Geld betalen om mee te mogen doen aan The Hunger Games, je moet wel gek (of een Career) zijn, toch? Nochtans betaal ik maandelijks bijna 190 euro om deel te mogen nemen aan The Train Games. Ja, je leest het goed: The Train Games. Het perron is het Tribute Center waar we ons voorbereiden op de strijd, de trein is onze veel te kleine arena en de NMBS is onze graag gehate President Snow.

Er staat in tegenstelling tot bij The Hunger Games geen maximumleeftijd op deelname aan The Train Games: jong en oud en alle leeftijden daartussenin zijn welkom om te strijden voor een plekje in de treinarena, zelfs al hebben ze er nochtans flink voor betaald in Tesserae en illegaal gevangen eekhoornvlees. Dat vechten gebeurt (nog) niet tot de dood, dat niet, maar hier en daar zal je wel een flinke elleboogstoot moeten incasseren als je bij de Tributes met zitplaats wil zijn.

Dus je zorgt ervoor dat je als eerste kan opstappen en dat lukt. Je kan de overwinning al bijna ruiken: vandaag heb ik zitplaats, the odds are in my favor! Maar in de wagon waarin The Gamemakers je gegooid hebben wemelt het van de concurrentie, en die is bikkelhard: handtassen worden strategisch neergezet op vrije plekjes die niet gedeeld willen worden. Anderen racen doorheen het gangpad zonder acht te slaan op wie ze daarbij omver hollen in de hoop elders de Cornucopia te vinden. Een leeg stukje arena. Een wagon met zitplaats. 

Maar jij besluit er hier het beste van te maken. Daar! Een vierzitalliantie is bijna volzet … Je zal een “Peetaatje” moeten doen om je er nog bij te wurmen. Katniss staat intussen in het gangpad bliksemschichten naar je te schieten met haar ogen, want zij heeft géén zitplaats kunnen bemachtigen. Ze bindt zich dan maar met haar riem vast aan het bagagerek boven je hoofd en doet een dutje. Of misschien beraamt ze iets en doet ze alleen maar alsof ze slaapt. Je weet het niet. Niemand is te vertrouwen in de treinarena.

But remember who the real enemy is: President NMBSnow.