Heel soms (oké, misschien wel iets vaker dan heel soms), maak ik op Mijn B.I.E.B. ook even plaats voor een filmrecensie tussen alle boeken door. Vandaag valt het Britse kostuumdrama ‘Belle’ (2013) die eer te beurt. 

Belle vertelt het unieke – en op waargebeurde feiten gebaseerde! – verhaal van Belle ‘Dido’ Lindsay, een mulatmeisje wiens aristocratische vader tegen alle wetten van de fatsoenlijkheid in accepteert dat hij een kleurlinge als dochter heeft en haar een zo adellijk mogelijk leven wil geven. Ze groeit op samen met haar (blanke) nichtje Elizabeth en de twee zijn onafscheidelijk. In die tijd allemaal behoorlijk vooruitstrevend, want in de 18de eeuw was de welvaart van Groot-Brittannië blijkbaar heel erg te danken aan slavenhandel. Zo, ook nog een geschiedenislesje erbij dus 😉

Hoewel Dido niet bij haar familie mag dineren en geen echtgenoot mag nemen vanwege haar huidskleur, erft ze wel een klein fortuin waardoor haar financiële onafhankelijkheid verzekerd is. Maar wanneer de jonge John Davinier, zoon van de lokale pastoor, naar het landgoed afzakt om in de leer te gaan bij Dido’s oom (een hoge rechter van de Supreme Court), valt haar het drama van de slavenboot Zong ter oren: talloze slaven werden overboord gegooid om verzekeringsgeld te kunnen claimen voor de menselijke cargo.

De rechtzaak van de vermoorde slaven van de Zong wordt behandeld door Dido’s oom, Lord Mansfield. Zijn uitspraak zou de wetten rond slavernij voorgoed kunnen veranderen, maar de man moet opboksen tegen sterke politieke en economische tegenkanting als hij een precedent wilt stellen. Dido en John Davinier doen er alles aan om de rechtzaak ten voordele van de vermoorde slaven te doen uitdraaien. Maar zal Dido’s oom ondanks zijn overduidelijke affectie voor zijn mulatnichtje de traditie durven doorbreken met zijn uitspraak? En vindt Dido voorbij alle vooroordelen omtrent haar afkomst liefde en respect bij de juiste persoon?

Ik vond ‘Belle’ echt een prachtige film en geef dan ook heel graag vijf sterretjes. Bij dergelijke producties die zich afspelen in het tijdperk van strakke korsetten en krullerige toupetten gaat alles vaak nogal traag, maar ‘Belle’ loopt een uur en drie kwartier lang op een aangenaam tempo voort. Er gebeurt best veel op een korte tijdspanne en doordat je echt gaat meeleven met de hoofdpersonages, voelt het geen seconde saai aan. Ook is alles prachtig in beeld gebracht, waardoor je ogen bijna zin krijgen om aan al die mooie shots te likken – als oogballen tongen hadden, that is.

De acteur die John Davinier vertolkt vond ik nu niet bepaald waanzinnig knap, maar iets in zijn acteerstijl (zijn blik en de manier waarop hij zijn lippen beweegt bij het acteren – if that makes any sense at all :p) deed me heel erg aan Robert Pattinson denken. Dat in combinatie met zijn diepe stem en zijn uiterst admirabele persoonlijkheid in de film, deden met toch een tikje voor hem smelten …

Kortom: een aanrader voor liefhebbers van romantische kostuumdrama’s à la Pride & Prejudice, maar dan met een veel originelere insteek! Oh ja, en Malfoy speelt erin mee – hier is ‘ie nog een grotere klootzak dan in HP!