*Schrappen wat niet past
[Insert naam vrouwelijk hoofdpersonage] is een doodnormaal 17-jarig meisje / heeft altijd al geweten dat ze anders is dan andere 17-jarige meisjes.
Tot ze op een dag [Insert naam mannelijk hoofdpersonage 1] ontmoet en meteen op hem verliefd wordt / meteen een hekel aan hem heeft.
Gelukkig is er ook nog [Insert naam mannelijk hoofdpersonage 2] om haar hoofd op hol te brengen / om haar anker te zijn tenmidden van megasuperdramatische stormen.
Nu staat [Insert naam vrouwelijk hoofdpersonage] tussen twee vuren: kiest ze voor de liefde of haar lot. / tussen twee zijden van een eeuwenoude oorlog die zij als enige kan beslechten.
WAT ZAL DIT ZEVENTIENJARIGE WICHT NU WEER UITSPOKEN?
LEES SNEL VERDER!
THE END 😀
PS: Dit is natuurlijk een grapje, I love YA met of zonder clichés!
Mijn B.I.E.B. 
Hahahahahahahah, geweldig :’)
Hahah ‘ dit zeventienjarige wicht’.
Hahaha so true, en toch zijn deze boeken zo verslavend 😛
En clichés zijn clichés omdat ze werken. Amen.
#truethat ^^
haha dit is echt geweldig 🙂
Hahaha super!
Clichés, yuck. Ik vind het dus echt verschrikkelijk wanneer ik boeken hier zo makkelijk in kan passen. Vandaar dat ik tegenwoordig ook boeken waar een driehoeksverhouding in zit probeer te vermijden, ^__^”. En boeken met vampiers. En weerwolven. Ik wil originaliteit. 🙂