snel bij om je te steunen. Ok, je recensie was kritisch, maar dat hoort er bij wanneer je een eerlijke mening wil geven. Ik had zeker niet het gevoel dat je het boek aan het afbreken was. Hopelijk beseft de auteur dat ook. Het is moeilijk om jezelf te verbeteren wanneer niemand je durft zeggen wat ze minder vonden aan je boek én al helemaal bij een debuut.
Ik heb net een boek gelezen waar ik al heel snel wist hoe het ging eindigen. Dat werd daarnet ook meteen in de recensie vermeld, maar net als jij ging ik vervolgens wel alle zaken opsommen die er voor zorgden dat ik toch ontzettend van het boek heb genoten.
Had ik het ook maar gemist! 😀
Ja helemaal mee eens. Er zijn ook gewoon maar héél weinig boeken waar ik geen kritiek op heb. Anders zijn recensies ook maar saai hé: leuk boek, leuk boek, leuk boek … Daar heeft niemand iets aan: niet de toekomstige lezers en niet de auteur! Waarom zou je een blog hebben als je geen mening hebt? 🙂 Gelukkig denken de meeste bloggers er idd ook zo over – oef 🙂