Deze film was echt totaal niet wat ik ervan verwacht had. Op basis van de trailers van Noah, meende ik dat het toch op z’n minst semi-realistisch en ‘historisch correct’ (trouw aan het Bijbelverhaal, bedoel ik dan) was aangepakt, maar dat bleek totaal niet het geval te zijn. Opeens komen er allerlei bovennatuurlijke fantasyelementen bij kijken en hoewel ik dat normaal wel weet te smaken, vond ik het hier een grote flop. Ik was zo van de kaart, dat ik er de eerste 5 minuten zelfs van overtuigd was dat we op de één of andere manier de verkeerde film aan het kijken waren! Helaas was dat niet het geval …

Het concept van The Watchers (soort van steenmonsters die ooit gevallen engelen waren) vond ik kort door de bocht en slecht uitgewerkt. Het paste naar mijn gevoel helemaal niet in het verhaal. De CGI in deze film is trouwens ook verschrikkelijk povertjes aangepakt. Wanneer de Watchers wandelen heb je bijna het idee dat je naar een stop-motion aan het kijken bent, en de computergeanimeerde baby’s en olifanten zagen er ronduit plastiek uit. Zoiets verwacht je toch niet van een recente film met een topcast? Hier en daar wordt een poging ondernomen om cinematografisch origineel uit de hoek te komen met wat silhouetten tegen de zonsondergang, maar dat droeg voor mij alleen maar bij aan de lachwekkende ‘fakeness’ van deze film.

De acteerprestaties zijn gelukkig wel ‘goed genoeg’ om hier en daar nog enige emotie van de gedisillusioneerde kijker te ontfutselen. Russell Crowe (Noah) is en blijft als je ’t mij vraagt een intimiderend goede acteur, maar Emma Watson haalde haar gewoonlijke niveau toch niet helemaal in de rol van de jonge onvruchtbare Ila. Dan zie ik haar toch echt veel liever als onze favoriete wijsneusheks Hermione. Logan Lerman en Douglas Booth zorgen hier en daar voor wat jeugdige eye candy, maar maken nu ook niet bepaald een blijvende indruk …

De teleurstelling die me in deel 1 van Noah overmande, werd in deel 2 gaandeweg wat minder, maar toch moet ik erbij blijven dat ik Noah echt aan niemand zou aanraden. Die 2 uur en 17 minuten vat ik in drie woorden samen als ‘lachwekkend’, ‘teleurstellend’ en ‘geforceerd’. Wat een flop!

Hebben jullie Noah gezien? Eens of oneens met mijn teleurstelling?