Probeer maar niet om mijn logica te vatten, maar toen ik Pandemonium uit de kast nam, deed ik dat omdat ik zin had in een niet-zo-goedboek. Ik had de laatste tijd immers nogal ijverig vier en vijf sterren uitgedeeld, en die vrijgevigheid moest maar eens gedaan zijn, verdorie. Wel, dat is even misgelopen, want dit boek krijgt van mij – je ziet het goed, hoor – vijf verdomde sterretjes!

Eigenlijk was ik totaal niet meer van plan dit boek te lezen zodra er sprake was van een serie. ‘Ik zie op tv dan wel hoe het afloopt’, redeneerde ik.
Maar toen vond ik pakweg een jaartje geleden dit boek in de aanbieding bij Fnac en werd de serie niet opgepikt voor productie. Toch maar lezen dan, nu als tussendoortje. Doordat ik onlangs nog de pilotaflevering van Delirium (de tv show) gekeken had, zat ik snel weer in het verhaal. En ik heb nu nog altijd moeite om er weer uit te kruipen!

Dit boek heeft me zo immens verrast en in zijn greep genomen – ongelofelijk. Delirium vond ik echt niet zo geweldig. Ik gaf het verhaal drie sterretjes, wat bij mij meestal duidt op een “zozo”-beoordeling. But Pandemonium takes it to the next level! Is dit boek echt door dezelfde auteur geschreven? Is het dezelfde setting? Hetzelfde hoofdpersonage? Ik was echt verblufd (en verrukt) door de ommekeer die Lena en haar verhaal nemen in dit tweede deel.

De wereld die Lena nu de hare noemt, is helemaal anders dan haar oude leventje. Het is een harde wereld, waar de honger, de dood en de kou om elke hoek loeren. Overleven is het enige wat telt, en dat is prachtig verwoord door Lauren Oliver. Ze heeft naar mijn smaak misschien de neiging om net iets té lyrisch te zijn, maar dat geeft deze scherpe, barse verhaallijn ook wel weer een iets zachter en makkelijker verteerbaar randje.

Er wordt afgewisseld tussen Lena ‘toen’ (net aangekomen in de Wildernis) en Lena ‘nu’ (op missie als verzetsstrijder in de normale wereld, zeg maar). Dit was ideaal om de spanning er in te houden, want er is echt geen saai moment te bespeuren in Pandemonium. Ik kreeg er bijna een Hunger Games-gevoel bij: een survival story dat de lezer vastgrijpt en niet meer loslaat. Na het lezen van dit boek kijk je ook eventjes heel anders naar de warme woon- of slaapkamer waarin je lekker naast een lampje zit te lezen in een ongecensureerd boek!

De Nederlandse vertaling van dit boek was prima (deel 1 las ik in het Engels), maar ik vraag me wel af welk Engels woord ze zo vaak naar het überhollande ‘joh’ vertaald hebben. Ik kan me niet meteen iets bedenken wat daar het Engelse equivalent van is – jullie? Wat me verder ook een beetje stoorde – maar dat ligt aan Lauren Oliver en niet aan de vertaling – is het overmatige gebruik van uitroeptekens. Dit kwam mij soms wat kinderachtig over, en het was ook gewoon onnodig. Het was zo wel allemaal al krachtig genoeg.

Het einde kwam voor mij wel niet geheel als een verrassing, want die spoiler had ik ergens al gelezen. Maar het is en blijft een fameuze cliffhanger – dus hopelijk tik ik Requeim ook snel ergens op de kop! Was je ook niet 100% overtuigd door Delirium? Geef Pandemonium toch zeker een kans, want het is geheel onverwacht één van mijn lievelingsboeken geworden … Echt een megasterk verhaal dat je geen seconde loslaat. Tja, sorry, weer zo’n postieve recensie dus, maar ik kan het ook niet helpen. Als het goed is, dan is het goed! 🙂