Mijn verwachtingen waren niet superhoog voor de verfilming van het eerste Vampire Academy-boek, maar toen ‘Live fast, die young, bad girls do it well’ op de achtergrond speelde bij de openingsscène,  hoopte mijn innerlijke fangirl stiekem toch dat het wèl gewoon een epischer-dan-epische film zou worden. Ik was er klaar voor: girl power, humor, Romitri-romance en wijsneuzerij Christian vs. Rose. De eerste twee scènes bewezen helaas snel dat mijn innerlijke fangirl weer teleurgesteld zou worden.

Houterig script en acteerwerk

De eerste uitwisseling tussen Rose en Lissa was houterig tot en met. Dat script … De acteerkunsten … Nou ja, “kunsten”. Tenenkrullend.
Mijn hoop dat ik mijn vriend (die ik letterlijk naar deze film heb moete meesleeeeuuuren) achteraf met opgeheven hoofd zou kunnen aankijken, was herleid tot een smeulend hoopje Strigoi-as in de Montana-zon. This sucks.
Dat er op één van de voorste rijen twee tieners foto’s van hun schoenen aan het nemen waren (mèt flits!?) hielp de zaak ook niet echt vooruit. Ik stond op het punt te dreigen met het feit dat ik Abe Mazur op speed dial had staan, maar als ze de boeken niet gelezen hadden zou dat weinig effect gehad hebben denk ik 😉 Maar ik wijk af!

Net een PowerPoint-presentatie

Hé, VA-scriptschrijvers: waarom moest alles zo nodig tot op de letter uitgelegd worden? Oké, ik heb nu toevallig alle boeken gelezen, maar zelfs iemand die zonder voorkennis naar deze film gaat kijken had geen nood aan de witte teksten die over het beeld scrolden als bij een PowerPoint-presentatie. Het publiek is niet dom. Ze zien best wel dat die wezens met rode ogen evil zijn en de manieren om hen te doden zijn ook duidelijk zonder voice-over. Show, don’t tell.
Daar ergerde ik me in het eerste deel van de film echt mateloos aan. Maar als ik ‘Show, don’t tell’ zeg bedoel ik dan ook weer niet dat Dimitri gescript zijn lange lokken aan de kant moet duwen om “per toeval” even zijn Molnija-tekens te tonen.
Zucht. Oogrol. Zucht

“Hoe spreek je dat eigenlijk uit?”

Wat ook een tikje vervelend was (maar helemaal niet de schuld van de film), was dat al die termen in mijn hoofd helemaal anders werden uitgesproken. Ik zeg STRIgoi, maar in de film is het StriGOI. Logisch, als je de Russische background in beschouwing neemt, maar het was wel even wennen voor me. Dhampir sprak ik eerder uit zoals het Engels ‘vampire’ maar gezien er geen e op het eind staat is de manier waarop ze het in de film zeggen eigen wel weer logischer dan mijn interpretatie :p

Zoey saves the day

Toch had Vampire Academy zeker wel enkele ‘redeeming qualities’. Zoey Deutch (superschattig mens dat heel hard getraind heeft om ‘Dhampir’ te worden voor deze film) zet een geloofwaardige Rose neer. Ze heeft de essentie van haar personage duidelijk gevat en dat was op veel momenten het enige dat deze verfilming staande hield.
Een oprechte glimlach zit er zelden tussen in je gemiddelde Hollywoodfilm, maar Zoey’s persoonlijkheid schemerde duidelijk door naar haar acting. Dat badass zijn heeft ze trouwens ook onder de knie. Praise Saint-Vlad for small miracles!

Team Dimka

Dan heb je natuurlijk ook nog Dimitri. Ik vind het lovenswaardig dat ze echt een Russische acteur gekozen hebben om onze Dhampir God te vertolken en zijn looks mogen er ook zijn wat mij betreft. Veel mensen vonden hem niet ‘hot’ genoeg voor de rol, maar die bekommernis is geheel aan mij voorbijgegaan 😉 Hij toonde de juiste mix van ’s werelds grootste zelfbeheersing, ‘Zen wisdom’ zoals Rose het noemt en was ronduit formidabel wanneer hij in warrior mode ging. Geen superervaren acteur, maar toch … Sterk gecast.  

You win some …

Over Christian had ik eerst mijn twijfels. Neen, schrap dat: ik HAATTE de casting choice voor Christian Ozera voor ik de film gezien had. Hij is mijn favoriete personage in de VA-boeken en ik moest van die lelijke, niet lang genoege Dominic Sherwood niet weten toen uitkwam dat hij die rol op zich zou nemen.
Maar Dominic heeft me he-le-maal overtuigd. Die scène waar hij de Psi-honden in vuur steekt was episch en hoewel hij voor de rest niet veel doet in de film, begon ik meer en meer de Christian ‘we all know and love’ te zien in zijn vertolking.
Over Lissa ga ik het niet hebben, noch over de uitwerking van hun romance in deze verfilming, want daar was gewoon niets memorabel aan. Tja, you win some, you lose some.

Mean Girls

Nog in de ‘You lose some’-categorie: Natalie Dashkov en Mia Rinaldi mochten van mij allebei Mean Girls-gewijs door een bus aangereden worden. Ik weet echter nog steeds niet of dat is omdat hun vervelende personages nu eenmaal, tja, vervelend waren, of omdat ze gewoonweg zo rotslecht acteerden. Beetje van allebei, vermoed ik.

Trouw aan het boek

De tweede helft van de film was gelukkig aanzienlijk beter dan de eerste – al is dat dus nog altijd relatief. Eindelijk geen nodeloze voice-overs meer althans, hoera! (Hoewel de scènes waar Rose in Lissa’s hoofd zaten nog steeds echt awkwardly bad waren …)
De film bleef ook vrij trouw aan het boek wat ik altijd kan appreciëren, uitgezonderd die rare vibe rond de véél te excentriek gekleedde Kirova dan, what was that about? Was dat zo in het boek? Dat mens kon alleszins ook voor geen meter acteren.

Classic Rose Hathaway

En gelukkig was er voldoende (zelfrelativerende) humor om van dit cinemabezoekje geen total waste of time and money te maken. Met het einde heb ik zelfs luidop gelachen: eerst die supermelige bijna-kus met Dimitri, en dan vloert ze hem gewoon! Da’s echt classic Rose Hathaway. Ook toen die raaf kwam aanvliegen en ze vol overtuiging “Come to me, my shadow-kissed soulmate!” zei heb ik wat gegniffel vrijgelaten. Toegegeven: een deel van dat vrijgelaten gegniffel kwam voort uit het feit dat ik dat bij belachelijk slechte momenten heb moeten inhouden … Kwestie van te lachen in plaats van te huilen hé!

Vampire Academy: the tv show

Samengevat: Vampire Academy kinda sucked en dat is spijtig. Wat mij betreft hadden ze hier beter een serie van gemaakt. Nu dit eerste deel geflopt is, is er immers zo goed als geen kans meer dat we de rest van de delen ooit verfilmd gaan zien worden … Zonde van een goed verhaal!
Boekenseries die zo lang zijn als VA moeten ze gewoon niet beginnen verfilmen: de kans dat het voldoende aanslaat om 5 volgende films te financieren was vanaf het begin al nihil. Maar ik heb hier en daar wel geglimlacht van herkenning (wanneer Rose ‘comrad’ zegt of haar Roza noemt – awww) en soms wat gelachen (vooral met dank aan Zoey Deutsch).

Dus toch 2 sterretjes, euh, Molnija-tekens voor VA!