Geïnteresseerd in een eeeeeeexclusieve blik achter de schermen van mijn creatieproces voor de cover van Tweedehands Vleugels? Jazeker? Dat komt goed uit!
Met enige schaamte (want ja, die eerste poging was best wel een fail), deel ik vandaag de drie stadia die de cover van mijn boek doorlopen heeft vooraleer de finale versie te worden die jullie intussen vermoedelijk wel kennen. Indien neen, not for lack of trying on my part 😀

Dat de cover overwegend oranje moest worden, was voor mij van meet af aan al duidelijk, zoals je kan zien. Wat al de rest betreft, is er in de designen toch best wel veel veranderd doorheen de jaren. Zeg eigenlijk maar: alles.

PS: Sorry van de watermarks, maar gezien de eerste twee covers niet gemaakt zijn met aangekochte stock, kan het niet anders!

Cover 1: De schaduwige silhouetten van Lucy en Max

Ik kon toen duidelijk nog niet zo super met Photoshop overweg, maar euh, verdienstelijke poging – toch? Je ziet het silhouet van een ontvleugelde Lucy met haar dagboek en haar veerpen, en centraal in de verte staat Max wat ongemakkelijk te zweven.

Hoewel deze cover het verhaal heel goed weergeeft en ik het wel leuk vond om het exacte uiterlijk van de hoofdpersonages op deze manier mysterieus te houden, vond ik hem uiteindelijk toch niet aantrekkelijk genoeg en eigenlijk ook gewoon te amateuristisch gemaakt. Nochtans ben ik er destijds heeeeeel lang aan bezig geweest!

Cover 2: De gemorphte gezichten van Hayley McFarland & Daniel Radcliffe

Deze poging stamt duidelijk uit mijn langdurige fotomanipulatieperiode, waarin ik zowat op dagelijkse basis de gezichten van Robert Pattinson en Kristen Stewart op andere lichamen plakte om dan zo Twilight-fan art te maken.

Deze techniek paste ik ook toe voor cover numero twee. Ik gebruikte de gezichten van Hayley McFarland (de dochter uit Lie to Me, die voor mij heel erg op Lucy lijkt) en – compleet onherkenbaar hierop, dus geloof het of niet – onze enige echte Harry Potter, Daniel Radcliffe.

Lucy houdt haar zakhorloge vast en je kan de geweldig groene ogen van Max al herkennen. De vleugels van Lucy zijn wat doorzichtig gemaakt om het verlies ervan te symboliseren en dan vliegen er ook nog wat witte en zwarte veertjes rond.

Hoewel ik persoonlijk wel fan ben van deze cover, is ‘ie gewoon een beetje too much denk ik. Maar je hebt wel een heel duidelijk beeld van de personages, dus daar ben je voor of tegen!

Cover 3: De finale versie met Lucy front and center

Dit is intussen de cover zoals jullie ‘m kennen! Enkel Lucy wordt erop afgebeeld (sorry Max, jij komt nog wel aan de beurt) en buiten de doorschemerende engelenvleugels, geeft de cover niet erg veel prijs van het verhaal.

Het design is simpeler, maar naar mijn mening (en hopelijk ook die van jullie) stijlvoller en professioneler. Het stockmodel heeft wel een zeer drastische transformatie ondergaan (zoals je kan zien in deze oude blogpost) om op Lucy te lijken. Gelukkig zat haar haar al goed en was de jurk perfect!

 

En, welke is uiteindelijk jullie favoriet?