“Vanessa Gerrits, schaam en schande op u, uw voorouders en uw nazaten!” Dat was zo’n beetje de gemiddelde reactie wanneer ik mensen – zowel online als irl – vertelde dat ik de Harry Potter-boeken nog niet gelezen had.
Hoe dat dan kwam? Tja, toen ze hier echt populair werden, was ik ab-so-luut geen leesbeest meer. Tegen de tijd dat ik op mijn 18de de leesmicrobe weer te pakken kreeg, had ik de films al zodanig vaak gezien dat ik niet meteen de nood voelde om de avonturen van Harry, Ron en Hermione te herbeleven op papier.
Want de films heb ik natuurlijk wèl oneindig vaak gezien.
Ik weet nog toen ik voor het eerst een Harry Potter-film zag: het was iets voor de kerstvakantie, na de examens, en we gingen met school (ik zat toen in het 1ste middelbaar en had dus de perfecte leeftijd om tot Hogwarts toegelaten te worden, mihihihi) naar de cinema.
Toen ik hoorde welke film we zouden gaan kijken, was ik allesbehalve enthousiast: “Pff, dat gaat over een tovenaar met een stom brilletje, toch?” Oh, wat heb ik die woorden hard moeten inslikken nadat ik de film gezien had! Eenmaal ik die ‘tovenaar met zijn stomme brilletje’ een kans gaf, werd ik namelijk tegen wil en dank in toch helemaal meegesleurd in J.K.’s wereld vol magie en vriendschap.
Ik vond de film ge-wel-dig.
IK WIL NAAR HOGWARTS!
13 jaar later werd dat (ongeveer) werkelijkheid toen ik met mijn vriend naar Londen ging en we de Harry Potter studio’s bezochten. Helaas herinnerden de meeste mensen zich, wanneer ik die trip begin dit jaar aankondigde, dat schaamtelijke geheimpje van mij nog: “Maar, jij hebt de boeken toch nooit gelezen?”
Euhm. Neen, nog altijd niet, dat klopt …
Zeker mijn beste vriendin, die al van jongsafaan grote fan is van de boeken, vond het onbegrijpelijk met hoeveel boeken ik de laatste jaren verslond, dat HP nog niet aan de beurt geweest was.
Dus na Londen, maakte ik een deal met mezelf: dit jaar nog er eens eindelijk werk van maken!
En zo geschiedde: gisteren las ik Harry Potter and the Sorcerer’s Stone uit. Kreeg vijf sterretjes van me op Goodreads, natuurlijk. Iets minder zou een soort van godslastering zijn voor onze generatie.
Ik merkte vooral dat de film blijkbaar erg trouw gebleven was aan het boek, met veel letterlijke citaten en scènes die amper veranderingen ondergaan hebben in de transformatie van de pagina’s naar het grote scherm.
Ook ben ik in de boeken opeens veel gekker op de Weasley-twins en krijg ik een krop in m’n keel iedere keer Ron en Hermione bekvechten (best vaak dus) omdat je intussen uiteraard weet dat ze samen eindigen en schattige rosse kindjes krijgen en awwwwwww.
Maar verder denk ik niet dat jullie zitten te wachten op een recensie van een boek dat jullie allemaal al jaren geleden gelezen hebben (zoals ik wou dat ik ook gedaan had). Mijn reis naar het lezen van de Harry Potter-boeken is lang geweest – zo’n 13 jaar dus – maar ik ben er uiteindelijk toch geraakt. En da’s het voornaamste!
Nu op naar The Chamber of Secrets …
Mijn B.I.E.B. 
Yes! ik ben niet de enige die nog (bijna) niets van Harry potter heeft gelezen. Ik heb alleen op aandringen iets van 5 jaar geleden deel 1 en 2 gelezen, en ik moet bekennen dat ik die niet super vond.
Maar iedereen in blogland is meegegroeid met Harry, maar bij mij waren de boeken er al toen ik geboren was. Dus de hype was al over toen ik het ontdekte dat er überhaupt een hype geweest was.
MAAR IK GA ZE OOK LEZEN. Aan het eind van het jaar (vind ik altijd geschikte Harry Potter-tijd, en ik moet nog veel te veel andere dingen lezen) ga ik de hele serie lezen. Dus je bent niet de enige! *high-five* 😀
Haha, *high-five* terug!
Het is idd een hele troost te weten dat ik niet de enige ben, want zo lijkt het soms toch echt wel 😀 Hopelijk lukt het ons allebei om tegen het einde van het jaar dit gat in onze leescultuur op te vullen!
Ik was al verslaafd voor de films.. Haha
Jij hipster jij :p
Mijn zus las de Harry Potterboeken voor dus ik ben er ook echt mee opgegroeid. De boeken worden wel echt steeds volwassener. Boeken 1 t/m 3 zijn redelijk ‘kinderboeken’, daarna wordt het duisterder.
Oh had ik ook maar zo’n zus gehad! Of zo’n zus geweest voor mijn eigen jongere zus 🙂 Zo is het met de films ook wel met dat duisterder worden – ben er wel benieuwd naar!
Ik heb ze dankzij mijn nicht die in Engeland woonde leren kennen voor ze echt bekend werden. Wel grappig dat nadien iedereen plots tegelijk de boeken ontdekte terwijl ik op dat moment ‘Harry Potter and the prisoner of Azkaban’ aan het lezen was. Gelukkig nam dezelfde nicht de nieuwe boeken telkens voor me mee wanneer ze terug naar België kwam want anders had ik lang op de vertaling moeten wachten.
Je was goed voor op de hype dan! Had ik ook maar zo’n nicht gehad dan liep ik nu niet anderhalf decennia achter 😀