Mijn schoonmoeder zegt wel eens: “Taal is een communicatiemiddel”. Voor mij betekent dat: zolang je elkaar begrijpt, is het goed.
Dt-fouten zijn in mijn ogen dan ook geen doodzonde en neen, je hoeft wat mij betreft niet naar een niet-Nederlandssprekend land te verhuizen als je ‘ik vindt’ typt in een blogcomment of Facebook-status.
Klinkt een beetje gek uit de mond van iemand die zichzelf ‘auteur’ en ‘copywriter’ waagt te noemen? Misschien wel, ja! Ik weet gewoon dat ik zelf geen held ben in dt-gedoe wanneer ik er niet specifiek op let, maar kan ik dan geen leuke verhalen, blogs, artikelen, copy schrijven? Tuurlijk wel. (Ja toch, hé? Hé? Hééé? Anders heb ik een broodwinningsprobleempje, haha.)
Dat gezegd zijnde, heb ook ik wel enkele taal-pet peeves hoor. Over die dt-fout ga ik dus waarschijnlijk niet struikelen als ik ‘m lees, maar deze twee moderne taalvereenvoudigingen HAAT ik echt met alle passie van mijn schrijversziel:
Het woord ‘eens’ afkorten naar ‘is’ i.p.v. ‘es’: Geen idee waarom me dit zo stoort, maar ik HAAT HAAT HAAT het! Ik denk dat het misschien komt doordat ‘is’ natuurlijk ook gewoon een megaveelgebruikt woord is (zie je, hier is ‘ie al weer. En daar nog eens!), en je daardoor de zin initieel niet snapt.
Best wel veel mensen in mijn omgeving maken gebruik van deze tenenkrommende taalvereenvoudiging. En iedere keer opnieuw moet ik me bedwingen om hen geen mep te verkopen met hun smartphone!
De lange ij afkorten naar een y: Neeeeneeneenee! Niet doen! Niet alleen klink je hierdoor een stuk dommer en puberaler (sorry, maar het is zo #notsorry), maar het is ook gewoon zoooo vervelend … voor mij!
Het stemmetje in mijn hoofd spreekt door jouw luiheid van één letter te willen besparen bijvoorbeeld “fyn” als “fien” uit in plaats van “fijn”. Het is echt maar één lettertje meer, jongens. Bespaar me de frustratie en typ ‘m gewoon! Please?
Zo, pfoe, deze zaag- en klaagblogpost is er ook weer even uit. Nu maar hopen dat er geen dt-fout in zit! 😉
Mijn B.I.E.B. 
Dt-fouten zijn frustrerend omdat het gewoon regeltjes zijn die je kunt leren. Daarnaast zorgt het er bij mij echt wel voor dat ik dan een tekst niet goed kan lezen, het stoort me. De twee dingen die jij noemt zijn ook niet fijn, die maken het lezen ook lastiger.
Maar ik ben dus nooit al te goed geweest in regeltjes leren 😦 :p Het verschil is voor mij ook wel dat je een dt-fout per ongeluk maakt, maar ‘fyn’ en ‘is’ doe je vrijwillig. Maar het stoort idd onder het lezen!
Dt-regels zijn indderdaadwel te doen, maar sommige uitzinderingen zijn gewoon zoooo frustrerend…. Dus ik zalze vastwel eensmaken, die dt-fouten….
Wat ik ook hee frustrerend vind is mijn afkorten tot me… daar krijg ik nou de kriebels van, want die zinnen koet ik wel drie keer lezen m ze te snappen
Ipad flipte even dus sorry voor die spatieloze reactie
Haha geen probleem 😀 Idd, een dt-fout kan al eens gebeuren, maar zo’n afkorting is gewoonweg vrijwillig en dus niet oké in mijn ogen :p
Helemaal mee eens
Mensen die mijn als men schrijven, zorgen ervoor dat ik keihard in huilen uitbarst. DT-fouten irriteren mij niet altijd (ik vond de DT-regels ook een tijd moeilijk), maar ik kan mij er wel wezenloos aan irriteren als je als professional (oftewel: je krijgt voor je teksten betaald) echt 3 DT-fouten in één zin hebt staan. Geloof mij, het bestaat.
Ja klopt, een afgeleverde tekst moet wel taalkundig kloppen natuurlijk! Gelukkig werk(te) ik zelf altijd met een eindredactie, zowel op mijn vorige job als bij het schrijven van mijn boeken 😀
Ik heb op school nooit duidelijk die dt-regels gekregen. Natuurlijk zaten die wel in het lespakket maar ik was telkens afwezig. Zowel in het lager, als toen men in het middelbaar de regels herhaalde. (en nee, ik was geen spijbelende leerling, ik was gewoon veel te vaak ziek) Eigenlijk zou ik het dus eens rustig moeten opzoeken en zelf bestuderen. Momenteel ‘smurf’ ik er dus op los maar dat trucje helpt duidelijk niet altijd. Net als jij zal ik me dan ook eerder aan foute afkortingen ergeren. Hoeveel energie en tijd kost het nu om die woorden volledig te schrijven. Sommige fb-statussen moet ik echt ontcijferen.
Ik heb ook wel echt het idee dat me dat op school allemaal niet al te best is aangeleerd – of het is alleszins totaal niet blijven hangen 😀 Een dt-fout is een fout, maar van die irritante afkortingen zijn pure luiheid :p
Ik heb een vreeeeselijke hekel aan spelfouten, hoewel ik er zelf vast ook wel eens een maak. Ik haat het ook vooral als mensen ‘me’ typen in plaats van ‘mijn’. Zo fout!
Oooh ja die is ook vreselijk irritant ja 😀