Veel filmrecensies hier de laatste tijd, hé. Geen zorgen, je bent nog altijd op Mijn B.I.E.B. en niet Mijn C.I.N.E.M.A. of zo, maar de afgelopen weken ben ik gewoon toevallig veel naar de film geweest. Als ik jullie wel een tip mag geven voor ik aan de deze recensie van Jupiter Ascending begin: GA NOOIT NAAR DE CINEMA OP VALENTIJN! Wat een overrompeling. Not fun. Gelukkig was de film wél fun!

Jupiter Ascending is een goede combinatie tussen aan de ene kant de klassieke sci-ficlichés met degelijke special effects en aan de andere kant hedendaagse originaliteit met een zelfrelativerend, humoristisch randje. Het begint al met de casting: op de één of andere manier verwacht je Mila Kunis en Channing Tatum toch niet echt tussen de aliens te zien vechten voor het voortbestaan van de aarde, toch?

Let wel: het is dus geen rampenfilm waarin de aliens van bovenaf komen om de boel over te nemen of zo. Neen, ‘aliens’ zijn hier eerder op te vatten zoals in Star Wars op te vatten: hoog geëvolueerde uiteenlopende rassen met hun eigen culturen en amaaaaazing fashion sense 😉 Padmé Amidala zou nog jaloers geweest zijn op de jurken die Mila’s personage Jupiter soms droeg! Tien op tien voor costume design dus. Die trouwjurk was echt BAM:

Oh, juist ja, ik was een beetje afgeleid door de prachtige kledij en ben vergeten te vertellen waarover het verhaal in feite gaat: wel, ons hoofdpersonage Jupiter is een kuisvrouw. Niet bepaald een glamoreus leven voor deze knappe meid. Maar wanneer ze op een dag gered wordt door Channing Tatum in futuristische weerwolvenvorm (not bad, not bad) komt ze erachter dat ze eigenlijk soort van een afstammeling is van de meest machtige dynastie van het universum: de Abrasax-familie.

De twee broers Titus en Balem uit die familie, respectievelijk gespeeld door Douglas Booth (hmmmm) en Eddie Redmayne (wat is ‘ie creepy in die film!) hadden volgens mij trouwens de instructie gekregen om te praten zoals Aro en Marcus uit Twilight: de één zanderig en stil alsof iemand zijn stembanden heeft bewerkt met schuurpapier en de ander verleidelijk als honing maar to-taal niet te vertrouwen. Best grappig.

Al bij al was het dus zeker een fijne film, die ik 7,5 op tien geef. Soms kon ik niet helemaal meer volgen wie van de Abrasax-familie nu te vertrouwen was en wie niet, en daardoor was ik niet altijd 100% mee met de plannetjes die ze uitvoerden, maar soit: als je houdt van Star Wars, veel ontploffingen en futuristische mode moet je deze film zeker een keertje gaan kijken.

Lees hier mijn meest recente filmrecensies:
Into the woods (9/10)
Mortdecai (3/10)
About Time (9,5/10)