Net terug van Catching Fire en jawel, mijn liefde voor The Hunger Games heeft opnieuw vlam gevat!

Na de eerste verfilming was ik zodaning teleurgesteld dat ik de hele filmfranchise zo’n beetje opgegeven had. Maar lage verwachtingen koesteren heeft duidelijk z’n vruchten afgeworpen!

Met een nieuwe regisseur achter de camera (Francis Lawrence > Gary Ross!) en nu ik zo stilaan wat gewend begin te raken aan Jennifer als Katniss (nooit helemaal), is dat uitgedoofde vlammetje weer leven in geblazen.

My fan art voor de Quarter Quell 🙂

Ik heb altijd gezegd dat ik The Hunger Games-trilogie nooit zal herlezen. Te veel dood en verderf, als je al weet hoe het allemaal eindigt. Maar misschien doe ik het ooit nog wel eens een keer, gewoon om de “dadelion in the spring” nog eens te zien bloeien op papier en in mijn gedachten. Deze film heeft me er echt aan herinnerd wat voor een goed, puur personage Peeta is. En Josh speelt hem juist tot in de tipjes van zijn blondgeverfde haar

Maar Jennifer, tja, ik ga ze nooit als Katniss zien. Was ik dan wéér de enige die vond dat ze er zowat 30 uitzag in deze film? Ik blijf haar neiging tot overacting ook echt niet in het plaatje van Katniss vinden passen (die blik in de elevator-scene? Komaan), maar haar prestatie in Catching Fire was beduidend aangrijpender en realistischer dan die in The Hunger Games. Vooruitgang, noemen we dat!

De allerbeste scene vond ik die helemaal op het einde, waar Katniss door de Hovercraft geëvacueerd wordt. Die was echt intens!

Al bij al denk ik dat we echt veel te danken hebben gehad aan de regisseurswissel. De stijl van de eerste film vond ik echt storend – amateuristisch bijna. En ja, dat was de bedoeling om het allemaal wat “echter” en “ruwer” te doen voelen, maar bij mij had het net het tegenovergestelde effect. En ik werd er zeeziek van. Dat ook.

Catching Fire daarentegen was een prima opgeblonken Hollywoodpareltje: goed gefilmd, goeie special effects, goede music placement … Kortom: Francis Lawrence, jij bent voor THG wat Bill Condon voor The Twilight Saga is: een dikke held! * houdt 3 vingers op *

Hieronder nog snel wat pro’s en cons over de film in een lijstje gezet – kwestie van geen eindeloze review te schrijven om middernacht (tick tock, it’s a clock)!

PRO

• Heel erg trouw aan het boek
• THG benutte de kracht van muziek veel te weinig, vond ik. Bij Catching Fire zat dat helemaal goed
• Eindelijk af van die shaky camera uit THG
• Ik vond Prim echt top in de scene waar ze Gale verzorgde
• Johanna en Finnick waren per-fect gecast, topacteurs. Genoten van elke zin die Johanna zei en ook de subtiele ‘vriendschap’ die ze met Katniss sluit
• Peeta … oh you! I’ll miss your non-hijacked self

CON

• Lag dat nu aan mijn cinemazaal, of was die hele film gewoon rotdonker? Van de nachtscenes zag je toch echt bijna niets?
• Ik vond Effie in de film wat te flamboyant: qua kledij is ze dat natuurlijk wel, maar qua persoonlijkheid zie ik haar toch liefst ietsje meer ‘uptight’ (personal opinion natuurlijk)
• Waarom had Plutarch zo geen fancy mockingjay-horloge? Was dat niet belangrijk?
• Ach ik ben aan het muggenziften: het was gewoon écht goed!