Hier bovenaan elke pagina staat dat Mijn B.I.E.B. “de YA-boekenblog is van een Belgische twentysomething fantasyauteur”. Maar misschien moet ik die titel binnenkort maar eens aanpassen!

Zoals jullie inmiddels misschien al opgevangen hebben, schrijf ik momenteel namelijk aan een chicklit. Of een feel good-roman, hoe je ‘t dan ook wil noemen. Tot mijn verbazing is dat veel makkelijker dan gedacht. Op welke manier dan? Hieronder geef ik een overzichtje van mijn schrijfgevoelens bij elk genre waarin ik tot dusver geschreven heb!

Fantasy
Mijn moeilijkheidsgraad: ***
Mijn fungehalte: ****

Dat ik een fantasykantje heb, wisten jullie natuurlijk al. Mijn eerste 2 selfpublished boeken Tweedehands Vleugels en Zilveren Vleugels zijn immers fantasyverhalen over Engelen en Kraaien. Het leukste aan dit genre is natuurlijk dat je – what’s in a name – je fantasie de vrije loop kan laten. Wat moeilijker is, is dat die fantasie wel nog een beetje steek moet houden. Je moet echt aandacht besteden aan de regels van jouw universum: een balans zoeken tussen ongebreidelde fantasie en logica is niet altijd evident, zo heb ik al vaker ervaren!

Chicklit / Feel Good
Mijn moeilijkheidsgraad: **
Mijn fungehalte: *****

Ik dacht altijd dat het moeilijker zou zijn om een verhaal te schrijven dat zich afspeelt in de gewone wereld met gewone mensen, zonder dat er magische krachten of bovennatuurlijke wezens in het spel zijn. Wordt dat immers niet gauw saai en voorspelbaar? Wat kan je nog schrijven dat niet al 100x geschreven is? Hoe maak je van een genre dat doorgaans nogal doorspekt is met clichés toch nog een origineel verhaal waar voldoende interessants in gebeurt? Maar toen ik eenmaal aan mijn huidige chicklitproject begon, was ik verbaasd over hoe vlot het ging! Vermoedelijk dus mijn eerste maar niet laatste escapade in dit toffe schrijfgenre 🙂

Dystopian
Mijn moeilijkheidsgraad: *********
Mijn fungehalte: ** 😦

Dystopian is echt … superfuckingmoeilijk 😀 Ik heb momenteel een dystopian verhaal liggen dat ik ergens halverwege heb opgegeven omdat ik zelf niet meer wist hoe het nu allemaal in elkaar zat. Bij het schrijven van dystopian heb ik ook al veel sneller het gevoel alsof elk idee dat ik heb soort van gepikt is van iemand anders, alsof het veel moeilijker is om je eigen stempel te drukken op zo’n wereldopbouw … Ik hoop zeker van mijn dystopian verhaal nog ooit af te maken, maar het is geen makkie. Dit is voorlopig dus mijn minst favoriete genre om in te schrijven!