Natuurlijk zwijmelen we allemaal graag over fictieve hunks die ons hart veroveren met hun bad boy looks en gouden hartje (dat ze natuurlijk alleen maar aan ons tonen, en niet aan al die andere meiden die hetzelfde boek lezen). Tegenwoordig merk ik echter almaar vaker op dat alleen maar een leuke jongen niet langer genoeg is om van een gemiddeld fantasyboek een droomboek te maken: hij moet ook nog eens de perfecte familie hebben waarin ik – euh, ik bedoel natuurlijk het hoofdpersonage – meteen in aanvaard wordt!

Case subject A: Net als heel wat YA-hypes, stamt deze trendtak volgens mij ook weer een beetje van de immer vruchtbare Twilight-boom. Niet verwonderlijk, want toen we voor het eerst Bella’s verhaal lazen, droomden we volgens mij minstens even hard weg bij het idee van een stoere grote (schoon)broer als Emmet en een superleuke shopverslaafde (schoon)zus als Alice, als bij love interest Edward. Komaan, geef toe: we willen allemaal wel een beetje door Carlisle geadopteerd worden!

Toen ik een tijdje geleden Flame van Bernice Berkleef las, kreeg ik er zo’n beetje hetzelfde gevoel bij: een meisje dat niet echt veel familie heeft en daar al helemaal geen goeie band mee geeft, komt terecht in een grote, warme, liefhebbende godenfamilie die meteen alles voor haar zou doen (frambozen, anyone ;-)).

Momenteel lees ik Verslaving van Patricia Bonilla en ik merk dat dit thema ook in haar boek heel sterk naar voren komt. In Verslaving heeft hoofdpersonage Jesmee haar ouders al tien jaar geleden verloren en woont ze in bij haar onsympathieke oom. Wanneer ze verliefd wordt op een mysterieuze jongen, gaat ze al snel deel uitmaken van zijn grote, aardige gezin.

Hetzelfde liedje – maar met een lichtjes ander deuntje – in ‘Vergeet mij (niet)’ van Manon Meijer, waar een meisje wiens ouders en zus overleden zijn terecht komt in een Amerikaans stadje waar ze dankzij de mensen die haar opvangen toch ook weer een vorm van die ‘big happy family’ krijgt.

Hoewel ik zelf nog nooit zo’n familiaal element in één van mijn verhalen verwerkt heb, vind ik grote gezellige aangetrouwde (en vaak bovennatuurlijke) families wel zalig om over te lezen. Om nu echt over een grote trend te spreken, heb ik denk ik dan toch weer niet genoeg voorbeeldjes gevonden. Maar het viel me toch op dat – blijkbaar voornamelijk auteurs van eigen bodem – vinden dat er bij de perfecte book hunk ook een perfecte familie hoort om samen Thanksgiving en kerst mee te vieren, BBQ’s te houden en gewoon … je helemaal thuis te voelen. Persoonlijk mag het dus van mij zeker wel een grote(re) trend worden in de toekomst. Bij elk boek dat ik lees, breid ik mijn eigen fictieve droomfamilie gewoon weer wat uit!

Hebben jullie deze ‘trend’ al ergens opgemerkt?